O C S

Hoofdstuk 13

POV Louis

2 weken. Het was twee weken geleden dat ik Harry voor het laatst sprak.

Ik miste hem, ik miste hem zo fucking hard.

En het was allemaal mijn fout. Ik had Harry verloren omdat ik egoïstisch was. Omdat ik bang was dat als ik mijn uiterlijke hield, Zayn op mijn zou beginnen slaan. Ik gaf op op Harry, een geweldige en prachtige vriend, voor mijn eigen egoïstische redenen.

Noemde ik Harry nu prachtig?

Je hebt een vriendje Louis; je mag je vriend niet prachtig noemen.. of ex vriend.

Harry en ik hebben elkaar de hele tijd genegeerd. We hebben geen elke blik of woord gewisseld.

Niet sinds Harry dat berichtje had gestuurd.

Het bericht door mijn fout.

Maar deed ik echt zo iets slecht?

Ja, ik slaagde zijn hand weg en ja, ik negeerde hem voor een hele dag en ja, ik werd vrienden met mensen die zijn leven een hel maakte maar verdiende ik het echt om helemaal uit zijn leven worden gegooid?

Ik kon me mentaal wel slagen omdat als ik het niet eerst was die hem weg duwde, hij mij ook niet zou weg duwen.

Ik wandelde naar wiskunde aka de enige klas dat ik met Harry had. Voor twee weken heb ik naast Zayn gezeten en niet naast Harry, wat hem zeker pijn deed. Wanneer Harry niet keek, keek ik even naar hem. Hij zag er gebroken uit en ik wist door wie dat kwam.

Meneer Baker begon met zijn les toen ik neerzat, en mijn aandacht week direct af naar mijn fantasie wereld. Wiskunde was niet mijn beste vak en ik had niet veel zin om de les te volgen.

Ik moest nog steeds gewoon worden aan de nieuwe looks. De zwarte converse en zwarte skinny jeans waren dan ook niet mijn ding. De rode en zwarte vans en t-shirts was waarschijnlijk het deel dat ik het meeste haatte, zonder het ding op mijn hoofd niet mee te tellen.

Zonder het te beseffen, begon ik te doodlen op mijn arm met een zwarte stift. Ik schreef en doorstreepte een paar woorden en zinnen van mijn lievelings liedjes en films. Op mijn linker arm tekende ik een kleine voetbal. Ik lekte aan mijn vinger en veegde de voetbal weg zo goed ik kon en schreef er 'Oops' over met twee lijntjes eronder.

Door luid geklap werd ik uit mijn gedachten gehaald. Ik keek op en zag meneer Baker naar me kijken.

"Meneer Tomlinson, als je de les even zou willen volgen, we waren aan het bespreken over onze groep partner." Ik slikte, zijn blik. "Omdat je niet zag dat je je eigen partner mocht kiezen, ziet het er naar uit dat je vast zit met Styles."

Mijn hart maakte een sprongetje en viel op de grond. Ik wou achter me kijken voor Harry's reactie, maar ik liet mezelf niet. Meneer Baker zou ons nooit laten wisselen dus ik zat vast met Harry. De Harry die ik ooit mijn beste vriend noemde. Dit ging slecht zijn.

POV Harry

Dit was echt shitty. Ik kon niet eens naar Louis kijken, laat staan met hem werken. Ook al was ik over deze drama, Louis zou degene zijn die me zou laten stikken. Dit was zijn fout.

Dat dacht ik toch.

Aan het einde van de les, Louis en ik negeerde elkaar zoals altijd. Ik zou waarschijnlijk dit project alleen kunnen doen en Louis niet laten meedoen. Hij zou dat kiezen, dacht ik. Hij was drukker bezig met Zayn dan met zijn punten. Hij was te druk met Zayn om zelfs iets te geven om mij.