Mekati

-38- Zhveshur!

* * *

Pasi Taminen kish vene ne gjume i ishte drejtuar dhomes se saj me qindra mendime ne koke.Deren e dhomes se saj kyci,a thua sikur parandjente se dikush do te hynte aty.I nevojitej nje dush!-mendoi,por nuk donte te perfundonte me sy te kuqte.
Nisi te kujtonte kete dite,se si nisi e si perfundoi.Mendoi se trupi i ishte vene ne funksion qe ne shikimin e pare me te,qe kur ai e thirri.Pse duhej te ishte kaq e lehte,kaq e mposhtur para tij?Pse duhej t'i gjunjezohej sa here ndodhej para tij?!Zemren perse nuk mundi ta kthente ne gur atehere kur ai e tradhetoi?!
Pergjigje ketyre pyetjeve nuk donte t'u jepte,sepse e dinte qe vetem nje pergjigje kish per te gjitha ato!DASHURI!

Teksa bluzen largonte prej trupit pranoi sa po digjej per te.E kur komçat pantallonave preku per t'i zberthyer,kuptoi se si ai askush tjeter nuk mund ta bente te ndihej ndryshe,se askush si ai nuk mund ta bente te ndihej me e dukshmja ne bote,se askush si ai nuk mund ta bente te ndihej gjalle..
E nderkoh qe ajo pranonte,imagjinonte me duart e saj sikur ai po e prekte,vizatonte ne trup ashtu sic ai do kish bere.Nje nate me te,vetem nje,asaj i nevojitej.Vetem nje,per te mos e lene asnjehere t'i largohej...
Qendronte e zhveshur atehere kur u zgjat te merrte rrobat e gjumit,e zhveshur atehere kur..:

"Mos u vish!" mendoi se imagjinoi zerin e tij ta urdheronte."Mos u vish!" degjoi serisht brenda saj.

Por ai ishte aty!Sapo kishte hyre brenda dhomes se saj dhe i ish afruar.Ai ishte aty,vete ai,jo nje imagjinat e saj.

"Mos u vish,me ka marre malli per ty!" i peshperiti te verteten trupit te saj.

"Arlo-h!" tha dhe zhveshur qendroi.Jo vetem fizikisht,por zhveshur nga ndjenjat.Zhveshur nga mohimi...ajo po qendronte krahe hapur ndaj lendimit,ndaj mantelit te tij qe priste ta mbulonte.

Kjo dite ende nuk kish mbaruar!

Ndjeu dy krahe ta mbanin peshe e pa dy sy qe shkelqenin ne erresiren e krijuar.Si ka mundesi qe dritat u fiken papritur!

"Mos!Nuk dua te me lendosh serisht!" ndali ate qe sapo kish nisur te vinte ne zbatim ato qe pak me pare ajo kish imagjinuar.

"Nuk do ta bej...jo me!Nese ndodh do te lendoj veten!"

Ajo fjales se tij i besoi,prandaj vendosi qe llumi i dashuris ta perpinte!

Nata nuk diti te perfundonte per t'i lene rrugen e lire dites.Ajo nuk pranonte me asnje kusht qe te zbulonte ata te dy.Qe etjen per njeri-tjetrin te mos ia linte te pashuar.Akrepat e ores nuk tingellonin me,ata kishin ngecur.Syte e tyre nuk u hapen per asnje cast,sepse nuk kishin nevoj te shiheshin,por te prekeshin e putheshin.Shikimin ua lane trupave!

"Dua te largohesh tani!" nderpreu gjithcka kish ndodhur,ajo,por tjetri nuk kish ndermend ta degjonte."Me degjon,largohu!"
"As mos e co nder mend!"

"Nuk duhet te jesh ketu!"

"Por ja qe jam,shhhh tani!" tha ai.

"Dua te fle,me ler sot!"

"C'ndodhi me ty,kur pak me pare ishe duke u perpelitur ne krahet e mi."

"Kaloi deshira,tani nuk dua me!" ajo ndryshoi.Mendja e saj femerore po prishte ate cast te shenjt.Por perse?!

"Do te duash...e di qe do!Mos luaj me mua Lain!Aq sa te dua aq edhe mund te te..." vendosi te linte pergjysem at' gje qe nuk donte ta shprehte.

"Ti me do?!Hah,pash zotin si mund ta ndyesh kete fjale!Nuk e ke kuptuar se ti nuk mund te duash...se ti nuk njeh dashuri!"

"Shenjat qe te le une nuk do i harrosh lehte!" hodhi ne ere keto fjale dhe u largua ashtu sic edhe erdhi.E ajo u pendua!

E la te largohej ateher kur mund ta kish mbajtur prane pergjithnje!

° ° °
Ora 8 e mengjesit dhe ajo ndodhej e ulur pas tavolines se saj te punes.Gjate gjithe mengjesit nuk kish nxjerre ze pervecse kur kish pershendetur.Qe nga largimi i tij ajo ishte ftohur,te thoje e vdekur do ish me e pakta qe mund ta pershkruante ate.

Degjoi deren te binte dhe veten e saj te pergjigjej e pakontrolluar.Mendoi se do ish ai,por u ndesh me fytyren e njerit prej punonjesve te kompanis.

"Zonjush Laina na nevojitet firma juaj ne kete dokument." ishte zeri i djaloshit qe oshetiu ne zyren e saj.

"Ma jep ta shoh!" kerkoi e doren zgjati per te marr ate dokument.

Teksa ish perqendruar ne ato qe shkruheshin aty nje tjeter trokitje u degjua:

"Laina!" ish zeri i thell i mashkullit qe ajo kerkonte aq shume te refuzonte."Me fal,zonjush Laina.Kemi lene takim per nje ceshtje tonen!" fliste nderkohe qe syte tashme te erresuar shihnin djaloshin shtatelart.Atij i dukej sikur djaloshi kish hyre ne territor te gabuar,kish prekur ne zonen e Arlos,e sikur deme deshironte t'i shkaktonte.

"Urdhero!" degjoi zerin e Laines e pa doren e saj tek prekej nga tjetri.

"Mund te shkosh!" i foli Arlo pa i lene rradhe tjetrit te fliste."Kush ishte ky tipi?" pyeti vetem pasi djaloshi ish larguar.

"Punonjes!Ti per cfare ke ardhur?" pyeti ajo duke bere te padituren.

"Duhet pushuar nga puna!" injoroi pyetjen e saj.

"Ateher fillojm te flasim per ate cfare ke ardhur." ia ktheu ajo me te njejten monedhe.

"Degjove se c'thashe!"

"Po,shume mire!Me the se ke ardhur te flasim per ambientimin tend ne kompani."

"Laina!" goditi duart e tij mbi tavoline e trupin shtyu para,drejt saj.

"Me thuaj c'do te dish rreth kompanis?" pyeti ajo.

"Se si mund te shkarkoj nga puna nje trap qe punon ne kete vend!"

"Atehere ndiqme te te udhezoj kompanin.Megjithese ne katin me poshte ke nje harte udhezuese." foli e prej tavolines u cua.Drejtoi fundin e saj dhe hapat vendosi te hedh ne drejtim te deres.

"Laina!" peshperiti.
Ajo gjeti veten te ulur mbi tavolin e duart e ftohta te tij tek shtrengonin nofullat e saj.
"E imagjinon dot se c'mund te ndodh ketu!Tani!" buzeqeshi djallezor.

Hëë ç'mund te ndodh sipas jush?🙈🙊