Mekati

-30- Sy me sy!

* * *

Pasi kish dale nga banjo i ishte drejtuar tavolines se ngrenies.Ishte ulur ne vendin e saj,perball asaj te se emes.Qendroi aty e menduar!
Priste te emen bashke me reagimin e saj kur ta shihte.Priste qeshjen e saj dinake.Ndonje fjale ironike.Mosperfilljet e gjithmonshme.Priste ate,gruan e urryer,'perbindeshen' e shnderruar qe pas vdekjes se te atit.
Gjithcka kish ndryshuar,dikur kish pritur gruan e qeshur,te vendosur,te dashur,embel e pozitiv,ndersa sot ate me sjelljet si te nje te perdale,ate egoisten e pashoq...

Nuk zgjati shume qe ajo te shfaqej,kokeulur,me ecjen karakteristike te sajen.Trupi ish rene,dobesuar,nuk ngjante me ate te disa muajve me pare.Por bizhute i shkelqenin,e ajo shkelqente ndonese zymtesia i mbizoteronte ne fytyre.Dukej e perhumbur.
Nuhati aromen e parfumit te saj,qe sic dukej,nuk kish ndryshuar,e pavarsisht cdo gjeje i kish munguar gjithnje.Arome vanilje!-emertonte parfumin e saj,e me po te njejtin e therriste gjithnje te emen,ku vitet pas ndryshimit te saj,ne fshehtesi.

Laines syte iu mbushen me lote.Qerpiket iu lagen e tufa tufa u ndane.Ngjyra e syve i ndryshoi,por u zhduk me mbylljen e qepallave e shtrengimin fort te tyre,si per te ndaluar udhetimin e tyre ne faqet e saj,si per t'u treguar me e forte.
Shihte te emen e tretur qe nuk e vuri re per asnje cast.As kur i ish drejtuar tavolines,as kur ish ulur ne karrigen e saj,as kur ne duar kish marre lugen duke filluar te hante supen e servirur.Per asnje cast nuk e kish ngritur koken drejt saj,sikur te ish mesuar me vetmine e boshesin e karriges se Laines.Kjo e fundit u lendua,por e justifikoi se duke pare drejt saj mund te hapte plaget qe i kish lene.

"Nuk po pershendet vajzen tende,arome vanilje!" therriti lehte ajo,por para kesaj u pertyp mire.Arriti te mblidhte,sic duhej,forcen per te folur.

"L...L...Laina!" ngriti ne te mijten e sekondit,Olta,koken,sapo degjoi zerin e te bijes."Bije!" buzeqeshi,bashke me te edhe e bija.Pas kaq kohesh degjoi te vetmen fjale per te cilen ish lutur me per nete me rradhe per ta degjuar.

"Po po une!" u mundua te tregohej shperfillse.

"Ku ke qene zemer?Pse ike?Ku ke ndejtur gjithe keto kohe?Pse,zemer,pse?" u ngrit menjehere e shqetesuar nga karrigia e saj e duart vendosi grusht mbi tavoline,me peshen e trupit shkarkuar mbi to,u afrua tek e bija.

"Zemer!" perseriti,sikur e vetmja gje qe kish degjuar te ishte ajo fjale.E ne fakt keshtu ishte!Zemer,-fjala me e larget e degjuar ndonjehere nga e ema e saj.

"Me fal,bije,me fal!" kerkoi teksa zvarritej anash tavolines per te arritur ne fund prane vajzes se saj.

Ndoshta dukej e cuditahme se si nje femer,e cila deri para ca kohesh ish sjelle sikur pjella qe kish nxjerre pas shume dhimbjesh,te mos ishte e saja.Ndersa sot...sot ajo shihej si drite syri.Suprizuese se si gjerat kishin arritur deri aty!E habitshme se si njeriu te ndryshonte kaq shume,por a mund te besohej.A mund te besoje kete ndryshim pas gjithe atyre viteve poshterim?A mund te falje krijesen me te cmuar qe dikur ish quajtur?Mund te hidhet gjithcka pas vetem per nje te ardhme te pasigurt,vetem sepse para pak casteve ke marre vesh per ndryshimin e shume-lutur!A mund te fluturosh duke e ditur se je,vetem me nje krah?!

"Ulu,qetesohu,merr veten!" i foli tjetra pa i mirepritur krahet e se emes.

"Nuk mundem!Nuk kam se si!Kam gabuar,nuk di se pse?!Nuk kam dashur te ta bej,nuk kam dashur!Me beso,betohem...betohem per..."

"As mos guxo te permendesh emrin e tij!C'ka ka ndodhur mes nesh do te shihet te nesermen.Ha..ha,sepse je tretur."

"Gabimet me treten,jo pangrenesia!U treta prej lendimeve qe te kam bere!U kujtova vone per ty!Nuk duhej te te..."

" E kur i di aq mire me mos i permend!" nderpreu per te ndaluar se degjuari fjal te cilat nuk donte t'i degjonte.Mjaftueshem kish perjetuar per te mos i perseritur me si fjale,si histori!"Nese do te mos me lendosh mos...mos i permend me!Nese vertet kerkon falje per gjithcka harro te shkuaren dhe ec me koken larte!Nese do te me krenosh mua...megjithese...!" uli koken e belbezoi dicka,e cila nuk u degjua dot.

"Megjithese te kam poshteruar aq shume saqe nuk do mund te te bej dot krenare!" plotesoi e ema.

"Ndryshimi yt do te me bej te tille,disi!" u mundua te justifikonte fjalin e lene pergjysem.

"E dashura ime.."

"Vazhdojme te hame,arome vanilje!Jam e uritur." e nderpreu.Ndjeu sikur po lendohej tek
degjonte fjalet e fundit te se emes.Uli koken per t'iu afruar luges se mbushur me supe,edhe pse uri me te vertete nuk kish,jo pas perballjes me te emen,e gjate saj nje pike loti i shpetoi nga syte duke perfunduar ne pjate.U fsheh pernjehere pas mengeve te gjata te bluzes se saj.Nuk pranoi te ndihej me e dobet..

Qendruan perball njera-tjetres edhe kur vendosen te uleshin ne kolltuqet te shumekushtuara,nen petkun e lendimit.Hera heres hidhnin veshtrime drejt njera-tjetres,dhuronin nga nje buzeqeshje e serisht ulnin kokat,ku si gjithmone fshiheshin.
Punonjesit e shtepise hidhin veshtrime fshehurazi,kureshtare per ate cka po ndodhte ne ate sallon,ku asgjeja mbizoteronte.Thashethemaxhinjte,pershkruanin me cdo detaj gjendjen e krijuar mes tyre,e cmund te ishte me shume se nje pendim,frik,lendim...mosbesim.C'mund t'i pershkruanin me aq shume fjale fytyrave te vrenjtur ku ajo qe shihet eshte nje deformim fytyre;zemrave te thyer copezat e se ciles nuk dihej nga ishin hedhur e perfunduar;shpirtrave te zbrazet qe pervec 'boshesis' nuk kish asgje,ku shume materiale mungonin;ndjenjave te permbysur e nga casti ne cast nuk dine se koken e kujt te nxjerrin me pare...

"Si perfunduan,keshtu?!Gjynah!" foli kuzhunieria.

"Sic desh fati,nuk ke c'iu bem!" u hodh ndihmesja e saj.

"Jo moj,c'fat!Gjithcka mumd te kish qene ndryshe nese zonja Olta do kish bere zgjedhje tjeter.Do kish qene ndryshe nese i ndieri..." u nderpre ajo nga nje ze pas tyre.

"Mama pse merreni me fjale,kthehuni neper vendet tuaja!Lerini ato te dyja ne privatesi  e tyre!Lerini nene e bije!" ishte vajza qe i kish hapur deren Laines,e bija e kuzhunieres.

"Pusho moj,nuk merr vesh ti!" iu kthye e ema.

"Si do te ndiheshe ti nese dikush do na pergjonte ne te dyja ne bisedat tona,mama!" iu hakerrye vajza,ndersa e ema e pa me bisht te syrit sikur t'i jepte asaj te drejte.

"Kthehemi ne pune gra!" urdheroi ajo.

"Shshhh se Laina po flet!" u hodh pastruesja e shtepis si me skuthja nga te gjithe,e cila derime tani qendronte e heshtur,aspak e interesuar per fjalet e te tjerave,por vetem per bisedat qe po ndodheshin ne sallon.

"Neser do te shkoj une ne kompani, mama!Ti qetesohu per disa kohe,neser do te te marr me shume informacione rreth kompanis,sot po shkoj te qetesohem!" degjuan te tjerat Lainen tek i drejtohej mamas se saj,me pas e pane t'i drejtohej dhomes se saj.Aq u desh qe te vendoste per kthimin e tyre neper pune,te mbaronin ato pak pune qe u kishin ngelur e te shperndaheshin, pas perfundimit te tyre,neper dhomat e caktuara.

Laina u gjend ne dhomen e saj.Aty ku kish ndare shume e shume nete,e vetme.Ku kish qare pandalim per jeten e saj,por tashme ndodhej e qete.Aty kishte ndare cdo ditelindje te sajen,nen shoqerin e nje paste ku mes saj ngulte nje qiri."Shume urime per ty!" i drejtohej vetes sa here.Ne ate dhome ajo kish ndare te gjitha "asgjete" e saj!

Ne krevatin e shume munguar u shtri per tu qetesuar.Megjithese ende nuk ish erresuar ndjeu nevojen te perqafonte forte jastekun e saj e ta vendoste me pas mes kembeve,nje zakon ky qe ne vegjeli.Donte qetesin tashme,i mjaftoi zhurma e krijuar tek bisedonte me te emen.

"Neser..."  i peshperiti vetes para se te mbyllte syte per te pritur me padurin embelsin e gjumit te saj,ardhja e te cilit zgjati goxha...

~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~

Se pari,suksese gjith atyre qe u filloi shkolla sot 😊 dalshu gjall pas 9 muajsh 😜😄 dhe un bashk me ju!!!

Se dyti,shpresoj tiu ket pelqyer pjesa!😅

Se treti dhe e fundit ta dini qe kjo pjese eshte fryt i gripit qe me ka kapur mua.. 😓 nuk e di se si ka dal...mendimin e jepni ju gjithsesi 😃 10 dite munges nuk i thone pak,por frymezmi ai ka tere fajin,m'besoni...e di e kam mbushur kupen...me falni 😢😢!!