The Curse Of The Sword (Completed)

Chapter 34

Vionna's POV:

Nagtataka na sinundan ko ng tingin si Diancie na papaalis na ng training area. Nang binalingan ko ang mga kasama ko ay napagtanto kong hindi lang pala ako ang naguguluhan sa mga kinikilos ni Diancie.

Noon una ay ang pagbato niya kanina ng fire ball, tapos ngayon naman... Nilingon ko si Ara na nakaluhod pa rin. Kahit anong gawin nitong pagtayo ay hindi nito magawa, tinutulungan na nga siya ng mga kaibigan niya ngunit ganoon pa rin, hindi nila ito maiangat.

Nagkatinginan kami ni Misty. She just shrugged her shoulder na para bang nabasa niya ang nasa isip ko.

"Let me help you..."

Napalingon ako kay Sensei Lilith nang magsalita siya matapos tulungan sina Alder na patayin ang mga apoy na nagkalat sa training area. Sensei Lilith tried to pulled Ara up but to no avail, just like Ara's friends, hindi rin nito nagawang patayuin ito na mas lalo pang ikinakunot ng noo ko. Ano bang ginawa ni Diancie para magkaganyan si Ara? At anong nagawa ni Ara kay Diancie upang ganyanin niya ito.

Punishment? What Diancie actually meant by those word? I've blown a rough breathe. Habang tumatagal ay lalo nang nakakalito ang mga kinikilos ni Diancie. At habang tumatagal din ay lalo siyang nagiging ilag sa amin. The question is, why?

Diancie seems like has a secret na pinakaiingatan niya. Sekretong hindi namin maaaring malaman. At kung ano man iyon, and if ever my assu--

"Is there something wrong, Vionna?"

Napatigil ako sa pag-iisip nang bigla akong kausapin ni Sensei Riolo. Kaagad akong bumaling sa kanya at umiling-iling. "Wala po, Sensei..." sagot ko sabay lingon sa gawi nila Misty at ganoon na lamang ang pagkunot ng noo ko nang hindi ko na sila mahagilap sa kabuuan ng training area.

"Are you sure? You seems out of yourself... ni hindi no nga napansin ang pag-alis ng mga ka-level mo..."

Muli akong napalingon kay Sensei Riolo. Pahapyaw akong napakamot sa batok ko at alanganing ngumiti. "May iniisip lang po ako, Sensei."

"Halata nga... Anyway, you should go too and follow your classmate, take a rest. This day is quite an epic and tiring day." iling-iling nitong pahayag.

Hindi na ako nagkomento pa at nagpaalam na lang dito kapagkuwan ay mabilis na tinahak ang daan patungo sa dorm namin. Though, I wondering kung paano nila napatayo si Ara mula sa pagkakaluhod... I sighed.

Yeah, Sensei Riolo was right... This day are sure quite tiring, not because of the training but because of the unsure thoughts that keeps on wondering inside my head. I sighed again.

Diancie's POV:

Tahimik lang ako habang binabagtas ang daan patungo ng dorm. Nasa kalagitnaan pa lamang ako ng pasilyo patungo sa dorm nang bigla akong napatigil sa paglalakad ng may maramdaman ako. It's aura are familiar kaya naikuyom ko na lang ang nga kamao ko.

"What actually do you want, Orion?" walang emosyon kong tanong sa kanya nang masigurong walang ibang nilalang sa pasilyong kinaroroonan namin.

"Nice... You notice and recognized me..." he replied without showing himself to me. "...and what I want? Actually, I dunno... I'm just having some fun here, you know."

I snorted on what I've heard. "Yeah... Having fun on pestering me."

"Oh! You got it! How smart... that's why I like you even more."

Malalim akong napabuntong hininga. "Stay away from me, Orion. I'm warning you."

"Oh really? I'm scare!" he sarcastically muttered na mas lalo pang nagpainis sa akin.

Mabilis ko siyang hinarap sa isang posteng kinasasandalan niya, though I'm not literally seeing him but I can clearly feel his aura there. Dahil sa inis ko sa kanya ay hindi ko na pinigilan ang sarili kong gawin ang isang bagay na kaninang umaga ko pa gustong gawin sa kanya. I cast a spell on him, shutting his mouth close literally, preventing him to speak any word.

"Hmmm...asdfghj..."

I smirked when he finally showed himself up at hindi magawang ibuka ang mga bibig. "I told you, don't trigger my patient."

Matalim ang mga matang tinapunan niya ako nang tingin and I can say that he's cursing me a million times already inside his slowpoke head. I just smiled slyly at him and decided to resume my steps but again, another aura stopped me. Lihim akong naalerto pero nang magsalita ito at makilala ko ang boses nito ay nakahinga ako ng maluwag.

"What's going on in here?"

Nilingon ko si Riolo na siyang dumating. "Asking the obvious?" walang gana kong turan.

Nilingon naman niya si Orion na hindi pa rin umaalis sa posteng kinasasandalan nito. "Who sent you here, Orion?" seryuso niyang tanong dito.

Muli rin akong napalingon kay Orion at hinintay ang sagot nito. Dahil kahit ako ay nagtataka rin kung paano siya nakapunta rito, unless pinadala rin siya ni Mema rito since siya lang naman sa aming mga Swordailes ang may kakayahang gumawa ng portal patungo sa dimensyong ito.

Ngunit sa kalagitnaan ng paghihintay ko ay ganoon na lamang ang marahas kong pagbuga ng hangin nang may maalala ako.

Just great! I forgot that I've just sealed his freaking mouth. Tsk!

"Answer me, Orion." matigas ang boses na muling wika ni Riolo kay Orion ngunit tanging blankong tingin lang ang itinugon ng huli sa kanya.

"Why not just used terepashī." I suggested bago sila iniwanan but Riolo stopped me.

"You have to come with me, Diancie... We need to talk." he commanded using his serious tone na nagpakunot ng noo ko.

"About what?" I asked ngunit imbes na sagutin ako ay muli niyang binalingan si Orion.

"We're not done yet." he said bago siya lumapit sa akin at hinila ako.

Hindi na lang ako nagtanong pa kung bakit at hinayaan na lang siyang dalhin ako sa kung saan niya gusto, curious din kasi ako sa pag-uusapan namin, mukha kasing hindi ito basta-basta.

WALA sa sarili nang lumabas ako sa cubicle ni Riolo. What he said on our talked given me a goddamn headache. I sighed frustratedly.

Hindi ko siya maintindihan. Noong una ay pinaiiwas niya ako sa kanila dahil baka kung saan daw tumungo ang magiging closeness namin tapos ngayon, sasabihin niyang ‘I have to lower my walls a little bit and don't be so distant to them.’

Anong ibig niyang sabihin? At isa pa, isn't it a good thing na hindi ako malapit sa kanila? Malaya akong nakakakilos without bothering na anytime ay may maaaring mapahamak? Isn't it a good thing na wala silang alam at hindi sila nakakasagabal sa akin?

Aish! Inis kong ginulo ang mga buhok ko dahil sa nga gumugulo sa isipan ko. Fuck this shit! I hate thinking! I really did! I sighed frustratedly again at  asar na tinungo ang dorm namin.

"Makatulog na nga lang muna." I talked to myself.

Pagdating ko sa dorm ay nakahinga ako ng maluwag nang makitang walang tao sa loob ng dorm. Kaagad akong umakyat sa taas at tinungo ang kwarto ko--namin pala.

Pagkapasok ay kaagad kong sinirado ang pinto at tumungo sa kama ko ngunit hindi pa man ako nakakadalawang hakbang papunta rito ay natigilan ako sa nadatnan.

"W-what are you doing here?"

*******

-typos&errors

FAIRY SYLVEON