Entering The Mafia World

Chapter 87

Sam's POV

Agad akong pumasok at saka mabilis kong itinutok doon sa lalaki yung baril ko.

"Pull the trigger and your brain will come into pieces."-cold na sabi ko doon sa lalaki at dahan-dahan siyang lumingon sa akin.

Ngumisi siya sa at saka ngumiti ng mapanuya. Bago nagsalita.

"Oh! Here we goes our lovers. I thought you hate Reid? How come that you will save him now."-nakangising tanong niya sa akin at saka ibinaba na ang kaniyang baril.

"Wala ka ng pakialam doon."-saad ko sa kaniya at saka pumunta ako kay Reid.

"Now, get the hell out of here!"-sigaw ko sa kaniya. Nakangiti pa siyang lumabas pero may iniwan siyang mga salita.

"The war isnt done. And I will sure that I am not the loser in that game."-mapanganib na saad noong lalaki at saka umalis na ng opisina.

Nakahinga ako ng maluwag ng umalis na siya at nilingon si Reid.

"Thank you"-nakayukong saad niya sa akin.

"Explain to me everything with full details."-mariing utos ko sa kaniya.

Naupo muna kami sa couch na nandito sa kaniyang opisina.

🔱🔱

Nang matapos niyang ipaliwanag sa akin ang lahat-lahat ay napatingin ako sa kaniya ng malamya.

"All this time, you just did those thing because of me."-mahinang usal ko sa kaniya.

Nang dahil sa akin napapunta sa komplikadong sitwasyon ang buhay niya.

Simula pa lang noon ako na lang lagi ang iniisip niya. Kapakanan ko na lang lagi.

Siya na lang palagi ang nagsasakripisyo para sa aming dalawa. Siya nalang palagi ang nahihirapan.

I am so fool to not realized those things before.

Hindi ko namalayan na pumatak na pala ang aking mga luha dahil sa halo-halong emosyon na nararamdaman ko.

"Sshh...dont blame yourself. Stop overthinking."-saad sa akin ni Reid at saka pinahid ang mga luha na pumatak sa aking mata.

"I dont think I deserve your love, Reid. You love me too much but all I did was let you down."-nakatungo na saad ko hinawakan niya ang aking baba at saka tiningnan niya ako sa aking mga mata.

"W-what are you saying? I thought after I explained to you everything everything's gonna be alright."-nauutal na saad niya sa akin na mahihimigan ang lungkot sa kaniyang boses.

"Reid, listen to me. You deserve a better one, better than me. And that girl can give you the love you deserve. And I am not that girl. Even if I want to give back your love, I cant because I know that I already cause so much pain in you. I cant forgive myself for what I did unto you. But always remember, even I loosen the grip and let you go. I love you so much. I will love you for eternity. You will always be a part of my life; of my heart. I know you sacrifice many things for me, and I know thank you is not enough for it. But still, thank you so much for giving to me yourself. Thank you so much for everything."-mahabang saad ko sa kaniya at sa lumapit ako sa kaniya at saka ko siya hinalikan ng sandali sa kaniyang labi.

Kahit ngayon lang, kahit sa huling pagkakataon maramdaman ko ang pagmamahal niya para sa akin.

Muling pumatak ang aking luha at agad ko iyong pinahid. Nang bumitiw na ako sa aming halik ay agad na akong lumabas ng MOB.

At paglabas na paglabas ko ay doon na nagtuloy-tuloy ang pagpatak ng aking mga luha.

Hindi ko na iyon pinigilan at hinayaan ko ng bumagsak iyon para kahit papaano ay mabawasan ang sakit na nararamdaman ko.

Halatang nag-aalala si Percules sa nangyayari sa akin kaya nagsalita ako.

"Bring me to a peaceful place...please."-nanghihinang sabi ko sa kaniya at agad na niyang pinatakbo ang sasakyan.

Bumaba ako sa sasakyan ng tumigil kami dito.

Nandito pala kami sa Tagaytay. Kitang-kita ko mula dito ang buong syudad.

Naupo lang ako dito sa damuhan. Malapit ng gumabi. Napaka-bilis ng oras.

Tuloy-tuloy pa rin ang pagpatak ng aking mga luha. At pakiramdam ko ay sumisikip ang aking dibdib dahil sa mga nangyari.

"Queen, you can shout all you want. Isigaw mo lang lahat ng nararamdaman mo para mabawasan ang sakit na nararamdaman mo."-saad sa akin ni Percules nasa likod lang naman pala siya.

Tumahimik lamang ako at naramdaman ko ang pag-alis ni Percules sa aking likuran at sumakay sa sasakyan.

Siguro para na rin bigyan ako ng privacy.

"Ang sakit-sakit na!!! Tama na!!..Please."-malakas na sigaw ko.

"Ayoko na!"-sunod na sigaw ko.

"Reid mahal na mahal kita..."-nanghihinang saad ko at saka napatungo na lamang ako.

"Samarah, hush now please. Afterwards pain will ease."-saad sa akin ng isang tao na laging nandyan sa tuwing hindi ko na kinakaya ang mga nangyayari; si Nathe.

"Nathe, bakit ganun? Ang unfair ng tadhana. Bakit pakiramdam ko lagi na lang ako ang kinakalaban niya? Lagi ko naman ginagawa ang best ko para mapatunayan ko ang sarili ko pero bakit hindi pa rin sapat."-umiiyak na sabi ko kay Nathe. Naupo siya sa katabi ko at saka inihilig ang aking ulo sa kaniyang balikat.

"Samarah, everythings gonna be fine. After that pain, happiness will come. Remember the saying that; After the rain/storm, rainbow will come."-saad niya sa akin.

Umiyak lang ako ng tuloy-tuloy at makalipas ang ilang minuto ay napayakap na lamang ako kay Nathe.

At saka ako patuloy na umiyak. Hindi ko alam kung kelan ba ako magsasawa na umiyak. Hindi ko alam kung kailan ako mauubusan ng luha.

"Samarah, hush now please. I cant bear to see you in this situation. I cant see you like that. Please be strong."-mahina na usal ni Nathe sa akin.

Yumakap ako sa kaniya ng mahigpit na mahigpit at hindi ko na namalayan nakatulog na pala ako sa pagkakayakap kay Nathe.

🔱🔱🔱🔱🔱🔱🔱🔱🔱🔱🔱🔱🔱🔱🔱

Thank you for reading!
Keep on supporting!
Take Care :*

Vote and Comment...
Follow me...

Twitter: Aikaterine23
Instagram: aikaterine_23

👑LadyChinderella