Outsider (VK)

Κεφάλαιο 19ο

Είναι η τρίτη φορά που φιλιόμαστε... Και είναι τόσο όμορφα! Δεν ξέρω πως μπορεί και το κάνει τόσο καλά! Αναρωτιέμαι πόσο φιλικά είναι πλέον τα αισθήματά μου για εκείνον. Μπορεί όταν τον βλέπω να μην μου κάνει απολύτως καμία εντύπωση... Όταν όμως τα χείλη του ακουμπούν τα δικά μου μου νιώθω να γοητεύομαι κάθε φορά και περισσότερο. Μήπως τελικά να είναι αυτός ο έρωτας που έψαχνα στο πρόσωπο του Κώστα; Ωωω, δεν είμαι καλά, που έχει πάει ο παλιός μου εαυτός; Δεν θα έπρεπε ούτε καν να το σκέφτομαι αυτό.

Ξεμπλέκει το χέρι του απο τα μαλλιά μου και με αφήνει να πάρω ανάσα. Μένουμε απλά ο ένας απέναντι από τον άλλο. Να κοιταζόμαστε στα μάτια... Να με κοιτά τόσο γλυκά με τα λαμπερά καφέ του μάτια και τα χείλη του μισάνοιχτα. Εγώ είμαι απλά σαστισμένη. Δεν γνωρίζω αν πρέπει να μιλήσω και τι να πω, ίσως η σιωπή της στιγμής να τα λέει όλα...

Τινάζεται απότομα προς τα πίσω... Τι στο καλό συνέβη τώρα;

"Εμμμ, ναι, Βιολέτα μάλλον θα έπρεπε να είχα κοιμηθεί από την αρχή στην πολυθρόνα, δεν είναι σωστό και..." χάνει τα λόγια του ταραγμένος... Τα μάτια του παίζουν αποφεύγοντας να με κοιτάξουν. Άραγε νιώθει το ίδιο αμήχανος όπως κι εγώ; Γιατί; Νόμιζα πως απλά προσπαθούσε να μου δείξει τι θα έκανε στην κοπέλα που του αρεσει, ίσως και να μου ζητούσε την γνώμη μου, σωστά; Δεν το ένιωθε, δεν ήταν κάτι αυθόρμητο! Ή μήπως ήταν...

"Όχι! Θα πάω εγώ στην καρεκλα αν θες..."

"Είσαι κορίτσι, πρέπει να φερθώ σαν κύριος!" λεει καθώς σηκώνεται από το κρεβάτι.

"Όπως νομίζεις..." προσπαθώ να του χαμογελάσω... Κουνά κι εκείνος το κεφάλι του θέλοντας να δείξει πως δεν έγινε και τίποτα και φεύγει. Αν και έγινε, έγινε κάτι πολύ σημαντικό.

Κοιτώ τριγύρω, μου φαίνεται λίγο κάπως που έμεινα μόνη μου, που λείπει ο Βαγγέλης... Τις τελευταίες μέρες αν το σκεφτείς εκτός από τις ώρες που ήμουν σπίτι όλο τον υπόλοιπο χρόνο μας τον περάσαμε μαζί. Και μου λείπει ήδη η παρέα του, περνούσαμε τόσο καλά πριν λίγα λεπτά! Αυτή ήταν η πιο παγωμένη στιγμή μεταξύ μας, πάντα υπήρχε μία φλώγα όταν τσακωνόμασταν μα... Γιατί να μπερδευτούμε έτσι ρε γαμώτο;

Παίρνω μια βαθιά ανάσα... Καλύτερα που έφυγε, όχι καλύτερα έτσι! Το σωστότερο είναι να τον απομακρύνω ξανά από εμένα. Κακώς, πολύ κακώς κολλήσαμε τόσο πολύ! Είναι λάθος όλο αυτό που γίνεται μεταξύ μας! Δεν μπορώ να ερωτευτώ τον Βαγγέλη! Δεν ταιριάζουμε, είναι πολύ καλό παιδί, μα δεν είναι ο ένας μας για τον άλλο...