Outsider (VK)

Κεφάλαιο 36ο

Violeta's pov

"Θα με συγχωρέσεις;" λέει μόλις ξεχωρίζουμε τα χείλη μας... Ώστε για αυτό με φίλησε! Ξέρει τις αδυναμίες μου, το έκανε για να με πείσει να τον συχρωρήσω εύκολα. Αυτό νομίζει άραγε; Πως θα ξεχνούσα ολα όσα μου είπε λίγο πιο πριν με ένα φιλί; Δεν πρόκειται να τον συγχωρήσω καθώς αμφιβάλλω για το πόσο αληθινή είναι η μεταμέλειά του!

Μα τι λέω η ηλίθια; Με το ζόρι κρατιέμαι να μην πω ναι! Αφού εκείνος έχει το πάνω χερι! Είμαι πολύ ερωτευμένη μαζί του και φοβάμαι πως αυτό θα με καταστρέψει...

Μην τυχόν και του πεις ναι κορόιδο! Θυμήσου την Κρίστη!

Φυσικά... Πριν φιλήσει εμένα φιλούσε την Κρίστη και της έλεγε πως την αγαπά. Με έλεγε σκύλα! Το άκουσα αυτό με τα ίδια μου τα αυτιά! Και τώρα ήμουν έτοιμη να τον πιστέψω; Τι στο καλό κάνει με το μυαλό μου;

"Όχι! Δεν θα σε συγχωρήσω!" φωνάζω αποφασιστικά και περπατώ μερικά βήματα μακριά του ώστε να μην με κοιτά στα μάτια. Φαίνεται πολύ στο βλέμμα μου το πόσο τον θέλω και δεν μου αρεσει να το καταλαβαίνει αυτο! Μα τι λέω; Το έχει ήδη καταλάβει, σε  αυτό ποντάρει... "Γιατί στο θέαρο φιλούσες την Κρίστη, είπες πως εκείνη αγαπάς και όχι την Βιολέτα, την σκύλα, την γύφτισα δεν ξέρω κι εγω τι άλλο!" η φωνή μου σπάει στο τέλος της φράσης... Με πληγώνουν αυτές οι λέξεις! Ειδικά από εκείνον! Είναι τόσο διπρόσωπος!

"Κρίστη;" φωνάζει με απορία. "Ωωω γαμώτο μας είδες!" διαπιστώνει μετά από μια παύση μερικών λεπτών...

"Σου χάλασα τα σχέδια έτσι;" γυρίζω και τον κοιτώ ειρωνικά.

"Όχι! Αλλά ήταν ψέματα όλα αυτά που της είπα... Τίποτα δεν ισχύει, συγγνώμη!" τσ τσ τσ ο καημένος! Όσο και να προσπαθεί τόσο πιο γελοίος φαίνεται! Αφού πέτυχε τον σκοπό του, τι στο καλό θέλει από μένα, γιατί να με κάνει να τον συγχωρήσω; Μήπως θέλει να με εκμεταλλευτεί κι άλλο; Δεν του έφτασαν όσα πήρε από μένα;

"Α, και στην Κρίστη ψέματα λοιπόν... Μπράβο!" χαμογελώ και χτυπώ παλαμάκια ειρωνικά.

"Έχεις δίκιο..." λέει ηττημένος... Χαίρομαι που ξέμεινε επιτέλους από δικαιολογίες. "Όλα όσα άκουσες είναι αλήθεια! Πραγματικά λέω ακόμα στην παρέα μου ότι είσαι σκύλα, κακομαθημένη, ξινή και άλλα πολλά. Αλλά δεν το πιστεύω πια μέσα μου! Ναι, οταν σε πρωτοσυνάντησα που μου φερόσουν απαίσια και με έβριζες χωρίς λόγο σκεφτόμουν ότι είσαι φρικτή και ευχόμουν να ψοφίσεις! Αλλά δεν είσαι Βιολέτα... Είσαι καλή! Είσαι σαν κι εμένα! Η κατάσταση στο σπίτι σου, η απογοήτευση από γονείς και φίλους σε έκαναν σκληρό καρύδι! Μπορεί σε κάποιους να φαίνεσαι κακιά για άμυνα. Όταν μου είπες για τους γονείς σου τότε αμέσως σκέφτηκα πως εμείς οι δυο δεν διαφέρουμε καθόλου, είμαστε το ίδιο πράγμα!"