The Curse Of The Sword (Completed)

Chapter 27

Diancie's POV:

Pagkatapos mai-set up ng mga assistants ang isang machine na siyang gagawing basehan kung dapat na bang ililipat sa mataas ng level ang mga makakalaban namin ay kaagad na akong pinapunta sa field. Kasabay nang paglalakad ko papunta sa gitna ay ang pagtawag naman ni Sensei Giō sa pangalan ng makakalaban ko.

Base on it's name, I can say that his a he.

Hindi magkamayaw sa paghiyaw ang mga studyante ng maianunsyo ang pangalan ng lalaki, ranting his name like an effin celebrity. I bet his quite famous ey.

Mula sa pagkakayuko ay iniangat ko ang mukha ko nang maramdaman ang aura na malapit na sa akin. It's quite strong and I'm sure, he have the skills...

Nang makita niyang nakatitig ako sa kanya ay ganoon na lamang ang pagsilay ng mga ngisi sa labi nito. A playful smirked.

...But a jerk.

After he settled himself meter away from me, a bell made its famous sounds. Hudyat na maaari na naming simulan ang laban.

The jerk walked closer to me still wearing his playful smirked. Hindi ako kumilos sa kinatatayuan ko at hinayaan lamang itong gumawa ng unang atake.

"You're Diancie, right? The newbie who've got the luck to be in fhinhiex in just a try." mapanuya niyang pahayag. "I wonder what you've did to be in that level in that instant... Or, maybe... the humors was right, you flirt, one of them..." and there his smirked again.

I sighed mentally. So, this is his way to getting in his foe's nerve. He mocked para mainis ang kalaban niya at ma-off guard ito. Too bad for him. That's won't work to me but... I can return the favor. Hmmm... Let's give it a try.

"You know what? You're too loud to be a man... Or, maybe... you're not really a m--"

"What?! Sinasabi mo bang bakla ako!"

Lihim akong napangisi nang mawala na ang porma nito at biglang tumiim ang mga bagang. "It's coming from your mouth, not mine. So, it's you who was sayin' your a gay." walang gana kong tugon sa kanya na ikinausok ng ilong nito.

"Why you!" he angrily hissed kapagkuwan ay bigla akong inataki gamit ang nōryoku niya. So, he'd got the air.

I immediately teleported myself on the other side of the battle field when he suddenly attacked me by his air nōryoku with a giant tornado form.

Nang maglaho ang tornado at makitang hindi ako natamaan nito ay bumukas sa mukha nito ang pagkagulat ngunit kaagad din iyong napalitan ng pagkaasar. Mabilis niyang pinalibot ang paningin sa kabuuan ng battle field at nang makita ako nito ay kaagad niya akong binato ng air ball, sunod-sunod... Kaya wala akong ibang choice kundi ang magteleport patungo sa ire.

I used my fire nōryoku para makagawa ng pakpak at ginamit ang mga ito upang manatili akong nakalutang sa hangin.

I just watch him from above, continuously attacking in no direction.

"Ugh! Show up! You coward!" sigaw niya na puno ng iritasyon na ikinasingkit ng mga mata ko.

"I am not a coward." malamig kong turan kasabay nang pagbato ko sa kanya ng fire ball deritso sa mukha niya. Nadaplisan lang siya nito dahil kaagad siyang nakaiwas, kaya naman ay mabilis akong lumipad pababa derikta sa kinatatayuan niya at mabilis na inilabas ang chain whip ko at ipinulupot ito sa kanyang leeg.

Hindi na ako nag-aksaya pa ng panahon at buong lakas ko siyang ibinalibag ng paulit-ulit sa lupa.

"Ugh!" daing niya na nagpangisi lang sa akin. At dahil hindi pa ako kuntento sa nakikitang paghihirap niya, pinagapangan ko pa ng apoy ang chain whip ko papunta sa leeg niya na siyang ikinahiyaw niya ng malakas kasabay nang pagtunog ng isang buzzer.

Dahil doon ay hindi ko na naituloy ang balak ko sanang pagsunog sa kanya. I will gladly turn him into ashes in an instant, kung hindi lang epal ang buzzer na iyon. Tsk!

"Call me coward again, and I'll surely won't hesitate to turn you into ashes." malamig kong turan sa kanya na namimilipit pa rin sa sakit bago ako nag-teleport paalis sa lugar na iyon at naghanap ng magandang lugar na maaari kong pagbalingan ng inis ko.

Sa isang madilim na kagubatan ako napadpad. Nilibot ko ang paningin ko sa kabuuan ng kinaroroonan ko and I find no one but a countless gigantic tree.

Napakunot ang noo ko. "Where am I? What kind of forest is this? Parte pa ba ito ng Academy? But why it's isn't familiar to me?" sunod-sunod kong tanong sa isipan ko.

I heaved a sighed then decided to have a walked pero natigilan ako when I realized that my feet glued in the big rock where I stand.

"What the fuck!" I cursed under my breathe. Sinubukan kong igalaw ang mga paa ko but I failed. I can't move it away from the rock. "Now, what's going on?"

"Hihihi... Atlast! I caught someone! Yipey!"

Bigla akong napalingon sa pinanggalingan ng boses pero napakunot ang noo ko nang wala akong makita but I can feel its aura.

"Where are you? Who are you?" seryuso kong tanong habang pilit pa rin tinatanggal ang mga paa ko sa pagkakadikit nito sa bato.

"Over here! Hihihi... Right in front of you."

Kaagad naman akong napabaling sa harapan ko when I heard what it says at ganoon na lang ang pagtaas ng kilay ko nang makita ko ang isang hindi pamilyar na nilalang na nakakapit sa isang maliit na sanga ng isang puno. "So, it's you... and you can talk..." I muttered.

"Yep!" turan niya sabay baba niya sa kinaroroonan niya at lumapit sa batong kinatatayuan ko. Sinundan ko lang ng tingin ang ginagawa nito at laking gulat ko na lang nang makitang pumasok ito sa loob ng bato at iniangat ito!

"Hey! Where are you takin' me?" tanong ko rito nang magsimula na siyang umusad.

"Secret! Hihihi..."

"What the!" I hissed.

"Hihihi..."

"Release me." seryuso kong utos sa kanya.

"Later..." pakanta niyang tugon na ikinakunot muli ng noo ko.

"Saan mo ba kasi ako dadalhin?"

"Basta."

Napayuko ako sa kanya nang mapansing nawala na sa boses nito ang pagiging mapaglaro. Sumeryuso na rin ito and there is a glint of sadness in its eyes. Kaya naman ay hinayaan ko na lang siyang dalhin ako kung saan niya gusto with my guard up, of course. I still don't know this creature, so I have to watch out for it, kahit na sabihing mukha naman itong harmless pero ang fact na sa limit nito ay nakayanan pa rin ako nitong buhatin na parang wala lang dito ay masasabi kong it's not an ordinary wild creature.

"Kaya mo bang gumamot?" tanong nito makalipas ang ilang sandaling katahimikan.

"Why?" balik tanong ko sabay yuko rito.

"Nothing." kaagad naman niyang bawi. "We're here." anunsyo niya sabay labas niya mula sa butas ng bato at may ginawa siya dahilan para makaalis ako mula sa pagkakadikit sa bato.

"What did you've done?"

"It's a secret. Care to follow me?"

Napabuntong hininga na lang ako nang mauna na itong lumakad papasok sa isang kweba. "As if I have a choice." I muttered bago nagsimulang humakbang at sumunod dito. I'm also curious what's inside though.

*******

-typos&errors

-FAIRY SYLVEON