O C S

Hoofdstuk 21

POV Harry 

((trigger warning))

Louis's duim ging zacht over de mijne. Ik lag veilig en stevig in zijn armen. 

"Harry, ben je zeker dat alles goed gaat gaan morgen?" vroeg Louis. Ik knikte, maar mijn gelaatsuitdrukking bleef hetzelfde. 

"Jij houdt me veilig?" vroeg ik als ik over mijn schouder keek naar de oudere brunette. Hij knikte en legde zijn hoofd in mijn nek. 

"Ik wil gewoon zeker weten dat wanneer Niall morgen zijn eerste dag start, alles goed blijft." zei hij serieus na een pauze. Ik knikte alleen maar en legde mezelf terug in de comfortabele houding. 

Er is een moment van stilte.

"I, Harry, ik wil niet dat Niall al weet van ons." zei hij zacht als hij zichzelf van me weg trok. Ik knikte instemmend. Ik wou niet dat Niall ervan wist. Dit was tussen Louis en mij, niet hem. Whatever Louis en ik waren. 

"Wat zijn we, Louis?"

"Ik bedoel, ik ben niet eens zeker wie ik ben." zei ik snel daarna. Ik wist niet wie ik was. Ik wist oprecht niet wie ik was. 

Louis en ik hadden dit alleen maar voor een paar dagen. Wat 'dit' ook maar was. Alleen kussen en handen vasthouden in private ruimtes, zodat niemand ongewenst ons kon zien. We schaamde ons niet. We waren er gewoon nog niet klaar voor. Klaar om te zijn wat we zijn. 

Louis zuchtte, "we kunnen zijn wat we willen zijn, denk ik." stotterend in mijn nek. Ik was zo verdronken in gedachten dat ik de tijd niet meer wist. 

10:08

Dat betekende dat ik maar 2 minuten had om op te staan. 10:10 was het enigste acceptabele uur voor mij. Louis sliep bijna. Ik wou hem niet wakker maken door op te staan, maar ik moest. Mijn twee minuten gingen sneller bij dan ik wou. 

Voorzichtig, trok ik mezelf weg uit de grip van de oudere jongen. 

"Harry" mompelde hij. 

"Ik moet gaan" zei ik terwijl ik opstond uit het warme bed. Ik nam al mijn spullen en moest voor 10:15 in mijn auto zitten. 

"Waarom?" 

"Het is 10:10. Ik moet in mijn auto zitten om 10:15." zei ik, hopend dat hij het zou begrijpen dat het gewoon iets was dat ik moest doen. Louis keek me even met een twijfelende blik aan, "oké."

Ik glimlachte naar hem en gaf hem nog een kus en nog een en nog een en nog een. Ik voelde me schuldig maar mijn ocs was alleen blij als ik hem drie keer kuste. Ik liep naar de deur en keek nog snel naar Louis voor ik de deur achter me dicht deed.  

4 keer. 

Om 10:15 zat ik in mijn auto. Ik wist niet waarom ik zo geobsedeerd was met tijden, maar ik kon het niet stoppen. 

Ik ging naar binnen wetend dat mijn moeder niet thuis was, gelukkig. Ik ging naar boven en skipte de laatste trap. Mijn hoofd was kalm. Ik had geen intentie om mezelf pijn te doen of te huilen. Ik wou alleen aan Louis denken. Ik wou bij Louis zijn, maar mijn moeder was bijna thuis. Ik sprong op mijn bed en opende mijn laptop. 

3 keer. 

Ik ging naar Facebook en scrolde naar beneden voor enkele minuten tot ik een bericht kreeg. Ik deed het open, geïnteresseerd naar de persoon die me een bericht stuurde. 

"wat is er mis met jou? Ik zie je in de gang soms en je bent super raar. Heb je OCS? Iemand zei dat je dat hebt en ben je een fag? Je bent altijd met het gay kind"

Ik pauzeerde als ik aan het lezen was. Gay kind? Louis? Louis was nog niet uit de kant. Toch niet voor de hele school. 

"zijn jullie samen? Want dat is echt super vies. Als het zo is, blijf weg bij mij en mijn vrienden, zeker als je OCS hebt. Dat maakt je een fag en een freak. lol bye."

Het bericht wat van Chloe Crawford, een meisje dat ik gezien heb maar nog nooit tegen gepraat heb. Ze was een bitch en iedereen wist het. Ik wou niet dat haar woorden me iets deden, maar dat deden ze toch. 

Ik begon te typen voor ik kon nadenken. 

"Ben je echt serieus? Wat boeit het of ik gay of OCS heb. Het zijn je zaken niet dus laat me gerust."

Ik had het niet nagelezen voor ik het verzond, maar ik wist direct dat het een fout was. Ze antwoordde in enkele seconden zonder me zelfs maar tijd te geven om na te denken. 

"Dus je geeft toe dat je een fag en een freak bent? oké."

Ik slikte. Ik wist niet wat ik moest zeggen of doen want mezelf beschermen zou betekenen dat ik moest liegen en ik wou niet liegen. Ik zat daar voor enkele minuten terwijl ik feed geluid maakten. Ik klikte er niet op, want ik was zelf nog in shock dat ik daarnet eigenlijk uit de kast ben gekomen. 

Ik was niet eens zeker of ik gay was. Ik vond alleen Louis leuk. Alleen Louis. 

Ik ging naar mijn feed en had meteen spijt. Chloe had een screenshot genomen van de conversatie zodat iedereen het kon zien. Iedereen kon zien wat ik gezegd heb. 

Iedereen wist nu dat is OCS had en iedereen wist waarschijnlijk dat mijn voorkeur naar jongens gaat. 

Ik las de gemene commentaren met tranen in mijn ogen

"Ik wist dat hij een fag was"

"Natuurlijk heeft hij OCS het is duidelijk dat hij een freak is omg"

"emo freak"

"doe ons plezier en maak jezelf kapot, freak"

"hij zou zichzelf moeten afmaken"

Omdat je het verdient

Ik gooide mijn laptop van mijn schoot. Ik kon niet breken nu, niet na alles wat gebeurt is. Louis zou het me niet toelaten. 

Maar toch liep ik naar de badkamer en zocht het familiare ding in de kast. Het was een ziekte, maar ik had het nodig. 

Maar jezelf kapot

Maak jezelf kapot

Ik nam het mes en plaatste het tegen mijn arm. Het metaal was koud maar het kon me niet schelen. Louis had ik vergeten en ik gleed met het mes over mijn arm. Het voelde goed wanneer mijn huid open ging en het bloed eruit liep. 

Het maakte me allemaal niet meer uit. Het brandde, alsof iemand zout op mijn wonden smeet. Ik moest meer maken en meer. 

Maak jezelf kapot

Zoveel bloed, teveel bloed. Mijn zicht verminderde en mijn hoofd werd duizelig, maar ik stopte niet. Mijn polsen waren leeg omdat ik nooit gedurfd heb daar te snijden. Het was te fragile. Maar ik was zwak en zielig. Ik plaatste het metaal tegen mijn arm en ging verder. Het was gevaarlijk maar net niet gevaarlijk genoeg. Ik moest hetzelfde doen aan de andere kant. Het brandde maar ik was nog niet aan het sterven. 

Louis ging door mijn hoofd en de schaamte moest hij dit ooit te weten komen. Ik lag in een plas van eigen bloed in de badkamer. Ik was zwak. Ik moest het hem vertellen, maar het deed te veel pijn. 

"Het spijt me"

Ik verzond het bericht voor alles blur werd. 

Fag

Freak

Maak jezelf kapot

Ik begon te huilen. De woorden werden herhaalt in mijn hoofd. De stomme woorden. Het metaal ging weer over mijn huid, tegen mijn ader. Een grote hoeveelheid bloed kwam uit mijn arm. Mijn hoofd doet pijn. Te veel snedes, meer als 20. Ik wou geen andere meer maken, maar het moesten er evenveel zijn. Ik deed exact hetzelfde op mijn rechterpols. 

Het deed zo'n pijn. Mijn hoofd was zwaar. Misschien was ik aan het sterven, ik was niet zeker. Ik lag neer op de grond. 

Maak jezelf kapot

Mijn visie werd zwart.