Outsider (VK)

Κεφάλαιο 39ο

Violeta's pov

"Δεν μπορώ ακόμα να καταλάβω γιατί ήρθαμε πάλι σε αυτό το μπαρ!" Λέω αγανακτισμένη στην Κλαίρη... Ή μουσική δεν μου αρέσει καθόλου, είναι εκείνα τα ενοχλητικά ροκ τραγούδια που παίζουν ο Μύρωνας και το χαζό συγκρότημα του! Ούτε αυτοί που μαζεύονται εδώ μέσα μου αρέσουν! Έχουν το στυλ του Μύρωνα...

Ή αλήθεια είναι πως έχω καταλάβει γιατί ήρθαμε ξανά εδώ αλλά θέλω να το ακούσω κι από την ίδια...

Flashback

Έπινα δυσαρεστημένη την βότκα μου και μιλούσα ασταμάτητα στην Κλαίρη... Εκείνη επέμενε να πάμε σε αυτό το μπαρ γιατί παίζει ροκ μουσική την οποία λατρεύει... Εμένα πάλι μου θυμίζει τον Μύρωνα για αυτό την συχαίνομαι!

"Όλα ήταν στημένα καταλαβαίνεις; Μου έλεγε ότι η Κρίστη είναι αδερφή του για να μην υποπτευθώ την σχέση τους! Εκείνος κρύβονταν στα μαύρα του ρούχα κι έκλεινε τα μικρόφωνα, αποσυντόνιζε τους μουσικούς με το να τους λέει να κάνουν άλλα από ό,τι τους ελεγα εγω... Γιατί ήξερε κάθε μου κίνηση! Όλα τα προβλήματα αυτός τα δημιουργούσε! Ήθελε να με δηλητηριάσει με κορτιζόνη και τελικά δηλητηρίασε λάθος άτομο! Για αυτό πανικοβλήθηκε έτσι όταν κατάλαβε τι είχε πάθει η άλλη κοπέλα... Ήθελε να στείλει εμένα στο νοσοκομείο! Καταλαβαίνεις; Και μετά μου λέει ότι με αγαπάει!"

Τα έλεγα όλα αυτά μέσα σε λυγμούς και χωρίς ανάσα. Νόμιζα πως η Κλαίρη με άκουγε υπομονετικά αλλά είχα λάθος εντύπωση...

"Βιολέτα κοίτα!" Φώναξε η Κλαίρη και μου έδειξε απέναντι.

Γύρισα και τι να δω! Εκείνος ο μαλάκας που παραλίγο να μας πατήσει με το αυτοκίνητο στέκονταν ακριβώς έξω από το πορτάκι του προσωπικού που βγάζει στην μπάρα. Ακουμπούσε χαλαρά στο πλάι κι έπινε το ποτό του ενώ είχε πιάσει ψιλή κουβέντα με τον μπάρμαν.

Αυτό όμως που μου έκανε εντύπωση ήταν πως κοιτούσε επίμονα προς το μέρος μας από την ώρα που τον παρατηρήσαμε...

Έχει γούστο...

Σκέφτηκα κα ούτε καν φανταζόμουν το πώς θα εξελισσόταν το ειδύλλιο.

Από εκεί λοιπόν που βρισκόταν απέναντι μας και μας κοιτούσε με ένα παμπόνηρο και ανατριχιαστικό χαμόγελο βρέθηκε ξαφνικά πίσω μας...

Το γέλιο του με κοψοχόλιασε καθώς δεν είχα καταλάβει για πότε βρέθηκε να ακουμπά στην πλάτη της καρέκλας μου.

"Τι θα πάρουν τα όμορφα κορίτσια;" Είπε και χαμογέλασε με αυτό το τρελό χαμόγελο που με κάνει να χέζομαι επάνω μου κάθε φορά που το κοιτάω.