Mekati

-36- Perse u shfaqe?

* * *

"Perse u shfaqe?" pyeti kur pas saj ndjeu hapa.

Ai e kishte ndjekur nga pas deri ne katin e nendheshem te kompanis,aty ku makinat parkoheshin.E njera prej atyre te reshtuarve ishte ajo e Laines.Kjo e fundit ne pamundesi per te gjetur celesat ne canten e saj te rremujshme,ndaloi e qendroi ashtu sic ish pa levizur,sepse tashme ishte teper vone...ajo ishte mberthyer nga kthetrat e tij.

"Perse te mos e beja?!" ia ktheu ai,i cili qendronte vetem nje hap larg saj.Por hapa me nuk kish per te hedhur qe kur ai vendosi te cekte lehtesisht trupat e tyre."Perse?" peshperiti elektrizues pas qafes se mbuluar me floket e gjate.

Te kthente fjale ishte nje veprim i pamenduar i saji.Morrnicat e pershkuan!Trupi nisi t'i vlonte ne zjarr!E gjunjet nisen t'i dridheshin.Ndersa ato rrahje,ah,ato rrahje perse duhej te degjoheshin aq shume ne ate moment,saqe te arrinin te udhetonin drejt vesheve te djallit pushtues.Ai buzeqeshi,e ajo e ndieu!

"Nuk do te kthesh pergjigje Laii.." leshoi mbi ate pak lekure te zhveshur frymemarrjen e tij te nxehte.Dicka u ngroh neper trupin e saj.
Ai rrethoi krahet e medha te tij drejt atij trupi imcak,e ktheu po ate ne nje kend 180 grad.Ndeshen syte sapo floket fluturues vendosen te rrezoheshin,ata shkelqyen.
Por perse ai shkelqim?- mendoi ajo.-Perse kur tjetren deshiroi momenteve kur un prane nuk i ndodhesha?-e keto deshiroi t'ia thonte,por gjuha e lidhur nuk mund te beje dot ze.E as syte e verber,ne ate moment,nuk munden te shihnin etjen qe po u afrohej.Sepse pas pak sekondash buzet e tyre u puthiten.Ajo nuk kish se si te mos kthente pergjigje.Nuk kishte se si te mos kujtonte se sa shume mall kish patur gjate kesaj kohe dhe nuk e kishte vene re.

Truri nuk po funksiononte me,nuk po mund te arsyetonte drejtesisht.Ishte e vendosur qe ndjenjat e tyre te ishin paresoret.

Kur,ajo,per nje moment hapi syte pa nje bote me ngjyra,ato te ndezurat.Flak qe ishin perhapur ne cdo cep te atij vendi.Ajo kuptoi se ishte duke u djegur serisht.

U permend!

Vendosi duart ne shpatullat e tij e me sa fuqi kish shtyu tej trupin e rend.Notoi duart neper cante,serisht,derisa gjeti celesat e makines.

"Nuk ma kishe harruar emrin e mesa ndjeva as puthjen!" komentoi teksa ajo hynte brenda makines.

Djalli lejoi ate te largohej nga ferri i tij pa bere asnje perpjekje per te kunderten,por serisht prane vatres se tij do e merrte,lehte zonjusha e tij nuk do i shpetonte nga duart.Veshtroi tek largohej dhe buzeqeshi serisht,per te disaten here.

"E mora ate qe desha Lain,une e mora!" peshperiti me vete e u kthye pas,per atje ku ish nisur qe ne fillim,ne zyren e te atit.

"Zoti Emil nuk po iu behet qejfi qe keni para syve te tu tet bir." komentoi sapo ish gjendur ne zyren e te atit,ndersa tjetri ngriti koken i habitur.

"Arlo...bir!"

"Po po bir,ashtu them edhe une!" ironizoi ai.

"Nga ke humbur?Pse nuk ke kontaktuar me me ne?Jemi bere shume merak per ju,bir!Me thuaj,c'ka ndodhur keto kohe.Rean e gjetet?"

"Po e gjetem,por sic duket vajza juaj dhe motra ime ka krijuar jeten e vet keto kohe.Ishte fshehur mire ne vrime te miut." foli i acaruar.

"Perse thua keshtu bir?" pyeti Emili i habitur nga siellja e te birit.

"Sepse na genjeu shume leht baba.Teksa bente si e indinjuar se ju nuk e lejonit te fejohej me Frenkun,shkonte zhgrryhej cepave me nje mut drogaxhiu.Ajo..."

"Mos,bir,mos e thuaj!Nese ajo ka vendosur te bej ate jete,le ta beje...une nuk kam me nje vajze te quajtur Rea." e nderpreu tjetri kur e dinte se si do te ish perfundimi i asaj fjalie.Ai e mohoi te bijen,megjithese ne shpirt i dhimbte.E shpirti i nje babai,prindi, eshte shume i fort se i kujtdo tjeter,por teper i dobet per femijen e tij.

"Emil,gjeje se kush..." hyri me vrull ne ate zyre,Berta.Por vrulli iu ndal sapo te birin pa te ulur!"Arlo.."

"Po mama,une jam,dora vete!E di edhe ti do me pyesesh se c'kam bere e ku kam qene keto kohe,por do te te pergjigjem para se ti te lodhesh duke pyetur." foli jo shume ne terezi ai."Jot bije lepihej rrugeve me nje drogaxhi,sot por edhe atehere kur ju i mohonit lidhjen me Frenkun.Une lodha bythen time,nga nuk kam shkuar,vetem per nje kaprico te asaj vajze.Quaje te vdekur mama,ja ku po ta jap une zgjidhjen!" mllefi nuk e linte te permbahej,sepse prej asaj motre,asaj qe nuk diti vlerat e familjes,ai prishi gjithcka edhe ate pak gje,pak ndjenje qe kish krijuar per Lainen.

"Pse nuk e vrave dhe ta quanim te vdekur njehere e mire?!" foli Berta pa iu dridhur qerpiku nga ato fjale.

"Je ne rregull moj ti!" u hodh Emili,pjestari me i qete i familjes."Ajo beri zgjedhjen e saj,ne do bejme tonen,konsiderojeni sikur nuk eshte me pjese e jona."

"E thua ti kete,babai i vajzes se perkedhelur!" u hodh Berta."C'tu themi botes tani?

"Pushoni,harrojeni kete teme!Do e gjejme nje pergjigje." nderhyri Arlo.E pas fjales se tij gjithcka pushoi,cdo gje u quajt e harruar.Rea humbi neper kujtime,e si pluhur u shperhap ne ajer.Qe nga ai moment ajo nuk ndodhej me mes tyre.

"Sot do te dalim per darke me Olten dhe te bijat,do te vish edhe ti." iu drejtua ne fund Arlos.

"Une nuk njoh asnje aty,nuk kam pune me shoqerin tuaj!" u ankua ai.

"Do te vish!Do te te njoh me te bijen,eshte nje vajze shume e mire.Mos ma diskuto fjalen." iu shpreh autoritare,si gjithnje.

E nga ta dinte Arlo se njera nga te bijat e Oltes do te ish Laina.Nga ta dinte ai se ajo i kish ardhur vete ne dere.Nga ta dinte se po perfitonte nga situata pa fitur gje ai.
E nese nuk e dinte,ate do e merrte vesh ne mbremjen e sotme,kur e paprituara e etiketuar me emrin "Laina" do t'i perplasej ne fytyre...

Pershendetje miq👋👋...jam un,gjall si gjithmon...Perfitova nga rasti qe gjendem ne shtepi me regjim shtrati 😩😷per te perfunuar kete pjese,nuk eshte ndonje gje kushedi se cfare,por ja qe na doli keshtu  😏 ....Sot del dhe pjesa e dyte,meqe jam pa pune thash te publikoj dy pjese sot 😅😅