colored minds //muke {cashton}

C❶❺ 〔ｆｉｎａｌ〕

Sabah herkesten önce uyanmıştım.

Radyoyu açtım ve son haberleri dinledim. Çocuklarını bulmak isteyen aileler ve Hükümet'i protesto eden insanları dinlemek bir miktar da olsa iyi hissetmemi sağlamıştı.

Artık tehlike veya acı olmayacaktı bizim için.

Diğerleri uyanmadan karavanda sakladığımız yemek stoğunu çıkardım. Bizi şehre gidene kadar idare edecek kadar yiyecek vardı. 

Ashton'ın alnına küçük bir öpücük kondurarak uyandırdım. Gözlerini kırpıştırdıktan sonra gülümsedi. "Günaydın." diye mırıldandı.

Michael'ı uyandırmak için yanına gittiğimde gözlerinin şiş, yanaklarının da hala ıslak olduğunu fark ettim. Biraz daha uyumasına izin verip yiyeceklerle birlikte Ashton'ın yanına döndüm.

Pek fazla konuşmadan abur cuburdan oluşan kahvaltımızı ettik.

"Onu özlüyorum," dedim aniden. "Yanımızda, bize moral verecek birinin olmaması üzücü."

Ashton iç çekti. "Ben de özlüyorum ama yapabileceğimiz bir şey yok. O şimdi daha iyi bir yerde."

"Pekala şimdi yola koyulsak iyi olur." dedi Ashton bir süre sonra. "Ne kadar hızlı şehre ulaşırsak o kadar iyi olur."

Ashton yola odaklanmıştı. Michael uyanmış, pencerenin kenarında oturmuş halde dışarıyı izliyordu. Arkama yaslandım ve radyonun sesini biraz daha yükselttim.

Şu ana kadar halkın isyanlarla Hükümet'i yıkmaya başladığını öğrenmiştik. Tüm radyo kanalları bu haberi durmadan tekrarlıyorlardı çünkü. Ülkenin başına her renkten birinin bulunduğu bir grubun geçmesi de şu anda ülkece tartışılan konulardan biriydi.

Karavan gün batımına doğru ilerlemeye devam ederken artık hepimizi daha iyi bir dünyanın bekliyor olduğunu umuyordum.

~
Evet, ucu açık sonlardan nefret ederim ama bunu nedensizce ucu açık bitirdim...

Neyse, yeni hikayem Borderline'ı profilimde bulabilirsiniz. Sizi seviyorum xx.