"𝐤𝐢𝐦𝐬𝐞𝐧𝐢𝐧 𝐤𝐢𝐦𝐬𝐞𝐲𝐢 𝐛𝐮𝐥𝐚𝐦𝐚𝐝ı𝐠ı 𝐛𝐮 𝐡𝐢𝐤𝐚𝐲𝐞𝐝𝐞 𝐬𝐞𝐧 𝐤𝐞𝐧𝐝𝐢𝐧𝐢 𝐛𝐮𝐥𝐚𝐛𝐢𝐥𝐞𝐜𝐞𝐤 𝐦𝐢𝐬𝐢𝐧?"
Çelme takıp yere düşmesini sağladım. Ama... Sadece o değil, ben de düştüm yere.
Kollarımı saran kolları sırtımda birl...
Multimedya: Perde açıldı... Ferfecir kendini serbest bıraktı...
Şarkı: Henüz bu final sahnesi için bir şarkı bulamadım,bir gün bulmam dileği ile,
Yayınlanma Tarihi. 01.01.2021
Bu kitap aklınıza her geldiği zaman sizi gülümsetmesi dileği ile...
DİPNOT1; Şimdi ekrana bir kez dokunup altta çıkacak olan yıldızı doldurmanızı istiyorum, bölüm aralarında ya da bölümün sonunda yorum kısmına yorum yaparsanız çok sevinirim. Gerçekten çok sevinirim, hatta çok mutlu olurum.
DİPNOT2;Bazı sahnelerde birinci kişiden çıkıp ilahi bakış açısını anlatıyorum daha kapsamlı ve anlaşılır olması için umarım rahatsız olmazsınız bu konuda,
- - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - -
Oops! Bu görüntü içerik kurallarımıza uymuyor. Yayımlamaya devam etmek için görüntüyü kaldırmayı ya da başka bir görüntü yüklemeyi deneyin.
"ÖYLESİN! SEN BENİM KATİLİMSİN! SENELERCE HEP BU ANI BEKLEDİM! SENİ GÖRECEĞİM O ANI!"odaya baktı baştan aşağıya.
"Bu odada çürümene izin vermeyeceğim." pamaklarını kapattığı anahtarı sıktı. Kemik'in gözleri parladı. "Kurtar beni. Yalvarıyorum."
"Dha fazla acı çekmene izin vermeyeceğim." dudaklarım titredi. Anahtarı bir bayrak gibi havada tutup kaldırdım. "Nasıl yapmıştın sen?" Kemik yatakta oturur pozisyona geldi.
"Hayır!" dedi korkuyla.
"Korkma. Çok acıyor ama alışıyorsun." ruhsuzdu sesi.
"LÜTFEN! KIR GÜZELİ!" deliriyor muydum ben? Yoksa bana yalvarıyor muydu? Bacaklarımı açtım Yatakta yatar pozisyona getirdim onu. Karnına oturdum.
"Biliyor musun,hep bu anı hayal ettim." gözlerine baktım. "Lütfen ben kendime yeteri kadar zarar verdim. Yapma bana bir şey."
"Ama ödeşmedik?" kaşlarımı kaldırdım. Anahtarı avuçlarımda saklarken üstünde ki ince hasane kıyafetini tek çırpıda yırttım. Tüm bedeni gözlerimdeydi. Anahtarın başını karnında gezdirdim.
"Seneler geçti... Öyle değil mi?"
"Korku dolu geçti,ağlayarak delirdim çoğu zaman her yerde seni gördüm ağladım tekrar, ailem beni yok saydı." gözlerine baktım. "Senin yüzünden."
