Outsider (VK)

Κεφάλαιο 16ο

Πρόβα νο2

"Ναι, ναι... Καλά είμαι τρώω σου λέω!" όπως καταλάβατε μιλώ στο τηλέφωνο με την μαμά μου ενώ ταυτόχρονα κόβω βόλτες στο σπίτι. "Το χαρτί για τις απουσίες μην ξεχάσεις! Να πας να πάρεις το δικαιολογητικό για όσο καοιρό θα λείπω, είναι το ίδιο με εκείνα για τους σχολικούς αγώνες βόλεϊ, όπως πέρισι..." μην κοπούμε κι από απουσίες! "Αα.. Το έχεις πάρει ήδη... Εντάξει, οκ, πρέπει να φύγω, σε κλείνω, τα λέμε γεια..."

Να προσέχεις! Φωνάζει το τελευταίο δευτερόλεπτο πριν προλάβω να πατήσω το κόκκινο τηλεφωνάκι.

Βάζω το κινητό στην τσάντα μου. Δένω καλά τα παπούτσια μου και πηγαίνω προς το σαλόνι για να ενημερώσω την γιαγιά μου ότι φεύγω. Η τηλεόραση είναι ανοιχτή οπότε δεν χρειάστηκε να την ψάξω...

"Γιαγιά!" φωνάζω. Περιμένω για λίγο αλλά καμία απάντηση... Η φωνή της τηλεόρασης είναι στο τερμα οπότε λογικό να μην ακούει. Πλησιάζω λίγο ακόμα πίσω της. Παρακολουθεί με προσήλωση ένα talkshow... Ασχολίαστο! Στην οθόνη βλέπω να απεικονίζονται κάτι τραγικές φάτσες ενώ στη φούξια λεζάντα αναγράφεται: έπιασα τον άντρα μου με τον κουμπάρο.

Φτάνω σιγά σιγά πίσω της και πλησιάζω το αυτί της. "Γιαγιά!" φωνάζω και αμέσως τινάζεται.

"Ασ'το καλό παιδί μου! Θες να μείνω από καρδιά; Είμαι και σε κρίσιμη ηλικία!" λέει πιάνοντας το στήθος της.

"Δεν φταίω εγώ, αφού δεν ακούς!" της δείχνω την τηλεόραση που παίζει στη διαπασών. Πιάνει από δίπλα το τηλεκοντρόλ και την χαμηλώνει μόνη της...

"Καλά, καλά, εγώ είμαι γρια και δεν ακούω καλά!"

"Μώρε μια χαρά ακούς άμα θες" μουρμουρίζω... Σίγουρα το άκουσε αλλά αρκείται σε μία βλοσυρή ματιά.

"Δεν μου λες, τι θέλεις;" με ρωτάει καχύποπτη. Εγώ και να θέλω κάτι; Από που κι ως που με περνάει για τέτοιο παιδί;

"Τίποτα! Να σου πω ότι φεύγω και θα αργήσω να γυρίσω, πάω στην πρόβα!" σκύβω και της δίνω ένα φιλί ελπίζοντας να αγνοήσει το ότι θα αργήσω. Έχουμε κανονίσει να πάμε για ποτάκι με τον Βαγγέλη μετά. Θα τον βγάλω έξω... Ποιος την χάρη του! Θα νυχτοπερπατήσει σήμερα.

"Εντάξει, κλειδια να πάρεις, εγώ θα είμαι στης Κούλας μέχρι τις έντεκα και μετά θα πάω για ύπνο. Μην έρθεις το ξημέρωμα!"

"Εντάξει γιαγιάκα... Α! Και σταματα να βλέπεις αυτές τις αηδείες!" της αρπάζω το τηλεκοντρόλ και αλλάζω στην τύχη το κανάλι.