Mekati

-6- Vendimi

* * *

Ja perse ajo ishte ndiere e qete ne ate vend. Sikur asgje te mos i kish ndodhur.Te ndihej e qete me veten e saj.Te ndihej e paqte!Ja ku ishte edhe deshira e saj,po i plotesohej!

"Neser do te dergohen vajzat qe kerkojne te behen murgesha!" degjoi dike prapa vetes te fliste.

"Sinqerisht me vjen keq per ato vajza qe e mbyllin veten aq te reja." degjoi dike tjeter."Njeri i zotit jam edhe une,por i pash ato ,kam degjuar historit e tyre dhe me vjen shume keq."

"Rrethanat..rrethanat!"

Rrethanat ishin edhe per te.Ato rethana e sollen deri ketu.Ajo tha...tha qe do ndryshonte.Por pasiguria,ajo medyshje te ben te cekulibrohesh e cdo vendim te marre ta ndryshosh.Kthehesh serisht aty ku ishe,e aty ngec.

"Pershendetje!" nderpreu biseden e tyre zeri i saj.

"Pershendetje bije!Si mund te te ndihmoj!"

"Po iu degjoja pak me pare rreth disa vajzave!" nisi te fliste e ne fytyrat e dy personave te tjere pa habi."Vajzave qe duan te behen murgesha!"

"Po?"

"Dua te behem edhe une e tille!" shprehu.E megjithese nuk e ndjeu ate qe the,ne ate moment iu duk e vetmja zgjidhje.E vetmja rrugedalje.

"Perse?" pyeti me keqardhje.

"Sepse nuk mundem me..Dua t'i perkushtohem zotit!Te behem e tija!" besoi se kjo ishte zgjidhja e duhur e saj,ne ato fjale qe tha.

"Gjithkush mundet!Te keshilloj te mos e mbyllesh veten kaq te re."

"Por une..." nisi te fliste.

"Dikur kam qene edhe une si ty! "

"Nuk besoj te kesh qene si une!
Nuk besoj te te ken pergojuar e poshteruar te tjeret vetem se ke pasur maman e perdal!E kur njeri nga dashnoret e mamas te te vij e te te perdhunoje pasi eshte kenaqur njehere me tet eme!" u shpreh shkurtimisht dhe pa i interesuar se ishte ne shtepin e Zotit.

"Shshhh!Nuk flitet me keto fjale ketu!Dhe me beso kam qene edhe me keq se ty,por sot kam nje burr e kam dy femije!Kam gjithcka qe dikur mendoja se nuk do e kisha!"

Ajo ishte si zonja.Kishte te njejtat enderra,por ne ditet e sotme jetesa eshte ndryshe,ndryshe nga ajo e asaj gruaje.Por dhe fatet nuk do mund t'i kishin te njejta!

"Gjithsesi dua te vazhdoj kete rruge!Ky eshte nje sinjal,nje ndihme e Zotit!" foli.

E gruaja,e pafuqishme per ta bindur qe te nderronte mendje,nisi t'i shpjegonte cdo gje.Se si te nesermen do te paraqitej heret ne mengjes e bashke me vajzat e tjera e disa murgesha do te niseshin per ne manastir.Se si atje do te qendronte per njefare kohe derisa te vinte dita e caktuar qe ajo do te behej nje murgeshe e vertete.Se cfare lejoheshin dhe nuk lejoheshin atje.E nje nder te ndaluarat ishte hyrja e nje mashkulli,i cili nuk do te jete nje prift.

Ne mendjen e saj konkludoi se nuk kish asnje mashkull,i cili mund ta vizitonte.Por zemra eshte ajo qe ndjen,parandjen.Dhe ne ate moment,nderkohe qe zonja permendi ate fakt,ne zemren e saj pati nje sembim.Nje goditje te lehte!E mendien nuk e vrau,sepse sic mendoi askush nuk do te mund ta vizitonte.As femer e as mashkull.As i aferm e as i larget.Vetem vetja e saj,fantazma qe ajo do te linte jashte asaj bote,ne te cilen do te mbyllej.

"Me kuptove e dashur?" pyeti qetesisht zonja pasi kishte perfunduar se shpjeguari.

"Po,i kuptova te gjitha!"

"Ki kujdes!Sidomos rregullit te takimit ke nje djale.Ajo ne ate vend quhet mekat.Sidomos per nje vajze,e cila eshte duke iu perkushtuar Zotit, e vetem Atij!" e gjithcka qe beri ishte vetem nje tundje koke.Kuptoi gjithcka,dhe nuk do te thyente asnje,asnje rregull.Asnje ligj te atij vendi!

Pas ndarjes nga zonja kembet i drejtoi pee ne dalje te kishes.E te nesermem do te kthehej serisht ne ate vend,per tu larguar nga ai qytet pergjithmone.

Nisi te ece drejt shtepis!Aty ku do te qendronte per here te fundit ne ato ore qe i kishin ngelur.Aty ku do degjonte per here te fundit te "pelliturat" e se emes.Do te shihte per here te fundit fytyra meshkujsh.E per here te fundit do qendronte e mbyllur ne dhomen e saj.Aty ku kujtimi i asaj nate ende nuk ish larguar!

Sapo hapi deren degjoi te qeshura.Te qeshurat e te cmendures,te cilat vinin nga salloni.E kur iu afrua degjoi:

"Pse nuk shkojme me dhomen e sime bije,ajo nuk eshte sot!"

"A nuk ke nje dhome tenden?" pyeti mashkulli i dites se sotme.

"Kam por,por,dua te ndryshoj ambient!" shihte ate tek fliste duke rrotulluar doren ne te cilen mbante goten e mbushur me vere.Gje e peshtire- mendoi.

Mbylli syte e morri fryme para se te nisej drejt saj.Para se goten me vere t'ia zbrazte neper trup.

"Nuk te dija kaq..kaq...ugh!" perplasi kemben ne toke e u largua.Nuk dinte c't'i thonte,nderkohe qe kish shume ne mendjen e saj!E ndoshta gjuha nuk ia mbante t'ia nxirrte!Sepse ajo ish nje frikacake,e megjithese nuk kishte pse te friksohej!

Hi amigos...
Sinqerisht kerkoj shume shume shume ndjese per mungesat e mia gjate ketyre diteve.😞😞😞 Epo si te gjithe edhe une kam probleme dhe prej tyre me iku edhe frymezimi per te shkruar,,,,madje dhe kete pjese nuk e di si e kam shkruar e shpresoi tiu pelqej sadopak....Do perpiqem ne ditet ne vazhdim.Shpresoj te mos zhdukem me,sepse dhe librat i kam lene pa lexuar 😓