Split Genius

Chapter 7

“Hi Genesis! Goodmorning doktora!” Bati ni Raegan pagkapasok sa clinic.

“H-h-hi,”

Napatitig ako sakanya. Ang simple lang naman ng suot nya ngayon eh. Pero ang lakas talaga ng appeal nya. Naka-green na “Animo La Salle” shirt sya. Black jeans at black combat boots. Nakabraid yung buhok nya as always.

“Goodmorning, Raegan.” Bati ni mama. “Ano? Start na tayo?”

“Sige po,” Ngiting ngiting sabi ni Raegan, “Para makagala na agad kami ni Genesis!”

“Excited much?”

“Dapat nga ikaw excited jan eh!”

“At bakit naman?!”

“May surprise ako sayo eh.”

“Mamaya na kayo magligawan,”Pangaasar ni mama.

“EWWW”

“WHAT?!”

“Tara na Raegan?” Tanong ni mama, binuksan na nya yung pintuan ng opisina nya. Tawang tawa sya sa reaction namin.

“Sige po!” Sumunod na si Raegan sa opisina, pero kinindatan nya muna ako bago nya isinara yung pinto. Narinig ko yung malakas nyang tawa sa loob.

“Kainis ka!” Mahina kong sabi. Chineck ko yung sarili ko sa salamin at lalong nainis kasi namumula nanaman ako.

“Life is so unfair talaga.” Bulong ko sa sarili ko. Bakit kasi noong nagsabog ng swerte nasalo lahat ni Raegan?!

Kainis, kainis, KAINIS!

Kinrumple ko yung paper na dinrodrawingan ko kanina at binato yun.
Tumama yung bola ng papel sa nakasabit na picture frame. Kumalabog yun at munti-muntikan nang mahulog sa sahig.

“Genesis, kumalma ka nga jan!” Reklamo ni mama mula sa siwang sa pintuan, “Kontrolin mo yang kilig mo!”

“MAMA!!”

Isinara nya agad yung pintuan at narinig ko ang parehong tawa nila.

Kainis, napagtripan pa ako.

Nagpalipas nalang ako ng oras sa mga pinapagawa ni mama. After an hour and a half, lumabas na sila Raegan at mama ng opisina, parehong tumatawa.

“Hayy nako Raegan! Kung nakita mo lang sya! KAMATIS!” sabi ni mama.

Natigilan ako, kamatis?

“May picture ba kayo doktora?” Tanong naman ni Raegan.

“Mamaya, paghatid mo kay Genesis, ipapakita ko sayo!”

“Kamatis?” Tanong ko sakanila.

Ngumiti lang sila pareho at dun ko narealize kung ano yung pinaguusapan nila.

“MAMA!”

“Ano?”

“PINAGUUSAPAN NYO PO YUNG COSTUME KO DATI?!”

“Wag ka ngang sumigaw!” Reklamo ni Raegan, pero ngiting ngiti ang lokarit.

“Ang cute cute cute mo kayang kamatis!” Sabi ni Mama, nanggigil pa at pinisil ang pisngi ko.

“Mama naman eh! 6 years old lang ako nun!!”

“I can’t wait to see that picture!” Tumatawang sabi ni Raegan.

“Akong bahala dun, anyways Raegan, ayos ka na. No more problem!”  Sabi ni mama kay Raegan, “But if you ever need me, you know where to find me!”