Kalbine beni al

Tanıtım

Garipti. Onların yaşadıkları baştan başa garipti. Biri sevdiğini söylüyor diğeri bunu çocukça bir his olduğunu adlandırıyordu. Olumsuzdu gerçekten olumsuzdu. Dışardan başka gözle bakıldığında alınacak gibi gözükmüyordu. Kırılmışlıklarla doluydu zaten kızda. Kalbinin bu kadar kırılmasına rağmen ondan vazgeçmeyişiydi.

Burukça gülümsedi. Onun gözünde sadece küçük kız kardeşden farkı yoktu. Canını en çok yakanın ise sahib olmak istediği kalbe başkası tarafından sahiplenmiş olmasıydı. Tam karşısındaydı gözlerinin içine bakıyordu ve dakikalar sonra her şeyiyle kaybedecekti onu. Kazanmak yoktu artık onun için kaybetmek vardı.

- Gerçekten hiç inanmadın mı seni sevdiğime?

Yutkundu genç adam ne diyebilirdi ki? Kardeşiydi onun. Öyleydi değil mi? Peki ya bunca zamana kadar olmadığı kalbindeki ağrı şimdi niye oluyordu. Bilerek ve isteyerek kaybediyordu onu. Hiçbir zaman kazanmak istemediğini şimdi mi kazanmak istiyordu? Saçmalıktı bu. Hemen yok saydı saçma bulduğu hisleri. Bitirdi... Her ikisinide bitirdi sözleriyle.

- Ben seni asla Aslıhan'dan öteye görmedim. Aslıhan neyse sende benim için öylesin.

- Bunu yaratan aramızda olan yaş farkımızın büyük olması mı yoksa kuzenin olmuş olmam mı?

- Küçüksün çocuk pişman olacaksın.

- Biliyor musun en garibi ne?

- Ne?

- Beni kırdığın yerde bile seni saklıyor olmam.

Cümleler döküldü son defa dudaklardan. Son defa o gözler bir birilerine yasaklanmadan bakıldı. Ve en acısı çıktı iki dudak arasından. Canını yaktı ama insan büyük bir varlıktı Allah hiç kimseye taşıyamayacağı kadar kederi yüklemezmiş bunuda kabullendi, yıkılmadan, ilk defe dik durdu karşısında

- Git hadi bekletme. Seni bekleyen bir imza var. Ve bir şey daha tebrikler tamamen kutuldun benden...