Mekati

-26- Perqafoi tradhetin!

* * *

E nesermja nuk kishte ardhur aspak e qete per te.Pasi ishte larguar nga manastiri kish gjetur nje cep.Kishte qare!Ajo parandienje po e mundonte qe diten e djeshme.I dukej si nje barre mbi supe.

"Laina!" degjoi nje ze pas saj.

"Frenk,po ti?Nuk te pash!" u kthye e trembur drejt tij,pasi kish fshire si fillim lotet qe kishin nisur te dilnin nga shtepia e tyre pa pyetur.

"Po te prisja ne makine diku afer manastirit.Ti u largove pa pritur e te ndoqa pas.C'ke?Je mire?"

"Mire jam mire,por kjo parandjenje nuk me eshte larguar qe dje." rrefeu ze-dridhur.

"Pra nuk kishte te bente me Rean.Po me ke atehere?!"

"Jo Frenk nuk kishte te bente me te dhe nuk e di se me ke!Madje mendoj se ajo nuk do ndodhet ne asnje nga manastiret qe mund te ekzistojne neper bote.Ajo eshte fshehur mire." tregoi mendimin e saj qe e bluante tere kohes ne mendje."Nje pyetje kam une:-Pse nuk erdhi tek ty po u largua ashtu papritur?"

"Nuk e di Lain.Kjo gje me ka munduar me kohe,qe kur eshte larguar.Ajo e dinte se do beja cdo gje per te." ia ktheu teksa shqetesimi i asaj pyetje iu perhap serisht.

Frenk,ai djali qe gjithnje shihej i qeshur.Nje flokzi shakaxhi tani i tregonte anen e tij te ndjeshme nje femre.E vecanta eshte se as Rea nuk kishte arritur te bente dicka te tille.Me te kishte qene gjithnje ai karagjozi,degjuesi i halleve te saj,keshilluesi,por asnjehere tregues i problemeve te tij,gjerave qe e mundonin.As Arlo,shoku i ngusht,nuk ia kish arritur.Vetem Laina,vajza e njohur vetem disa muaj me pare.Nje mike!

Ndejten per disa momente aty,me pas vendosen t'iu drejtoheshin hotelit,aty ku ajo do te qetesohej e harronte gjithcka.

"Une po vij ne kembe.Ti shko para me makin." i tha pasi kishte lene ne sediljet e pasme te makines,veshjen prej murgeshe.

"Jo nuk do te te le vetem!Me prit sa te mbyll makinen dhe erdha." tha duke u kthyer serisht brenda pak sekondave.
Ajo priti!

"Faleminderit qe je nje mik kaq i mire." u shpreh ajo vetem kur ai ndodhej dy hapa larg saj.'Dhe i vetmi!' ishte gati te thonte,por vendosi ta lere vetem si nje mendim.

"Po Arlo me cfare merret kur nuk jemi ne?" pyeti papritur pas njefare cop rruge ne qetesi.

"Verdalliset neper qytet,si puna ime." i ktheu pergjigje sikur te ishte i detyruar,sikur fshihej dicka tjeter mes atyre fjaleve.

"Pse nuk vjen ai te me marre,por ti?" u be si nje femije kurioz.

"Pyet ate!" iu kthye sikur te ishte duke hequr nga vetja nje barre te rende.Sikur pergjegjesin per t'i kthyer pergjigje asaj pyetje e kishte vetem Arlo.

Dicka kishte ai qe i kthehej ne ate menyre.E kete ajo e ndieu,kete pa ne ate moment nga gjestet e tij.Dicka fshihej pas atyre syve qe perpiqeshin te shmangeshin.Por se cfare ide te qarta nuk kishte!

"Do ta falje tradhetin?" mbolli nje pyetje papritur nga mendja e saj duke arritur ta ndante me Frenkun.

"Nga te erdhi kjo pyetje?!" iu kthye duke e pare cuditshem.

"Ja ashtu nga mendja!" iu kthye, te dy qeshen."Pergjigjmu!"

"Asnjehere!Ti?"

"Do te te.pergjigjem me 'Jo',por asnjehere nuk dihet se c'ndodh!"

Me aq lane biseden e ecen ne qetesi hap pas hapi,derisa u desh te ndaheshin neper dhomat e tyre.
U pershendeten miqesisht per aq kohe sa kokat e fytyrat humben pas murit ndares per tu gjendur brenda dhomes.

Ajo nisi te zhvishej pa e prishur terezine.Pa pyetur veten e saj se ku mund te kish humbur Arlo ne ate momente,i cili nuk ndodhej ne ate ambient te mbizoteruar nga bardhesia.
Iu drejtua banjos vetem atehere kur ndodhej e zhveshur,pa lecka,te cilat mbulonin trupin e saj.Por hapat ndaluan kur pas deres se banjos nisen te degjoheshin qeshje te holla,femerore.Mos kish ngateruar dhomen,valle?Mos ishte perhumbur ose turbulluar shikimi kur kish lexuar numrin e ndodhur ne deren qe lejonte hyrjen per ne dhome?!Jo,ajo ishte e sigurt!E sigurt per shikimin e mendien e saj.
Kurioziteti nuk vrau vetem macen,por edhe Lainen!Kurioziteti vret cdokend qe hap nje dere pertej se ciles ti do te dish se c'ndodh!

Gjunjet i dridheshin,trupi i lakuriqte po ashtu.Zemra e saj nuk vazhdonte me ne ritmin e duhur,ajo nisi te rrihte me ngadale.Koka tundej shpejt sikur te mos i besonte me asaj qe po shihte,sikur te donte te zgjohej nga nje enderr tejet e lige.Ajo perqafoi tradhetin!U be rob i loteve,te cilat me nuk pushonin qe prej castit kur buzeqeshja e tij,ajo qe ajo pa,i dhurohej nje tjetre.Ngriti koken e pa ujin tek perfundonte rrugen e tij te lire mbi trupat e tyre.Mbi trupin e asaj femre imcake,por me gjoks te beshem.Floket si te nje shtrigane i ishin qullur e ngjitur mbi supe,ndersa baluket e atij i pengonin syte e qeshur te pa shkendij.

"Mos me thuaj qe jam ne realitet?!" i peshperiti vetes se saj teksa vazhdonte te shihte si nje film pamjen e servirur."Jo,ai nuk do te te tradhetonte!" u perpoq te bindte veten."Ai nuk eshte ai!" justifikoi serishte.

Por ai ishte i njejti dhe kete ajo e dinte me se miri.Thjesht nuk donte te besonte.Deshiroi te varej pas nje genjeshtre te piset!

"Mos me thuaj qe ke ndejtur tere naten poshte ujvares!" mori guximin te fliste per te prishur rehatin e tyre.
Por bota iu shemb mbi koke e ajo perfundoi e shtrire ne cimenton e ftohte te asaj dhome mbytese nga bardhesia e mureve,carcafeve,e mobiljeve te saj qe permbante,madje edhe te bardhesis qe ata te dy kishin krijuar gjate atyre muajve,pa pritur per pergjigje.Gjithcka iu duk sterr i zi perpara se syte te mbyllte!