O C S

Hoofdstuk 27

POV Harry

De dag was nog maar half voorbij en het ging al veel te langzaam. Ik was moe en wilde gewoon heel graag tien jaar lang opkrullen in mijn bed en slapen. Maar nee, het leren van nutteloze dingen op school was blijkbaar veel belangrijker. Het derde uur, daarna het vierde en het vijfde, totdat het eindelijk lunch was. Met het pakken van mijn tas verliet ik snel het klaslokaal om zo snel mogelijk naar de bibliotheek te gaan. Ik wilde Louis zien, want 1 vak samen was niet genoeg. Toen ik de deur opendeed en naar achteren liep, waar we met z'n vieren gingen lunchen, werd ik begroet door een onverwachte gast.

"He Harry" begon Niall, een beetje ongemakkelijk

"Ik vertelde Zayn dat hij bij ons kon zitten." Ik keek naar Zayn, die naast Niall aan de vierkante tafel zat. Hij keek niet naar mij.

Ik keek Louis aan en verwachtte een verklaring waarom Zayn, Zayn Malik, de man die mijn leven jarenlang tot een hel heeft gemaakt, vrijwillig aan onze tafel werd uitgenodigd. Louis stond op en duwde me zachtjes achter een boekenplank, weg van iedereen die kon meeluisteren.

"Oké, luister..." hij begon, maar ik sneed hem af. 

"Zayn? Echt waar? Waarom zou hij bij ons willen zitten?" Ik fluisterde. Louis zuchtte. 

"Ik denk dat hij veranderd is," mompelde Louis, terwijl hij zijn armen over zijn borst vouwde. 

"Dit is Zayn, Louis. Het kan me niet schelen wat er in de badkamer is gebeurd, hij is nog steeds Zayn. Hij is een homofobe klootzak, en als je het vergeten bent, ben je toevallig homo, net als Niall, en ik ben... nou, ik weet het niet, maar je begrijpt mijn punt," Ik raasde, mijn gezicht gespoeld met woede.

"Harry, ik denk dat hij veranderd is, oké? Hij en Niall zijn heel dichtbij gekomen, en hij is zich aan het opwarmen. Geef hem nog een kans, alsjeblieft? "

Ik rolde mijn ogen en dacht er over na. Ik haatte Zayn, dat kan niet. Maar nog één kans, eentje maar?
Dat kan ik wel aan. Misschien. 

"Fijn," Ik gaf eindelijk toe, en Louis glimlachte, nam mijn handen in de zijne en zwaaide ze van de ene naar de andere kant. 

"Goed." Louis drukte zijn lippen op mijn lippen. Ik heb hem nog drie keer gekust. We liepen terug naar de tafel, waar ze alle drie met elkaar aan het praten waren. Louis zat in zijn gebruikelijke stoel, en ik in de mijne. Toen ik mijn stoel uittrok, vier keer, was ik bang dat Zayn iets zou zeggen. Ik dacht dat hij misschien zou toegeven aan zijn oude gewoontes en me een freak zou noemen, of erger. Maar hij bleef stil. 

Nog één kans.

-
-
-

Het was laat toen ik eindelijk bij Louis thuis kwam. Hij nodigde me uit om te studeren, maar ik moest mijn badkamer schoonmaken, wat 2 uur duurde. Mijn handen deden pijn van het schrobben van de muur, maar ik kon gewoon niet stoppen. Ik bleef maar denken aan Zayn, en hoe hij kon plannen om alles van binnenuit te saboteren, nu iedereen in onze bende hem zonder nadenken binnenhaalde.  De lucht was donker, en de lucht was koud. Hij wachtte me op in zijn kamer. Toen ik zijn deur opendeed, zag ik hem aan zijn bureau werken aan zijn huiswerk. Hij draaide zich om, en toen hij zag dat ik het was, glimlachte hij.

"Hoi!" zei hij, staand en begroet me met een lichte kus, en dan nog drie. Hij nam mijn schooltas, zette die op zijn bed en ging terug naar zijn stoel. Ik ging op de rand van zijn bed zitten.