* * *
Ne njerezit mendojme se jemi qetesuar atehere kur prekim qetesin.Se jemi te lumtur atehere kur prekim lumturin.Kujtojme se e shkuara eshte larguar atehere kur fillon te mos shfaqet.
Te tille gje mendonte edhe Laina.Cdo dite!Sa here shihte shtepine e saj plot lumturi.Sa here nuk gjente asgje te keqe mes saj.Cdo dite ajo genjente veten.Por harroi se korniza e marre para 5 muajve,mund te ish nje paralajmerim,se e shkuara do i trokiste ne dere pa harruar ti buzeqesh.E shkuara do te hynte brenda saj e qendronte shume afer me te.Ajo korniz ishte shfaqur me synimin qe t'i thonte asaj se duhej te pregatitej,te merrte masa per gjithcka do ndodhte ne te ardhme.
Dhe e ardhmja po shfaqej,qe ne endrren e ketij mengjesi,fytyra e tij.Kjo enderr po ia gerryente mendjen edhe ne zyren e saj te punes.-Nje trokitje kish degjuar ne deren e saj te shtepise dhe menjehere kishte rendur per ta hapur.Cudi,ne shtepi nuk ndodhej asnje!Sapo u ndesh me pamjen pas dere vereu nje trup mashkulli qe mbente veshur uniformen e postierit.Fytyra nuk i shihej,ishte e mbuluar me strehen e kapeles qe mbante ne koke,ai dicka shkruante ne bllokun e tij.
"Urdheroni!" u jehua zeri i saj ne shtepi.Ktheu koken pas e pa se nuk kish asgje,shtepia ishte bosh.
"Kjo eshte per ju!" beri ai ze i njohur qe ajo te kthente koken drejt tij."Firmosni ketu!" shtoi serisht,e ajo e shihte cuditshem.Firmosi!
Te dy qendruan te palarguar teksa ajo hapte ate zarf.E kur e hapi,ajo u ndesh me pikturen qe edhe me pare e kishte marre.Ngriti koken per te pare postierin,ta pyeste se kush e kish derguar,ne fytyre asaj iu plas nje buzeqeshje e harruar.Ishte ai!Arlo!Po i buzeqeshte ne fytyre,i veshuri si nje postier!
"Kete e ke nga une!" degjoi ajo tek perseritej nga ai,nderkohe qe silueta e tij sa vinte e venitej.-Serisht u perhumb ne ate enderr.Koka i kishte rene ne tavoline,ndersa disa lote mbi nje flete te bardhe.Te ishte nje lajmerim ky per ate qe do te ndodhte.Te ish!
Ktheu koken nga piktura mbi tavolinen e saj e mallkoi neperdhembe diten kur e hapi ate zarf.Mallkoi vendimin e saj per largimin nga shtepia.Mallkoi veten si nje mekat i lindur!
Trokitja e deres e trembi.Kishte harruar se ku ndodhej.Se ish ne nje vend ku qetesia nuk njihej.
"Me fal Laina,por dikush sot eshte paraqitur ne pune me kostum sportiv.Nuk dukej i njohur,duhet te jete i ri." ishte sekretarja e saj ,te cilen e konsideronte si shoqe edhe ne orar pune.
"Si ka mundesi qe nuk i jane shpjeguar rregullat e punes.E pyete se kush ishte?" iu kthye ne tone te larta zeri.
"Qetesohu Lain!Jo,thash te te njoftoja.Po qendrote ne holl kur e pash,me pas nuk e di se ku u zhduk.Te gjith qe pyeta me than se iu ish prezantuar si punonjes i ri." shpjegoi tjetra.
"Sapo ta shohesh dergoje menjehere tek une!" urdheroi.
"Sigurisht.Po largohem tani!"
Serisht ra qetesia!Uli koken e nisi te plotesonte disa dokumente te ndodhur ne tavoline.Duhej t'i kish mbaruar me kohe,por enderrat nuk linin rradhe.
Dera ra serisht!Perse nuk mund ta linin nje minute te qete?!-mendoi.
"Hyr!" urdheroi kokeposhte,pa ngritur syte per asnje cast.
Degjoi hapa mashkullore.Arome mashkulli ndjeu te perhapej ne zyren e saj.Nuk ngriti krye serisht,e dinte se ish punonjesi i ri,prandaj nisi te fliste:
"Me thane se jeni punonjes i ri.Kuptova se nuk jua kishin treguar rregulloren tone.Ose ju mbase dhe nuk keni dashur ta respektoni,por a e dini se mund te perjashtoheni menjehere nga puna?A e d..."
"Sigurisht qe e di zonjush!" iu pergjigj tjetri.Ky ze pershpejtoi rrahjet e zemres.Ajo ngriti menjehere koken...e...e u perball me buzeqeshjen e endrres!
"A..A..Arlo!" belbezoi e rrahjet e zemres iu shpejtuan edhe me shume."Si..si..si.." nuk mundi me.
Po..po ishte ai.Zoteria dora vet.Mashkulli i dash-urryer i saj.Makthi i botes se enderrave.Ishte ai surpriza.E shkuara iu gjend perball,ajo nuk vendosi ta linte te qete.
"Po ulem pra!" foli ai,por tashme zeri i tij ish teper i larget per tu degjuar ne veshet e saj.
"Kur?Ti?!Si?Cfare po ndodh?Perse?" pyeste.Pa pritur nje pergjigje u cua vrrullshem nga tavolina e saj,zgjati doren per te marre canten e shpejtoi hapat drejt arratis.
"Anullo cdo takim per sot!Nuk do te jem ketu!" i hodhi ne ere fjalet e fundit, sekretares se saj, e u largua.
Nderkohe ai qendronte ne zyre sikur te ndodhej i ulur ne poltronin e fitimtarit.Po buzeqeshte si i tille!Ngriti duart pa trofe,por syte ia ulen sapo pane pikturen e tij.
Ajo nuk e kish harruar,perkundrazi kish vendosur ta kujtonte cdo dite.
Sapo mendja i dhuroi kete mendim zbardhi dhembet edhe me shume,e vendosi te nisej drejt cmimit te tij.Per te ish kthyer!Pas largimit te saj ish menduar dhe kishte dale ne konkluzion se nje shkaterrim i dyte,i perjetshem per te do ta bente me te lumtur perjetesisht,sigurisht pa pasur nje ndarje te dyte...
