O C S

Hoofdstuk 16

POV Harry

Er was zoveel geluid. Er was zoveel geluid en misschien wou ik dat het stopte.

Mijn stiefvader en moeder hadden weer een dronken argument en ik wou dat het snel gedaan was.

Het balletje waar ik in rolde ging er niet voor altijd zijn maar ik bewoog niet. Mijn handen bedekte mijn oren, misschien zou dat het geluid blokkeren, maar dat deed het niet.

Ik hoorde het geschreeuw en ik haatte het. Ik had geen compassie met hen, maar het verstoorde mijn gedachten. Ik hoorde hoe Robin mijn moeder sloeg. Het was waarschijnlijk hard, maar dat doet ze ook met mij. 

Ik weet dat ik na een tijdje begon te wenen. Ik moest iets doen, tellen or iets schrijven. Ik begon de scheldwoorden te tellen die ze naar elkaar toe riepen. Wanneer ik aan 25 zat, viel ik in slaap. Tot mijn deur open ging en ik wist dat het mijn moeder was. Ik was bang en vroeg mezelf af of ik zou doen alsof ik sliep of recht ging zitten. Ik ging voor de eerste optie. Er ging een hand door mijn haar en ik bevroor. Ik was bang en verward, maar ze was hier niet om me pijn te doen. Ze snikte en ging nog eens daar mijn krullen. Ze stond op en ik hoorde een zachte, 'hou van je' voor de deur sloot. 

POV Louis

Elke stap die ik deed, was een mini stap. De tijd die ik normaal erover deed was 2 minuten, nu waren het er 5. Ik hield van Niall, tot ik hem zag.

Ik sprak nauwelijks met Harry tijdens wiskunde. Er verscheen altijd een blush op mijn wangen. 

Ik was eindelijk bij de bibliotheek, waar Harry altijd zat, waar wij altijd zaten. Hij tikte met zijn vingers op tafel en ik ging stil over hem zitten. Ik schraapte mijn keel. Harry keek op, met woede in zijn ogen. "Het spijt me Harry, ik weet dat het fout was.."  "het is oké." hij telde elke tik op tafel, zoals hij altijd. OCS. Hij tikte 50 keer. Het was altijd 50 keer.

Ik keek Harry aan die nog steeds aan het tikken was, toen ik nog een bladzijde omsloeg. Ik dacht aan verschillende dingen. Eerst waarom Harry's ocs zo erg was vandaag. 

Ik keek naar hem, het was altijd 50 maar toch was hij nu al aan 62. Er was iets mis met hem. Hij had waarschijnlijk al door dat ik naar hem staarde, maar ik was oprecht bezorgt. 

Ik deed mijn boek dicht, stond op en ging naast hem zitten. Hij keek verward en even bang tot ik zijn hand pakte en mijn armen rond hem hing. 

"Wat is er, Haz?"

"I- de stemmen.."

Hij praatte over stemmen. Het waren stemmen in zijn hoofd die zeiden wat hij moest doen en als hij dat niet deed, was hij bang dat ze iets gingen doen.

"Wat zeggen ze dan?

"Ze willen dat ik 100 keer tik, geen 50.'

"Oké, waarom is het zo erg vandaag?" 

Hij zuchtte even, "ze hadden een argument."

"Harry, het spijt me, ik ben er altijd voor je."

Hij knikte even

"Je komt toch nog steeds naar mijn huis, toch?" 

"Ja"

* 

Ik lag het laatste paar sokken in mijn kast en keek rond in mijn kamer. Het was niet perfect maar het was oke. Er was een knok op mijn deur en ik glimlachte klein. Mijn glimlachte groeide als ik Harry zag binnen komen. 

Een uur later waren we nog steeds aan het 'studeren'.

"Hoeveel vrouwen had Henry viii?" vroeg Harry terwijl hij op zijn buik op mijn bed lag. 

"Uh, weet ik niet. Je bent degene die twee jaar bent over geslaan. Jij moet het weten. Harry glimlachte even, "Ik weet het, daarom vraag ik het aan jou." 

"Als je dan toch zo slim bent, wat is het?"

"Zes, idioot"

Harry deed het boek dicht en kwam naast me zitten met maar een paar centimeters tussen onze lippen. Tot de deur open ging en Niall binnen kwam. Ik bevroor, hoe kon ik nu vergeten dat hij dit weekend kwam en dat Harry's lippen bijna op de mijne zaten? Niall's gezichtsexpressie dropte en smeet zijn zak op de grond. "Ik wist het!" schreeuwen Niall met tranen in zijn ogen. Ik duwde Harry van me af, misschien een beetje te hard. "Niall.. het- het is niet- we waren.." mijn hart grote en zag hoeveel pijn Niall had. Harry's lichaam was bevroren en keek bang naar de blonde jongen die hem tegen de muur smeet. Ik schreeuwde waarschijnlijk iets toen Niall's hand naar Harry's keel greep. Harry werd helemaal rood en ik wist niet of Niall hem zou vermoorden. 

"Niall! Stop! Je vermoord hem!" schreeuwde ik terwijl de tranen over mijn wangen gleden zoals watervallen. 

Dat was wanneer Harry's lichaam niet meer bewoog.