Outsider (VK)

Κεφάλαιο 43ο

Mousitsa's pov

"Συγγνώμη που σε έκανα να περιμένεις Μαρίτα..."  Λέω καθώς κάθομαι στην θέση του οδηγού. Την βρίσκω να χαζεύει αδιάφορη στο κινητό της... Είμαι σίγουρος πως έχει θυμώσει μαζί μου.

"Δεν πειράζει Μύρωνα, καταλαβαίνω..." Λέει και μένω να την κοιτάζω περίεργος...

"Κοίταξε Μαρίτα, θέλω να σου εξηγήσω κάποια πράγματα..."

"Δεν χρειάζεται!" Με κόβει "την αγαπάς;" Με ρωτάει και ειλικρινά το σάλιο μου σκαλώνει στο λαιμό. Αισθάνομαι εξαιρετικά ηλίθιος που πήγα να την κοροϊδέψω.

"Έτσι νομίζω..." Απαντώ με έναν αναστεναγμό...

"Ωραία τότε! Τι κάνεις εδώ μαζί μου; Πήγαινε να την βρεις!" Λέει δίνοντας μου μία σπρωξιά στον ώμο... Μου φαίνεται πολύ περίεργο που δεν είναι θυμωμένη. Πίστευα πως θά άρχιζε να μου γκρινιάζει από την ώρα που θα έμπαινα στο αυτοκίνητο.

"Δεν είναι τόσο απλό!" Λέω γελώντας με πικρία..." Δεν θέλει να με βλέπει!"

"Τι της έχεις κάνει;"

"Έχει δίκιο!" Φωνάζω και χτυπάω το χέρι μου στο τιμόνι... Ακούω την ανάσα της Μαρίτας να κόβεται.

"Ηρέμησε!" Λέει χαϊδεύοντας το μπράτσο μου...

"Έχει δίκιο που δεν με θέλει! Είναι άσκοπο να προσπαθώ!" Τα πάντα μέσα μου φωνάζουν απογοήτευση... Το παιχνίδι αυτό τελείωσε, έχασα, απλά θα πάω την Μαρίτα σπίτι και όλα θα έχουν λήξει μία για πάντα!

"Μην το λες αυτό! Κοίταξε να δεις Μύρωνα! Είναι κορίτσι! Έχει πληγωθεί αλλά υπάρχει τρόπος να την ξανακερδίσεις!" Όλα αυτά είναι ειρωνεία! Άσκοπες θεωρίες...

"Ποιος;" Ρωτάω γελώντας με τον εαυτό μου.

"Εσύ τον ξέρεις!" Λέει κλείνοντας μου το μάτι και δεν έχω παρά να ξεφυσίξω ενοχλημένος...

"Μεθαύριο φεύγει από την Αθήνα..." Φεύγει... Αυτό ήταν λοιπόν!

"Εμπόδισέ την να φύγει, ακολούθησε την, κάνε κάτι τρελό για εκείνη!" Λέει παραστατικά...

"Δεν εντυπωσιάζεται από παλικαριές η Βιολέτα!" Της απαντάω με αγανάκτηση.

"Κι όμως... Κάτι ξέρω σαν κορίτσι κι εγώ!" Λέει έχοντας ένα αισιόδοξο χαμόγελο, τόσο αντίθετο με την δική μου ψυχολογία...

"Δεν είστε το ίδιο!" Της λέω με απόλυτη ειλικρίνεια.

"Κατά βάθος είμαστε!" Απαντάει με σιγουριά...