The Curse Of The Sword (Completed)

Chapter 55

Diancie's POV:

"Damn Orion!" bakas sa boses ko ang pagkagulat sa bigla nitong pagsulpot sa harapan ko.

"You're okay?" kaagad niyang tanong at hindi pinansin ang naging reaksyon ko.

"Yeah, why asking?" kunot ang noong ganting tanong ko sa kanya.

"Then, why your nose is bleeding?"

Napakapa ako sa sariling ilong dahil sa narinig. Doon ko lang napansin ang malagkit na likidong dahan-dahang dumadaloy sa mukha ko. Nang makita ang dugo sa daliri ko, saka ko lamang naramdaman ang pagkahilo at panlalabo ng paningin ko.

"Still saying you're fine?' rinig kong palatak ni Orion pero hindi ko ito pinansin dahil abala ako sa paglaban sa kadilimang unti-unting lumulukob sa pagkatao ko, ngunit sadyang masyado itong pursigido sa pagsakop ng buong sistema ko hangga't sa hindi ko na kinaya pang pigilan ito, darkness successfully invaded my whole system!

Cilan's POV:

Pareho kaming natigilan ni Alain nang may biglang sumulpot sa harap mismo ni Diancie. Nang lingunin ko si Alain ay ganoon na lamang ang pagkunot ng noo ko nang makitang nakatiim-bagang ito at nakakuyom ang mga kamao.

Is that guy a foe? Ngunit bakit parang kilala ito ni Diancie?

Ibubuka ko na sana ang mga labi ko para magtanong kay Alain nang bigla na lamang natumba mula sa kanyang kinatatayuan si Diancie dahilan para maging alerto ako--kami!

" Diancie!"

Luckily, hindi bumagsak ang katawan ni Diancie sa lupa dahil kaagad itong nasalo ng lalaking nasa harapan nito. But what surprise us the most ay ang bigla na lamang nitong pagkawala sa paningin namin habang buhat-buhat ang walang malay na si Diancie!"

"Fuck!" Alain cursed under hid breathe. Mas lalo pang lumamig ang dati na nitong malamig na aura. "Damn it!'

"Hey bud! Where are you going?" Mabilis akong humabol dito nang bigla na lamang itong maglakad patungo sa isang deriksyon.

"Gotta find her!"

"Cilan! Alain!"

Napahinto ako sa pagsunod kay Alain nang marinig ko si Vionna'ng tumatawag sa amin. "Vionna.."

"Did you found, Diancie?" she asked pagkalapit niya sa akin.

Nilingon ko muna ang papalayong si Alain bago sinagot ito. "Yeah..."

"Really? Then where she is?"

"Someone took her."

"What? What do you mean?"

"And Alain is on his way to find her again." pagpapatuloy ko.

"W-wait.. I don't get you..."

"I don't understand either.." ani ko. "Those guy seems knew Diancie pretty well.."

"Whose guy?"

I heaved a sighed. "The guy who took Diancie aw--"

"Kids..."

Napatigil ako nang may biglang sumulpot na matanda hindi kalayuan sa amin. Napakunot ang noo ko. Uso ba talaga ang sulputan dito? Dahil sa pagkakatanda ko, ganoon din si Diancie noon sa Shalour Academy, bigla-bigla ring sumusulpot.

"Who might be you?" bumaling ako kay Vionna nang magsalita ito gamit ang seryusong boses. She's on guard too, na nakahanda a anumang atake anumang oras.

"The name is Inhei, the princess grandfather." pakilala nito dahilan para sabay kami ni Vionna'ng napatayo ng tuwid.

"Your highness..." bati ko rito sabay bahagyang yumuko. "The name is Cilan from Cilestone Tribe, a student of Shalour Academy." pakilala ko sa sarili ko. "What we can help you, sire?"

"From Cilestone ey.." Tumango-tango ito na para bang may naalala. "I heard a lot about that tribe... Anyway, I came here to tell you about my princess. She's safe now, so no need to find and worry about her."

Third Person's POV:

Mabilis na bumalik sa loob ng palasyo sina Cilan at Vionna matapos makalipas ng ilang minutong pagkawala ng abuelo ni Diancie sa harapan nila.

Pagkarating doon ay ganoon na lamang ang pagkunot ng mga noo nila nang makitang patuloy pa rin ang paghahanap ng mga tao sa loob ng palasyo kay Diancie.

"Hindi ba nila alam?" nagtatakang tanong ni Vionna kay Cilan.

"Sa nakikita natin ngayon, sa tingin ko hindi pa." sagot ni Cilan.

"Should we inform them, then?"

Tanging kibit-balikat lamang ang itinugon ni Cilan sa huling tinanong ni Vionna kapagkuwan ay tinawid ang ilang metrong namamagitan sa kanila ng isang kawal na sa tingin niya'y siyang tumatayong pangulo sa grupo. Ngunit nakakailang hakbang pa lamang siya nang matigilan siya sa paglalakad dahil sa pagdagungdong ng isang boses sa buong bulwagan.

Kaagad na hinanap ni Cilan ang nagmamay-ari ng boses at ganoon na lamang ang pagkunot ng noo niya ng makilala ito at marinig ang mga sinabi nito.

Nagkatinginan sila ni Vionna. Puno ng katanungan ang mga mata nila at halatang hindi maintindihan ang sitwasyon.

"Ano bang pinagsasabi ng abuelo ni Diancie?" tanong ni Vionna nang makalapit sa kanya. "Hindi ba nasa ligtas na lugar na si Diancie?"

Umiling-iling si Cilan. "Hindi ko rin maintindihan kung bakit pinapapatuloy niya pa rin ang paghahanap sa prinsesa gayung siya na mismo ang nagsabi sa ating itigil na dahil maayos na ito." anito na naguguluhan din.

"We'll better talk to him."

"Yeah, guess so." tanging naitugon na lamang ni Cilan kay Vionna.

Diancie's POV:

Nagising ako sa isang madilim na lugar. Kahit masakit at nangangalay ang katawan ko ay pinilit ko ang sarili kong bumangon para alamin kung nasaan ako, ngunit hindi ko pa man lubusang nagagalaw ang katawan ko'y ramdam ko na ang anumang bagay na nakapulupot sa akin. Napakunot ako ng noo. What's going on?

Para makita kung ano ang nasa katawan ko, sinubukan kong igalaw ang kanan kung kamay para lumikha ng apoy nang magkaroon ng liwanag ang paligid ngunit mas lalo lamang kumunot ang noo ko ng walang lumabas doon kahit anong gawing pilit ko.

"What the hell is going on? What happened to my noryukō?"

I keep on struggling to somehow lose the thing wrapped around me when a light spreading in the place instantly.

"Oh.. So you're awake." A voice got my attention.

"Sanpei!" I called his name in a total shocked, thinking how he'd manage to take me fr-- shit! Orion!

"The one and only, princess." he smirked. "And welcome... to my kingdom."

Lihim kong naikuyom ang mga kamao ko nang makita ko ang pagsilay ng ngiting tagumpay sa mga labi nito.

"Akala ko mahihirapan akong makuha ka, pero nagkamali ako. Akalain mong sa simpling pagsugod na ginawa ko ay mapapasakamay kaagad kita?" pahayag nito na sinundan ng isang nakakasuyang halakhak.

"And there I thought it will gonna be a long fight just to have you, my princess..." he added. "But just a like I've imagine and expected, my brother in law is a total weakling, can't able to protect his daughter."

"What do you want, Sanpei?" I asked, not minding what he just said. Doing my hardest to keep myself calm kahit na ang totoo'y gustong-gusto ko na siyang tustahin at gawing abo, and speaking about it, "Anong ginawa mo sa akin?"

Sanpei's grin got widen even more nang marinig ang tanong ko. "Mukhang natuklasan mo na kung ano ang nawawala sa iyo and I want to inform you that I have this ability called steal. You know what it means, right?" he smirked annoyingly.

Mas lalong humigpit ang pagkakakuyom ng mga kamao ko sa narinig. So, he is the one who also possessed the curse ability. I thought it was just a pure myth written in the book but guess I was wrong.

But to bad for him. He is not the only one who possessed a curse ability. I smirked.

F. Sylveon.