Wanneer Demi van der Molen erachter komt dat haar vriend Nick er een ander vriendinnetje op na houdt, is haar vertrouwen in relaties als sneeuw voor de zon verdwenen. Om die pijn bespreekbaar te maken, komt ze in contact met De antimannenclub: een g...
Oops! This image does not follow our content guidelines. To continue publishing, please remove it or upload a different image.
'Ik begrijp oprecht niet waarom je je hieraan wilt wagen, Demi. Volgens mij is het zelfs hartstikke verboden om zomaar iemands achtergrond uit te pluizen en hem te schaduwen. Dat is gewoon stalking.'
'Het is allemaal niet zo erg als het lijkt, hoor,' probeerde ik mezelf tegen beter weten in te verdedigen.
'Ja vast.' Vincent keek met samengeknepen ogen toe hoe ik zijn biertje van de bar pakte en er een flinke slok van nam. 'Gewoon een slecht plan.'
'Wat?' Ik hief zijn glas. 'De drank of de club?'
'Beiden eigenlijk,' zei Vince. 'Alleen is die club wel het toppunt van onnozelheid, sorry dat ik het zeg. Wat wil je ermee bereiken? Dat jullie ex-vriendjes eenzelfde soort ervaring krijgen als jullie? Dat Nick gaat inzien wat voor een gigantische idioot hij is geweest en hij op z'n blote knieën gaat smeken om vergiffenis? Want als dat het is waar je op kickt, kan je beter gelijk stoppen. Nick is niet het type dat zich hier ook maar iets van aantrekt.'
'Dat weet je helemaal niet. Wie kent Nick nou beter? Jij of ik?' Heel demonstratief sloeg ik mijn armen over elkaar heen. Ik had er nu al spijt van dat ik Vincent had ingelicht over de groep waarbij ik me had aangesloten. Vince was dan wel m'n beste vriend en we gingen voor elkaar door het vuur, maar hij was ook een mán. Het was stom geweest om te denken dat hij wél goed zou reageren.
'Het gaat hier niet om kennen, maar om gezond verstand. De meesten zijn er niet echt gevoelig voor. En hoe weet je trouwens zo zeker dat jullie "slachtoffers" wel echt gedaan hebben wat die meisjes zeggen? Misschien zijn dat gewoon op wraak gezinde loeders.'
'Julia studeert journalistiek,' kaatste ik. 'En Lou studeert psychologie. Ze weten echt wel waar ze het over hebben, hoor.'
'Ook journalisten hebben het geregeld fout, om over psychologen nog niet te spreken. Die zielenknijpers zijn beter in het legen van gevulde portemonnees dan gevulde levensrugzakjes. '
'O, dus nu gaan we poëtisch doen? Nou, dat kan ik ook, hoor.' Ik probeerde zijn biertje weer te pakken, maar Vince schoof hem bij me vandaan.
'Succes daarmee, maar laat alsjeblieft dat biertje staan. Je moet de hele avond nog op stap, weet je nog?'
Ik mompelde iets onverstaanbaars terug dat beslist niet voor herhaling vatbaar was. Vince was een schatje, maar soms ook echt onuitstaanbaar.
Het was nog geen tien uur 's avonds, maar onze stamkroeg De Pegfogel begon al aardig vol te geraken. Vince en ik kwamen hier met regelmaat, eigenlijk puur en alleen omdat het maar een paar straten verderop zat en het daarom prima beloopbaar was. Ik moest zeggen dat kroegen niet helemaal mijn ding waren, maar hier vond ik het eigenlijk wel gezellig.
Vince had vanavond met een aantal vrienden afgesproken, maar had erop gestaan dat hij me weg mocht brengen naar de kroeg waar ik met Louise en de rest had afgesproken. In zijn woorden: 'dan weet ik waar ik moet zijn als ik je vannacht in straalbezopen moet komen ophalen.'
