Avondrood

Proloog

Er is iets wat je moet weten. Iets waarvan je waarschijnlijk al wist dat het ging gebeuren, maar je misschien niet wil toegeven: je gaat sterven. Verbaast je dat? Wees niet bang, mijn kind, je zal niet alleen zijn. Ik ben bij je.

Je vraagt je af wie ik ben. Ik zou mezelf kunnen voorstellen, zoals het hoort, maar dat is niet nodig. Je zal me snel genoeg ontmoeten en wanneer dat gebeurt, zal je me meteen herkennen. Ergens in je leven, zal ik achter je staan en zal ik je begeleiden. Je hoeft niet bang voor me te zijn. Ik kom in vrede. Altijd.

Ik wacht al zestien jaar op je. Al je hele leven lang volg ik je, net zoals ik dat bij anderen doe. Ik heb je nooit verlaten. Het was mijn taak om je te begeleiden, maar er zijn krachten die veel sterker zijn dan de mijne. Het was mijn taak om je mee te nemen toen je zestien werd, maar iemand anders deed dit voor mij. Niet alles verloopt volgens plan. Maak je maar geen zorgen, onze tijd samen komt nog wel.

Voordat ik iemand in mijn armen sluit, zie ik kleuren. Kleuren zeggen alles over iemand. Ik had verwacht rood bij jou te zien, maar dat was niet het geval. Verbazingwekkend, nietwaar? Je bent altijd al een bijzonder kind geweest. Bijzonderder dan de meesten denken. Je bent zo veel meer dan mensen tegen je zeggen. Er rust geen vloek op je, mijn kind. Er is nooit een vloek geweest, alleen maar een angst.

Weet je wie ik ben? Geen zorgen, mijn kind. We zullen elkaar snel tegenkomen. Ik zie ernaar uit om je te ontmoeten. Dan zal ik me aan je voorstellen, maar nu nog niet. Tot die tijd, zal ik over je waken, ook als je me niet ziet.

Tot ziens, mijn kind.