O C S

Hoofdstuk 5

POV Harry

•

•

Dat weekend was slecht. Mijn moeder was meest van de tijd weg, niet dat ze de moeite deed om 'hallo' te zeggen. Mijn tijd heb ik vergooit aan het opruimen en het organiseren van mijn spullen, niets speciaal.

Het was 4 uur in de middag op zondag, ik hield me terug in mijn kamer waar ik al de dingen telde die tegen mijn muur hingen. Als ik alles had geteld, 16, herhaalde ik het proces, gleed met mijn vinger over de voorwerpen, niet willen dat het kapot ging. Ik wist helemaal niet waarom ik het deed. Ik had gewoon de neiging. Misschien ging er iets mee gebeuren.

De gedachte van Louis zijn bericht kon mijn gedachten niet verlaten. Ik zou teleurgesteld zijn moest hij niet meer antwoorden, waarschijnlijk bang dat hij niet zou antwoorden of het kon hem misschien niet eens iets schelen, misschien wel erger. Maar als hij antwoorde, zouden we elkaar beter leren kennen, en dat wou ik.

Ik besloot om hem een bericht te sturen. Ik eindige het tellen voor de vierde keer en maakte een weg naar de witte zetel. Mijn telefoon was in dezelfde positie als gisteren, dus nam ik het op en voerde ik snel de code in voor ik van gedacht zou veranderen. Ik opende het bericht en typte:

'Hey Louis, het is Harry'

Ik drukte op de verstuur knop.

Ik hoop dat ik niet alles had verpest.

•

11 minuten, ik had een bericht gestuurd 11 minuten geleden en ik heb nog geen antwoord. Ik wou niet te veel focussen maar ik begon het aantal minuten te tellen,

12 minuten,

13,

14,

Nog steeds niets. Het zal hem niets schelen. Ik eindige mijn boek toen ik plots een geluid hoorde. Ik keek naar beneden en nam mijn telefoon vast. Ik voerde de code in en las het bericht.

het was van Louis.

Ik las het snel en er verscheen een glimlach op mijn gezicht, 'Hi Harry! Ik was bang dat je het vergeten was.."

Ik zuchtte. Hoe kan ik hem vergeten?

Ik beantwoorde het bericht.

'Hoe kan ik je vergeten? Ik wist gewoon niet wat ik moest zeggen..'

Een grote glimlach was op mijn gezicht verschenen. Hij antwoordde direct.

'Het is gedaan nu. Wat ben je aan het doen?'

Dat is hoe het gesprek begon die dag. We stuurden mekaar voor uren, leerde elkaar beter kennen.

Ik hield van onze gesprekken. Zelfs mijn moeder haatte me en zo deed de rest van de school, Louis niet, en dat het enigste wat me kon schelen.

Maandag morgen opende ik mijn ogen en zette ik mijn geluid af, ik glimlachte. Vandaag zie ik Louis.

Ik volgde mijn dagelijkse routine, kleedde me aan, at ontbijt, mompelde 'hallo' tegen mijn moeder die er high uit zag, zoals gewoonlijk.

Toen ik naar het eerste uur liep zat Louis al aan de bank met een glimlach. Ik glimlachte terug, en zat naast hem. Toen ik naar achter wou lopen voelde ik iets mijn been raken, toen viel ik en lagen mijn boeken op de grond. Ik voelde een pijn, en keek op naar Zayn die me met een grijns aankeek, lachend zoals de rest van de klas.

Natuurlijk zou hij je doen laten vallen.

Ik raapte snel alles op, maar mijn knie deed veel pijn. Toen ik mijn boeken opraapte hoorde ik een geluid, en keek op naar Louis die recht stond van zijn stoel.

"Wat the fuck maat?" riep Louis.

Oh nee.

Alsjeblieft, doe dit niet.

Zayn keek hem met een duivelse glimlach aan.

"Lijkt erop dat Harry een vriendje heeft." zei Zayn spottend.

"Raak hem niet aan," antwoordde hij.

Louis opende zijn mond voor een antwoord maar die ging terug dicht toen de deur met een klap dicht vloog. Ik ging aan mijn bank zitten zoals Louis en Zayn. Zayn mompelde nog, 'we eindigen dit later.' toen hij ging neer zitten.

Toen ik naar de bibliotheek ging met Louis, wou ik hem negeren. Ik was een beetje boos toen hij Zayn boos kreeg. Ik heb dit heel mijn leven al moeten aanzien, ik hoef geen help.

"Ben je boos om wat er daarstraks is gebeurt?' vroeg hij verdrietig.

Ik zuchtte.

'Een k-klein beetje. Niemand heeft het voor me opgenomen, het is raar." mompelde ik.

"Oh, het spijt me." antwoordde hij.

"Nee.. het is oke." zei ik met een glimlach.

Hij glimlachte terug en ging neer zitten aan de tafel.

Na een tijdje gevuld met stilte, zei Louis iets.

"Hey Harry, ik was aan het denken, als je wil...," startte Louis maar schudde zijn hoofd.

"Uhm.. mijn vriend komt naar de stad en we gaan naar het park vrijdag.. Ik vroeg me af of je mee wou gaan?" Zei Louis met een zachte stem.

Wou Louis echt tijd met me doorbrengen buiten de schooluren?

"Ja.. dat lijkt leuk." zei ik met een bibberende stem.

Meer tijd met hem doorbrengen was eigenlijk alles wat ik wou doen. Hoe hard ik het ook probeerde te negeren, ik had gevoelens voor Louis. Niet als 'beste vriend'. Ik wou hem kussen, en vasthouden. Ik wou hem mijn vriendje noemen, en zeggen dat ik van hem hield.

Ookal voelde hij nooit hetzelfde voor mij als ik voor hem, ik wou zoveel mogelijk tijd met hem doorbrengen.

Louis knikte en glimlachte.

"Oh, het is een date."

Date.

Ik vond het een goed idee.

• • •

Als er veel fouten inzet, het spijt me maar ik ben ondertussen aan het meezingen met one direction dus ja, warning.