Marrying Mr. Boring (Published under Pop Fiction)

CHAPTER 22

CHAPTER 22

After three days…

[AGA]

“Are you ready?” tanong ni Liam sakin nung pumasok sya sa kwarto ko. Nilingon ko naman sya para sagutin.

“Yep. Let’s go” sabi ko sa kanya at ngumiti naman sya sa akin. Kinuha ko na yung purse ko na nakalagay sa may ibabaw ng kama ko.

Bumaba na kami papunta sa kotse nya. Papunta kami ngayon sa Resort World, dun kasi gaganapin yung LV event. Yes, ngayon yun, at tulad nang napag-usapan kasama ko si Liam. Ito yung first public appearance namin as a married couple. One month and 3 weeks na kaming kasal ni Liam, so meaning papalapit na kami nang papalapit sa katapusan.

Nauna na akong pumasok sa kotse nya habang sya ay nilock yung bahay nya. Maya-maya lang ay pumunta na sya sa may driver seat at may iniabot sya sa aking magazine. Kinuha ko naman yun at tinignan sya ng nagtataka. Nag-umpisa na syang magdrive at saka ko lang natitigang mabuti yung magazine.

“Oh my! Bakit mas nauna ka pa saking magkaroon ng copy?” sabi ko sa kanya habang dali daling binuklat yung magazine hanggang dun sa page na pictures ko yung laman.

“Kung hindi ka lang kasi matagal na nawala edi sana mas una mo pang nakita yan” sabi nya na may halong tampo sa tono ng boses nya.

Natawa naman ako sa sagot nya. “Ayan na naman, sorry na nga diba? Andito na ako oh” sagot ko.

“Oo na oo na, next time kasi magsama ka.” sagot nya sa akin

“May pasalubong naman ako ahh? Saka alam ko namang busy ka eh.” pang-aasar ko sa kanya.

“Kahit na.” apela ulit nya.

Hindi nya kasi matanggap na nagpunta ako ng Paris. Yung araw na nabalitaan ko kina Nats na nasa Pilipinas na ulit si Margareth, fine.. Margareth WAS my mother. Past tense, dahil magmula nung iniwan nya kami ni Daddy natapos na ang pagiging nanay nya sa akin. Since wala naman akong pwedeng puntahan dito sa Pilipinas na walang ganong makakakita sa akin kaya I decided na magpunta sa Paris at mag-tour mag-isa.

Three days lang naman akong nawala, hindi nila ako macontact nun dahil sinadya kong i-off yung phone ko and pati yung mga appointments ko ay pina reschedule ko. Sige na, NADUWAG ako. Hello? May possibility na magkita kami ni Margareth, anytime and anywhere, pareho lang kaming nasa Metro Manila at idagdag pa na active ako sa mga social gatherings. Kelangan ko ng time para mag-isip dahil hindi ko alam kung pano ko ano yung magiging reaction ko kapag biglaan kaming nagkita.

Nung last day ko sa Paris saka ko tinawagan si Liam. Para sabihin kung nasan ako at uuwi na din ako. Puro sermon lang naman ang inabot ko sa kanya, kung ano ano daw kasing palusot yung sinasabi nya kay Daddy nung wala ako. At hindi ko kinaya yung reaction nya nung sinabi ko sa kanyang nasa Paris ako. NAGALIT SYA.

Sinundo nya ako sa airport nung araw na umuwi ako at yun hindi nya ako pinansin buong byahe hanggang sa makadating kami sa bahay at kung bakit? HINDI PA DAW SYA NAKAKAPUNTA SA PARIS. Kaya nagalit sya sakin dahil hindi ko man lang daw sya niyaya doon. Tinakot nya pa ako na hindi nya ako ipagluluto kapag hindi ko naiuwi yung Eiffel Tower. Kaya ako naman naglast minute shopping pa para lang maghanap nang replica or kahit scale model lang nung Eiffel Tower. Bumili ako nung keychain saka isang replica na may naka-engrave na pangalan nya sa flatform, muntik na nga ako mahuli sa flight ko.

“Apacing out huh? Nakangiti ka pa dyan.” puna nya sa akin. Napatingin naman kaagad ako sa kanya

“Reminiscing the beauty of Paris.” pang-aasar ko sa kanya at ngumiti pa ako sa kanya.