Mekati

-27- Nuk ka vazhdim!

* * *

Ende qendronte lakuriq,por e mbuluar.Ishte nje cope e ngrohte ajo qe ndieu mbi trupin e saj.Syte nisen te pulisnin serisht me levizje te ngadalta derisa e mori veten.Ndjeu nje force shtypese ne zemer,e gjithcka iu rikthye ne mendje sikur te ndodhte tani,ne ate moment.U cua me te shpejt duke harruar se nuk mbante asgje veshur.Mbulesa ra pertok e lakuriqesia i doli ne pah,per te shndritur e verbuar syte e nje tjetri.Tashme jo te lagur,jo te qeshur,jo me nje femer tjeter perkrah.Ishte ai,seriozi,me nje fytyre pa emocion.

"C'kerkon ketu?" i foli duke ngritur.zerin.

"Ty te rane te fiket..."

"Nuk me plas!Pse je akoma ketu?!Pse nuk u zhduke dreqi ta marre?!" nuk e la ajo te fliste.

"Qete.."

"Nuk dua!Largohu qe ketu!Shko humbu!" serisht ia la fjalen pergjysem.Loti nisi t'i dale,por ajo e zoteroi,detyroi te mos rridhte me nga syri i saj,per te mos i treguar tjetrit lendimin.

"Laina!"

"Mos e permend me emrin tim!Nuk dua te te degjoj me,mos u justifiko."

"Kush te tha qe do e beja!" tregoi indiferentizmin e tij.Dukej se shume nuk i plaste per ate qe kishte ndodhur.

"Ti nuk paske ndryshuar!" tha sikur te kishte shpikur dicka te re.Por kuptoi se kishte qene shume e verber,edhe me shume se aq,perderisa nuk kishte.kuptuar asgje.Kishte qene teper e lumtur me lumturin shtirese,degjimin e fjaleve te embla,neteve te ngrohta qe kalonte me te."Kesaj here ke kaluar pertej humorit tend te ndryshueshem,ke filluar te pallohesh si nje kurve,edhe.me.shume se aq!Nuk te mjaftoja vetem une,por te duheshin dhe te tjera buce te verbera!" nuk i interesoi se fjalori i saj po ndryshonte.Nuk donte t'ia dinte per asgje qe nxirrte nga goja e saj ne ate moment."Shpifesir!"

"Une nuk jam i fjaleve.Nuk jam i ndjenjave.Nuk jam si pederat e romancave.Jam vetem per akte,e ti nuk mjafton.Nuk kenaq!Ti je loder!" e vrau edhe me shume se ajo tradheti qe i kish bere.

"C'bera per te merituar dicka te tille?" peshperiti.

"Ti ke bere asgje!Dole nga qefi dhe pse u zgjate si shume!"

Ne ate momente pranoi!
Nese e ema e kishte perulur ndaj fjaleve te te tjereve.Ky e kishte perulur para kembeve te tij.E kishte poshteruar edhe me shume.Ndjenjat e saj!Sic duket ato nuk kane rendesi per asnje.

"Pse nuk me ke thene qe shkoje me te tjera,te pakten te kisha shkuar edhe une me ndonje tjeter!Pastaj,c'them une?!Nga e di ti qe nuk kam shkuar.Ne fund te fundit nuk jam e ndershme!" vendosi te ruante qetesine si dhe te mundohej te hakmerrej sadopak.A do ia dilte dot?! "Jam nje kurve apo jo?!"

"Nese po perpiqesh te luash me fjale kot qe lodhesh dhe sigurisht qe je nje kurve,nga ato te paregjurat akoma!"

"Ndyrsire!" qelloi me sa fuqi te kishte ne faqen e tij te majte."Bir bushtre!" qelloi serisht.Por shuplakat e saj nuk funksiononin.Teper te lehta per te mundur nje faqe-gur si ai.

"Mos fillo te me besh histeriken tani!Nuk ta kam dhe aq ngene!Mjaft e zgjate.Jam mashkull,dihet qe do e beja nje dite.Nuk do kaloja tere jeten me ty."

"Nuk me besohet!Si kam mundur?!Si ka mundesi qe je i tille?!"

"Cfare po ndodh?Cfare keni ju te dy?" nderhyri Frenk, i cili sapo kish hyre ne dhome."Laina pse je lakuriq?" iu drejtua asaj me doren para syve,pasi e kishte pare.

"Dhe ti e dije apo jo?Prandaj me ktheje pergjigje sikur do te te vrisja qepare." iu kthye direkt ajo pa marre parasysh per fjalet qe ai tha.

"Cfare pergjigjesh,c'pyetje." u hodh Arlo.

"Ti qepe!" iu pergjigj ajo.

"Laina nuk mund te te tregoja!Me vjen shume keq!Jam shoku i ngushte i ketij..." drejtoi dore nga tjetri."...ishte e drejta e tij te te tregonte."

"Nuk mund ta besoj…e gjitha qe nje genjeshter!" fliste e levizte koken ne shenje mohimi.Kapi floket e i shtrengoi mes gishtash.Mbylli syte forte sikur te zbuste sadopak realitetin.

Iu drejtua cantes me rroba e prej saj nxorri nje bluze te gjate,thuajse si nje fustan.E veshi pernjehere,pa pyetur,u drejtua te dilte duke mos harruar te marre me edhe canten.

"Laina,ku po shkon?" pyeti Frenk.

"Do te shihemi nje dite.Arlo,por nuk do te kete me vazhdim!"

"As nuk do te te njoh deri at'here e as nuk do me plas!" ajo nenqeshi sapo degjoi fjalet e tij.Nenqeshje fitimtare,premtuese e dickaje!

"E di!" tha e perplasi deren pa pyetur per zhurmen qe krijoi.

"Laina!" degjoi zerin e Frenkut nga pas."C'katranose keshtu Arlo!C'katranose!" iu drejtua shokut dhe me pas rendi pas saj.U largua dhe ai nga ajo dhome ashtu si ajo.

Rendi pas saj!E gjeti tek zbriste nga shkallet e hotelit.Menyra e saj e preferuar per te dale nga ai vend.

"Laina,ndalo pak,te lutem!"

"Cfare do Frenk,cfare do?" iu kthye e qete,por nga brenda buciste nga te bertiturat e shumta.Ai ishte lendimi i saj,i cili ankohej per ate qe i ndodhi,kerkonte arsyen e gjithckaje.Mallkonte,shante,qante: shpirti i saj.

"Do te te ndihmoj une neser..mos shko…qendro tek une…nuk do ndodh asgje!" formoi ate pazell fjalesh pa ditur ke te thonte te paren,me cilen t'ia niste.

"Me cfare do me ndihmosh?Pse po e ben kete?"

"Te te coj ku te duash!Te bej c'te duash ti,sepse jam miku yt!"

"Mik ti!Uh po,te faleminderit qe me tregove gjithe te verteten,qe me hape syte!" ironizoi me fjalet e thena."Ah dhe po,e pranoi ndihmen tende,mik i dashur,neser dua te me shoqerosh ku te dua!" perfundoi biseden mes.tyre pa e lene tjetrin te fliste.

U drejtua per ne dhomen e tij,te cilen Frenk e kishte lene hapur.Para se te hynte brenda hodhi syte nga dera ngjitur,nga ajo e cila kishte dale pak me pare duke lene shkaterrimtarin e fundit te saj,pas.
Hyri brenda,leshoi canten ne toke e direkt u shtri ne shtrat duke perqafuar keshtu,te vetmin mik te atij momenti,jastekun.Ate qe mblidhte nje e nga nje cdo pike uji te kripur te dale nga syri i saj,i heshtu.

"Mik i dashur mund te mbledhesh gjerat e mia qe kam lene ne dhome!" i fliste me ironi.'E.meriton!' mendoi."Ah dhe mos me shqeteso,mik i dashur,dua te.fle.tani!" i tha per here te fundit,por gjume nuk vuri.Lotet ishin ato qe i zune vendin.Lotonte tere.naten nen petkun e gjumit.Kujtonte se.mos.nuk vihej re,por ajo kuptohej,gjithnje,lehtesisht ashtu sic edhe manipulohej...