Günahlar ateşe dönüştü diye aşk özgürlükten vazgeçer miydi? O halde hangi bedende olduğunun ne önemi vardı? Lakin önemliydi işte. Derler ki:
Uçsuz bucaksız bu gökyüzünün altında her birimiz küçücük birer kum tanesiyiz. O kadar varız ve dah...
Oops! This image does not follow our content guidelines. To continue publishing, please remove it or upload a different image.
Merhabalar millet yine ben.. Resimde gördükleriniz Ayaz ve Eren,, paylaştığım müzikleri dinleyerek okuyabilirsiniz... keyifli okumalar efenim..:)
Severek birini öldürebilir miydiniz? O öldürmüştü. Aynada ki aksinde bile yüzünü göremez olmuştu. Yalan, yalan, yalan. Duyduğu, gördüğü, işittiği. Ne varsa yalandan ibaretti. Hayatını koca bir yalan üzerine inşa etmişti. Kendisini asla sevmeyecek birine kör kütük kapılmış. Yalnızca onunla olabilmek için, binlerce yalanın içine batmıştı. Geçmişe tutunmanın orada asılı kalmanın sonucu muydu bu? Artık neye inanacağını bile bilmiyordu.
Ama göremezdi sevgili, bilemezdi. Tüm dünya günahkarken içinde masum kalamazdı. Kalamadı. Çıldırışına tanıklık edemedi. Peki ya şimdi? Yanına mı gitmeliydin Ayaz? Onun yanına. Tüm yalanlardan, pişmanlıklardan, günahlardan sıyrılıp, günlerce bakmaya doyamayacağın sevgilinin yanına. Öldürdüğün aşkının yanına.
Hayır, böyle olmamalıydı sevgili. Sevdiğini başkasının kollarında görmek kendisinin çıldırışına eşti. Ama onu öldürmek, böylesine öldüresiye sevmek korkunçtu. Korkma Eren, bu canavar çok geçmeden bir başkasına daha zarar vermeyecek.
"DUR..."
Terasın üzerinde derin bir nefes aldığında uzun kara saçları rüzgarda savruldu. Üzerinde gömlek yoktu ve sırtındaki ejderha deseni akşam güneşinde güzel saçlarının arasından oldukça estetik bir görüntü oluşturuyordu. Kollarını boşlukta öylece bıraktığında başını çevirmeden keskin gözleriyle gelen bu korkmuş ve endişeli sese çevirdi bakışlarını.
"Dur dedim aptal. Ne yaptığını sanıyorsun?"
"Ne işin var burada velet? Sana bir kez daha buraya gelme demedim mi?"
Gözlerinde öfke görünürken, kaşlarını çatmıştı. Baskın adımlarla yürürken yüzünde korkunç bir ifade vardı.
"Ne yapacaksın? Atlayacak mısın ha? Atlayınca bitecek mi? Bitecek mi aşkın? Bu kadar mı sevdin onu? Ölecek kadar mı?"
Gözlerini kıstı Ayaz:
"Öldürecek kadar." Dediğinde ikisi de yaklaşık bir dakika kadar sessiz kaldı. Ve kız bir adım daha yaklaştı bu ölüm meleğine.
"Bu. Bu seninde ölmeni mi gerektirir?"
Derin bir nefes aldı Ayaz. Eliyle yüzünü avuçlayıp sertçe okşadı ve nefes almaya çalıştı.
"Ben. Ben bir canavarım. Bu gördüğün beden bir canavara ait. Zarar veriyorum. Kim çıkarsa. Kim çıkarsa karşıma ona zarar veriyorum. En sevdiğime bile."
"Peki neden bir masal karakteriymişsin gibi duruyorsun?" Derken bir adım daha yaklaştı ona kız. İsterik bir gülümseme attı Ayaz.
