Please Fight, Samantha (Montecillo Series #1)

Chapter 7

Mom knocked at my door after I finished all my stuffs, I opened my door and then she smiled after she checked on me.

"You looked more healthy and more prettier, baby." She said. What's with her? I just wear simple sleeveless then jeans and converse shoes.

"Shut it, mom. You're checking me out again!" I snapped. She just chuckled then she kissed my temple.

"You looked simple with a class baby. So gorgeous." Natawa nalang ako sa kanya habang paulit-ulit na nagkokomplemento at sabay kaming bumaba. Kami lang ni mom dito sa bahay at tsaka pinyagan naman na akong lumabas basta daw ba sabihin ko kung saan ako pupunta at ipapahatid nila ako.

Kaya naman ngayon, mother and daughter bond! We're going in mall to relax. Since namiss daw niya ako ng sobra! Told 'ya magkasundo kami ni mommy sa shopping.

Nang makarating kami sa mall ay dumiretso agad kami ni mommy sa salon. I thought siya yung magpapaayos pero nagulat ako nung hinila niya ako at pinaupo sa harap ng salamin.

"Mom?" Inosenteng tanong ko. Kumindat lang siya sa akin at tsaka bumulong sa baklang nasa likod ko. Naalala ko tuloy sina Pat at Seb. Kamusta na kaya sila? Kung bakit ba naman kasi ayaw nila akong pahawakin ng cellphone. Nabalik ako sa wisyo ng bumulong sa akin yung babae na pwedeng umidlip daw muna ako para hindi ako maboring. Wala na akong nagawa kung hindi ang sumunod nalang sa kanya.

Pagkagising ko sa pagkakaidlip ko ay gulat na napatingin ako sa sarili ko sa harap ng salamin. Nagiba yung kulay ng buhok ko, milky brown na ngayon at kulot na sa baba. Natatawang nilapitan ako ni mommy dahil sa gulat ko.

"You're stunning baby! Hindi ko masisisi ang mga boys na humihingi ng number mo kanina pero sad to say, you're not allowed to use cellphones." Nakangiwing pinagmasdan ko yung sarili ko sa salamin.

"Let's go, baby!" Tawag ni mommy sa akin pagkatapos niyang magbayad.

Tumayo naman ako at tsaka sumunod sa kanya. Naglibot-libot naman kaming dalawa ni mommy tsaka pinasukat niya ako ng mga dress. Gusto kong magreklamo dahil ako yung palagi niyang binibilhan samantalang hindi siya bumibili ng dress niya. Tapos pagmagtatanong ako kung bakit laging ako eh, eto yung sagot niya.

"I'll give you the best, baby. Tsaka namiss kita ng sobra kaya 'wag ka ng tumanggi." Again, wala na rin akong nagawa. Mabuti nalang at nagdala si mommy ng body guards na taga-buhat ng pinamili namin. Tumigil naman ako sa paglalakad at lumingon sa mga guards na kasunod namin ni mommy.

"Sam?" Hindi ko pinansin si mommy.

"Kuya Fred at Ced, you can have your free time muna. Mag-enjoy kayong dalawa and this, bilhin niyo kung anong gusto niyo! Advance gift ko yan." Sabay bigay ng isang credit card ko sa kanila. Gulat na napatingin sila sa akin. Nakita ko ang pagprotesta sa kanilang mata pero nilagay ko na sa kamay ni kuya Ced yung credit card at tumatawang iniwan sila doon. Nakatingin lang naman sa akin si mommy na nakangiti.

"I'm so proud of you, Sam. God knows how proud we are to have you. Lumaki kang mabait." Nakakataba ng puso yung sinabi ni mommy. Hindi ko maiwasang yakapin siya habang naglalakad kami.

"I'm not going to be like this, kung hindi niyo ako pinalaki ng maayos. And I want you to know that I'm also honored to be your daughter mom. You and dad is the best thing I ever had." I sweetly smiled at her. Pero habang nagyayakapan kami ay may biglang bumangga sa aming babae.

"Excuse me? Can't you see that I'm walking?" Hindi ko inaasahan ang pagsigaw niya. I'm ready to say sorry to her but she just shouted infront of us, which is I didn't expect it at all. She looked nice, an angelic face to be exact just like my mom. Magkaedad lang ata sila ni mommy.