The Curse Of The Sword (Completed)

Chapter 22

Diancie's POV:

Saglit akong natigilan sa paglilibot sa buong lugar ng Charicific Valley nang may bigla akong marinig sa isipan ko.

Napakunot ang noo ko nang mapagtantong hindi pamilyar sa akin ang boses na narinig. It's not Riolo nor Moltres, na siyang tanging nakakausap ko sa lugar na ito through terepashī.

Ipinikit ko ang mga mata ko at pinakinggang mabuti ang boses sa isipan ko na panay ang pagmumura. Napabuga ako ng marahas na hangin dahil sa pagkairita. Sino ba kasi itong gagong nagmamay-ari ng boses sa isipan ko? Mukha namang hindi ako ang kausap niya but how come na naririnig ko siya? Ugh! This is fucking irritating!

Inis na bumalik ako sa kumpol nang mga charizard na mapayapang nagpapahinga sa isang lilim ngunit bago pa man ako makalapit sa mga ito ay muli na naman akong natigilan dahil sa narinig.

'Hydriegon.' Isang salitang nagpaalerto sa akin. Mabilis at malalaki ang hakbang na lumapit ako sa charizard na siyang nagdala sa akin dito.

"You've gotta help me." turan ko rito. Siguro ay nakita niya sa mukha ko ang pagkabalisa kaya kaagad din siyang kumilos at pinasakay ako nito sa likod at kaagad na lumipad.

Habang nasa himpapawid ay pinakiramdaman ko ang paligid. Hinahanap kung saan ang may hindi magandang aura. Nang matagpuan ko ito ay kaagad ko itong itinuro sa charizard na kaagad naman nitong sinunod.

Habang papalapit sa lugar na iyon, palakas nang palakas naman ang mga murang naririnig ko. I rolled my eyes mentally nang makilala ko ang may-ari niyon.

"Damn... I'm so useless." he said mentally na hindi ko alam kung bakit ko naririnig.

"Yes, you are." sagot ko sa kanya nang matanaw ko na ang kinaroroonan nito.

Mabilis na bumulusok pababa ang charizard na sinasakyan ko at bago pa matunaw ang yelong iyon mula sa puno ng asidong apoy na ibinuga ng mga hydriegon sa kanya, nagawa na siyang hatakin nitong charizard paalis sa lugar na iyon.

"Wew! That was close." I heard him say in his mind again na mas lalong nagpalalim sa gitla ng noo ko. Ano ba kasi ang nangyayari at bakit ko naririnig ang ilan sa mga iniisip ng lalaking ito.

"Gggrrrrr...."

Napatigil ako sa pag-iisip sa narinig ko. "Fuck!" I cursed nang makitang sinusundan kami ng mga hydriegon. Dinungaw ko si Alain na hawak sa mga paa ng charizard.

"Damn!" malakas niyang mura nang muntik na siyang matamaan ng ibinugang apoy ng mga hydriegon.

Tumayo ako mula sa pagkakaupo at umikot paharap sa mga humahabol sa aming mga hydriegon. I summoned my bow and arrow at isa-isang pinana ang mga sakit sa ulong hydriegon na iyon, sakto kung saan nakalagay ang mga puso nito.

Hihinga na sana ako nang maluwag nang makitang naubos na rin ang mga hydriegon ngunit ganoon na lamang ang pagmumura ko nang may panibagong hukbo na naman ng mga hydriegon ang biglang sumulpot. "Damn it!"

Charizard immediately flew up nang sabay-sabay na umatake ang mga hydriegon sa amin. Marahas akong napabuntong hininga at wala akong nagawa kundi ang gawin ko ang tanging paraan para matakasan namin ang mga hydriegon na walang sawang sumusunod sa amin.

I closed my eyes and cast a spell upang mawala sa pang-amoy nila ang mga amoy namin kapagkuwan ay mabilis akong nagteleport kasama ang charizard at si Alain.

Alain's POV:

Napapikit ako ng mariin nang makita ang mga apoy na sabay-sabay na ibinuga sa amin ng mga hydriegon na nakapalibot sa amin.

'Damn this shit! Why I can't do anything to fight them?' I cursed mentally.

Ngunit pagkalipas ng ilang sandali ay bahagyang kumunot ang noo ko nang wala pa rin akong nararamdaman na tumama sa akin. Charizard claws are still holding me tight. Kaya naman, slowly, I open my eyes... only to find out na wala na pala kami sa kagubatang iyon. I looked around and realized na nasa himpapawid pa rin kami but there are no signs of hydriegon anymore.

I sighed in relief saka tumingala sa charizard na siyang may hawak sa akin. Pilit na sinisilip ang babaeng nakasakay sa likod nito. Kumunot ang noo ko nang makitang nakahiga ito padapa sa likod ng charizard na parang walang malay.

Sa naisip ay bigla akong kinabahan. Is she hurt? Nakatamaan kaya siya? Kahit masakit ang braso't binti ko ay pinilit ko pa rin ang mga itong ikilos, trying to climb up and check her ngunit mas lalo pang hinigpitan ng charizard ang pagkakahawak niya sa akin dahilan para mapadaing ako.

Charizard just growled then flew away at wala akong ibang nagawa kundi ang magpatangay na lang dito kung saan man nito kami dadalhin, still thinking about her situation. Is she alright? I hope so...

Diancie's POV:

Malalim ang ginagawa kung paghinga habang nakadapa sa likod ng charizard. We did escaped from those deathly hydriegon  successfully ngunit ang kapalit naman niyon ay ang pagkawala ng halos lahat ng enerhiya ko. Halos mawalan ako ng malay dahil sa ginawa kung spell, it takes half of my energy, plus the teleportation, kaya naman ay hindi na nakakapagtaka kung bakit pakiramdam ko ay hapong-hapo ako.

"Would you mind to find me some oran berry?" pabulong kong tanong sa charizard. It just growled and started to fly away. Hindi na ako bumangon mula sa pagkakadapa mula sa likod nito, bagkus ay ipinikit ko pa ang mga mata ko at hinayaang tangayin ng kawalan ang diwa ko.

Nagising ako nang makarinig ako ng isang daing, maya-maya pa ay naramdaman ko ang paglapad ng charizard sa lupa. I open my eyes and look around.

Nasa gitna pa rin kami ng kagubatan pero taliwas doon sa kagubatan kung saan kami nilusob ng mga hydriegon, dahil sa kinaroroonan namin ngayon ay puno ng iba't ibang berries. Nanginginig ang mga binti na bumaba ako mula sa likod ng charizard. Pagkababa ay kaagad kung pinalibot ang mata ko at hinanap ang pinanggalingan ng daing kanina.

Nang makita ito ay doon ko lang naalala na kasama pa pala namin ang lalaking ito. I sighed saka tumingala sa nagtataasang puno ng mga berry at hinanap doon ang kailangan ko. Nang makita ito ay napatingin ako sa gawi ng charizard na nakatingin din pala sa akin. At para bang naintindihan niya ang gustong ipahiwatig ng mga tingin ko dahil kaagad itong kumilos at lumipad patungo sa puno ng oran berry na siyang kailangan ko.

Habang hinihintay ang charizard na makakuha ng oran ay paika-ika akong lumapit kay Alain na namimilipit pa rin sa sakit. Akala ko ay hindi lang maganda ang pagkakabagsak niya kaya ito hindi kaagad nakakilos ngunit pagkalapit ko rito ay doon ko lang napagtanto na hindi pala ang pagkakabagsak nito ang problema.

Kaagad kong pinasadahan ng tingin ang mga sugat sa isang braso't binti niya. Nahigit ko ang hininga ko nang mapagtantong tama ito mula sa atake ng hydriegon. At ang mas malala pa ay may kasamang asido ang apoy na tumama rito.

Napabuntong hininga ako habang iniisip kung ano ang dapat kung gawin. Natitiyak kong hindi kayang pagalingin ng oran berry ang mga natamo nito, samantalang ako naman ay wala nang sapat na lakas para gumamit ng alin man sa mga nōryoku ko. Kahit pa sabihing makakakain ako ngayon ng oran berry, still I need some time to gain back my energy. I sighed deeply again.

Now, what should I do?

*********

-typos&errors

Hydriegon in the multimedia.☝

FAIRY SYLVEON