The Curse Of The Sword (Completed)

Chapter 20

Diancie's POV:

"Metamon..." I whispered nang makita ko itong nagpalit ng anyo sa mismong harapan namin. Saglit akong natigilan ngunit kaagad ding nakabawi nang biglang napuno ng kulay abo na usok ang buong classroom ngunit hindi iyon hadlang para hindi ko makita ang metamon na naglalakad palabas ng classroom. "Hey, wait!" pigil ko rito but I was too late to stopped it from leaving.

Kasabay nang pagkawala sa paningin ko ng metamon sa gitna ng usok ay ang pagbukas ng pinto ng classroom.

"Anong nangyayari rito?" anang boses ng bagong dating. Walang nakasagot sa tanong nito dahil hindi magawang makakilos ng lahat gawa ng usok na ibinuga ng metamon na siyang nagpa-paralyze sa kanila maliban sa akin na hindi naapektuhan sa ataking iyon.

Mawawala rin naman ang epekto ng usok kapag nawala ito. Kaya bago pa ito mawala ng tuluyan ay nilisan ko na rin ang silid na iyon at sinundan ang metamon nang hindi nagpapakita sa bagong dating.

Dinala ako ng mga paa ko sa likod ng Academy kung saan bumungad sa akin ang isang kagubatan. Ipinikit ko ang mga mata ko at pinakiramdaman ang buong paligid. No sign of any Santalunian.  Kaya naman ay napagpasyahan kung pumasok sa loob ng kagubatang nasa harapan ko. I'm sure as hell na sa lugar na ito tumungo ang metamon na iyon.

I have to talk to it. I wanna know kung ano ang dahilan kung bakit ito nandito sa Santalune. Anong ginagawa nito rito? It's not supposed to be here... And how dare it impersonating me. Tsk!

Sa kalagitnaan ng pagbabagtas ko sa gitna ng kagubatan ay isang mahinang daing ang nagpatigil sa akin. Pinakiramdaman kong mabuti ang paligid at hinanap ang pinanggalingan ng tunog na iyon. Nang masiguro ko kung nasaan ang kinaroroonan nito ay tahimik ko itong nilapitan.

Doon nakita ko ang isang charizard. It's groaning in pain at nang pasadahan ko ito ng tingin, I saw its wing have a fracture. Nilapitan ko ito para mapagaling ko ito but when it saw me, kaagad ako nitong binugahan ng kulay asul na apoy na kaagad ko naman ding nasalag. Sa pag-aakalang  hindi na ako nito bubugahan pang muli ay muli akong humakbang papalapit dito but I was wrong dahil sa muli kong pagtingin dito, isang bola ng apoy ang sumalubong sa akin and it was too late for me to dodge it!

"Fuck!" I groaned in pain nang bahagya along tumilapon and my back hits in a large tree. Mabuti na lang at hindi ako nasusunog sa apoy nito. Matalim ang mga matang tinapunan ko ng tingin ang charizard kapagkuwan ay asar na ipinulupot ko sa malaking bibig nito ang kadena ko.

"Ikaw na nga ang tutulungan, ikaw pa itong may ganang umatake! Asar ka rin ano?" asik ko rito habang mahigpit kong hawak ang kadena ko. It just struggled to get free from my chain but too bad for it, I won't let it go.

Dahil na rin sa nanghihina ito at hindi rin magawang makalipad, wala itong nagawa kundi ang tumigil mula sa pagpupumiglas nang siguro ay napagtanto nitong hindi talaga siya makakawala.

Nang pumanatag na ito ay saka lamang ako lumapit ditong muli. Bahagya pa itong kumislot nang akma ko nang hahawakan ang may baling pakpak nito ngunit wala itong nagawa kundi ang pabayaan ako.

"Stay still kung gusto mong gumaling." turan ko rito at tuluyan nang inilapat ang isang palad ko sa fracture nito.

I closed my eyes and let some of my energy flowed out from my hand. Ibinuka ko ang mga mata ko at nakita ko ang kamay kong lumiliwanag at ibinabahagi iyon sa baling pakpak ng charizard. As soon as the glowing light faded, the fracture was gone too. I heaved a sighed at kinalas na ang kadena kong nakapulupot sa bibig nito.

"Ayan. You can blow me to death already as long as you want." walang gana kung turan dito saka tinalikuran ito.

I heard it growled then flapped it wings and fly but to my surprised, it grabbed me and tossed me in the air. Napapikit na lang ako at inihanda ang sarili ko sa pagbagsak pero imbes na sa lupa ako babagsak, naimulat ko na lang ang mga mata ko nang maramdamang sa isang bagay na hindi kalambutan ngunit hindi rin naman katigasan ang siyang binagsakan ko.

Vionna's POV:

Pagkawala ng usok ay kaagad kong inilinga-linga sa kabuuan ng classroom ang paningin ko. Ngunit hindi ko mahagilap ang nais makita ng mga mata ko sa kahit saang sulok ng silid.

"Where is she?" I heard Misty asked to no one habang, kagaya ko ay palinga-linga rin ito.

"Who's she?"

Napalingon ako kay Sensei Riolo na kunot na kunot ang noong nakatingin sa amin.

"At anong nangyari rito? Saan galing ang usok na iyon?" he added.

Nagkatinginan kaming lahat. Bakas sa mga mukha namin na hindi namin alam kung paano namin sasabihin sa kanya ang nangyari kanina. Masyadong mabilis ang mga pangyayari to the point na hindi kami kaagad nakahuma dahil sa pagkabigla.

"What? Aren't you gonna say something? All of you!" bahagya akong napapitlag sa pagkagulat nang biglang tumaas ang boses ni Sensei Riolo. Bakas na sa mukha nito ang pagkairita.

"Si Diancie..." si Cilan ang unang umimik.

Kunot naman ang noong lumingon sa kanya si Sensei Riolo. "What about Diancie?"

"She's just here a while ago pati na iyong naikwento namin sa inyong isang nilalang na nanggagaya ng itsura." sagot ni Cressol.

"What..." mahinang anas ni Sensei sa narinig. "Then where is she?"

Cressol just shrugged. "She disappeared... like a smoke."

"Damn!" Sensei hissed at walang sabi-sabing mabilis na lumabas ng classroom namin. Nasalubong pa niya si Sensei Lilith ngunit hindi niya ito pinansin at tuloy-tuloy lang na lumabas.

Nagtataka namang tumingin sa amin si Sensei Lilith. "Is there's something wrong?" she asked with her forehead creased.

"It's Diancie."

When Misty mentioned Diancie's name ay biglang kumunot ang noo ko nang may mapansin ako kay Sensei Lilith. I don't know kung nagmamalikmata lang ba ako o hindi nang makita ko kung ang biglang pagsama ng mukha ni Sensei Lilith ng marinig ang pangalan ni Diancie.

"I wonder..."

I heaved a sighed at isinawalang bahala ko na lang ang napansin ko saka bago nilingon si Alder.

"Wonder what?" I asked to him.

"Kung bakit hindi tayo makakilos kanina nang nagbuga ng usok ang nilalang na iyon?"

"Oo nga 'no..." segunda ni Toshiko.

Muli na naman kaming nagkatinginan. "Who knows." anas ko sabay kibit balikat kapagkuwan ay napatingin ako kay Alain na walang pasabing lumabas ng classroom, na kaagad namang sinundan ni Sensei Lilith.

Muli kaming nagkatinginang mga natira. They just shrugged their shoulder. I heaved a sighed. Sa bawat paglipas ng mga araw ay lalo namang nagiging wierdo ang mga nilalang dito.

But the top question is...

Saan napunta si Diancie? And it seems like she knows those creature na gumaya sa kanya kanina. Now, what really is going on? Bakit ngayon lang siya nagpakitang muli makalipas ang mahigit dalawang linggo? I sighed heavily saka napagpasyahang lumabas din ng classroom since mukha namang wala kaming aaralin ngayon. Magsi-walk out ba raw ang mga guro. Tss...

******

-typos&errors

Charizard in the multimedia.☝

FAIRY SYLVEON