MİHRİMAH | FERFECİR

MHRMH | 12

12.BÖLÜM

Şarkı: Sia- Big crly

Yayınlanma Tarihi. 17.06.2016.

İYİ OKUMALAR.

Bedenim kapıdan gelen o soğuk rüzgarla titredi. Ev ortamı sıcak olduğu için alışık değildim,omuzlarımı yukarıya doğru kaldırıp,indirdim. Kapıda bize-ben dışında herkese- bakan kızda gözlerimi gezdirdim. Kollarımı arkamda bağladım..

Saçları düz,kahverengi tonlarındaydı.. Kimin kızıydı bu? Kevser'e hala dediğine göre evden birinin kızıydı.. Batuhan? Furkan? Çağlar? Kimin kızıydı, bu kız?

Batuhan'a çevirdim bakışlarımı. Kaşları gevşedi.. Gözlerini kırpıştırıp derin bir nefes aldı,adımlarını hızlandırıp kapının önünde ki Buse'nin yanına gitti.

Saçlarının arasına gömdü başını,derin bir nefes aldı. Yanaklarını öptü,gözlerini açmadan sarıldı. Gözlerinden akan yaşı görmüştüm,eliyle saçını düzeltmeye çalıştığında göz yaşını sildi. Şimdi anlamıştım.

Batuhan Buse'nin babasıydı.

Babamın bana böyle sarıldığını hissetmek isterdim.. Küçükken ki anılarımla değilde büyüdüğümde sırtımı yaslayacağım bir babamın olmasını isterdim,ne zaman ağlasam "babam silecek göz yaşımı zaten,ağlasam ne olacak?" demek isterdim.

Sonuçta baba olmak, gece kıyamayıp üstünü örten, ardından her gece yanağına öpücük bırak andı. Geceyi üzerine örtüp son öpücüğünü veren değildi..

Batuhan kızından ayrılıp kapıda ki kadının yanına gitti. Kapıyı aralık bırakıp,gözden kayboldular.. Buse büyük babasının kucağına atladı. Bahadır bey torununu kucağına alıp salona geçtiler.

"Acısı hala geçmemiş." Furkan ortaya attığı cümle ile kardeşlerinden cevap bekledi.

"Geçmeyecek de." Çağlar oltaya düşen olmuştu.

"Acısını dışarı yansıtmasın,o yeter." Kevser soğuk cümlesiyle beraber ağabeylerine baktı. Kaşlarını kaldırıp dudaklarını yukarıda tuttu. Salona girdiğinde bize kalansa arkasından bakmak oldu.

"Yemin ederim, ben bu kızı bir gün döveceğim." Çağlar ters bir bakış attı.

"Batuhan'ın dayağını sen hiç yedin mi?" Aralarında geçen saçma konulardan uzaklaşıp salona ilerledim. Aklıma takılan birden fazla soru işaretli sorular vardı. Sırayla gözden geçirecektim.

Salonda ki mavi koltuğun karşısına oturdum. Yastıklardan birisini kucağıma koyup,kafamı arkama yasladım. Gözlerimi kapatıp düşünmeye başladım.

Batuhan'ın kızı bu ise. Bu kızın annesi kimdi?

Tek gecelik ilişkisinden mi kalmıştı? O zaman kalsaydı annesi yanında olurdu. Çocuğu yanına alan bir adam anneyi neden almadı ki? Hadi anneyi de aldı.. Annesi mi terk etmişti? Yoksa sırf parası için mi çocuğu bırakıp gitmişti? Ya da bir süre yanında kaldı,doğurdu ardından parasını da aldı gitti..

Ya da annesi ölmüş müydü? Belki de Batuhan ile kavga edip yurt dışına gitmişti,kızıyla arayıp konuşuyordu? Buse annesini hiç görmüş müydü? Kaşlarımı soru işaretlerimin cevabını bulmadan gevşetmeyecektim. Ortada kalan bir çocuk,bir baba bir de anne vardı.

Ama ortada kimin bıraktığı yoktu?

"Büyük baba, bu kız kim?" gözlerimi aniden açtım. Karşımda ki aile ÇAMOĞLU ailesiydi. Yalnız kalsalar da hissetirmeyenlerdi, bedenleri ve ruhları sır olanlardı.Gözlerini bana çevirenlerdi.