O C S

Hoofdstuk 18

POV Harry

ik werd wakker om 8 uur stipt, zoals altijd. Zonder ik tijd had om zelfs na te denken over mijn acties, nam ik mijn telefoon en zocht het nummer van Louis.

Ik las in de krant dat een 18 jarige jongen van Schotland was vermoord in zijn slaap en ik heb de hele nacht wakker gelegen uit angst dat zoiets zou gebeuren bij Louis.

Zelfs als de kansen zeer laag waren, moest ik hem nog steeds bellen om het zeker te weten. Ik moest gewoon. Na drie keer overgaan, nam hij op.

"Hallo?" vroeg een ochtendstem. Ik zuchtte even want ik wist niet goed wat te zeggen

"Hey"

"Harry, het is zaterdag. Waarom ben je zo vroeg wakker?" antwoordde hij zuchtend. 

"Uh,' stotterde ik voor ik snel aflegde. Hij was waarschijnlijk verward, maar hij zou het verstaan.

Hij leefde, maar hij was waarschijnlijk boos dat ik hem wakker had gemaakt.

Na ik nog even in bed heb gelegen, stond ik op en slenterde ik naar de badkamer waar ik mijn pyjama uit deed en in de douche stapte. Ik stond daar tot het water warm werd.

Ik verliet de badkamer en deed het licht 7 keer uit. 

Het was zaterdag en ik had geen plannen dus ging ik terug op bed liggen en keek naar het plafond. Het was nog maar 9u23. Het zag er niet naar uit dat ik vandaag iets nuttigs zou doen. Ik nam mijn laptop en ging naar Facebook. Het veraste me altijd dat ik meer dan 100 vrienden op Facebook heb, maar ik het echt, waren het alleen maar meisjes die nooit oogcontact met me maakte. Ze wouden alleen maar zoveel mogelijk Facebook vrienden. Ze waren zeker niet mijn vrienden.

Ik had een bericht en ik dacht dat het van mijn zus of spam was dus opende ik het snel.

Het was van Niall. Mijn hart stopte even als ik terug dacht een het ongeluk. Ik wou helemaal niets te maken hebben met die jongen. 

"Harry, ik weet niet of je dit zal lezen maar alsjeblieft geloof me als ik zeg dat ik zoveel spijt heb. Het spijt me echt. Ik wist niet dat ik in staat was om zoiets te doen. Louis antwoordt niet op mijn berichten en ik ben er zeker van dat jij dat ook niet gaat doen. Maar als je dit leest, wil ik praten met je. Geef me alsjeblieft een kans. Ik weet dat ik je geen gunst kan vragen maar gewoon een uur van jou en Louis's tijd is alles dat ik nodig heb.  -Niall"

Ik wou hem niet zien en al zeker geen conversatie mee voeren. Louis ook niet. Maar ergens voelde het alsof hij het toch verdiend. 

Misschien. 

Ik nam mijn gsm en belde Louis. Het ging twee keer over. 

"Hey" zei hij

"Hi," antwoordde ik.

"Wat is er?"

"Het is gewoon iets."

"Wil je dat ik langs kom?"

Ik zei ja. Ik stond op en deed betere kleren aan. Ik nam een jeans en een simpele grijze shirt. Ik deed het licht 7 keer uit en ging dan naar beneden. Mijn moeder sliep nog dus kon ik gemakkelijk naar de auto. Het was kou buiten. 3 weken tot Kerstmis en 2 weken en 6 dagen tot Louis's verjaardag. Gelukkig had ik nog een hoodie op de achterbank liggen die ik aantrok voor ik vertrok naar Louis. 

Ik klopte een paar keer tot Louis's zussen kwamen open doen. Ze keken even naar me voor ze "Harry is hier" riepen. Seconden later stond Louis voor me. We gingen samen naar zijn kamer en gingen op zijn bed zitten.