Kara Yazım (Tüm bölümleriyle tekrar yayında)

5. Bölüm-Akıllı Kadınlar Asla Özür Dilemez

Soru işaretleriyle geçen gece nedeniyle güne uykusuz başlayan Nilda, sabah Behiye'yi bahçede çok sevdiği ortanca çiçeklerini sularken buldu. Kapı girişine yaslanıp bir süre kısık sesle şarkı söyleyen kadını izledi. Söylediği şarkı o kadar hüzün doluydu ki...

"Ne birleştik ne ayrıldık biz senle.

Kış geçti, bahar geçti, yaz geçti.

Bu aşkın, bu sevdanın üstünden.

Hayat geçti, ömür geçti, yaş geçti."

Ve onu dinlerken aslında ailesini ne kadar özlediğini hissetti. Ayaklarının dibinde, üstüne tırmanmaya çalışan küçük köpeği Barbaros'u kucağına alarak, tekrar odasına çıkıp, tele[1]fonunu eline aldığında elleri titremeye başladı. Köpeğini yatağın üzerine bıraktı, derin bir nefes alıp cesaretini toplayarak annesini aradı.

"Kızııım!"

Annesinin ilk çalışta verdiği cevap karşısında bir süre sustu. Fakat annesi konuşmaya devam etti. "Seni çok özledim, kızım. Bizi hiç affetmeyecek misin?"

Nilda, Barbaros'un ilgili bakışları altında gözlerine dolan yaşları silerken, bir yandan da nefes alıp verişini düzenlemeye çalışarak, "Ben de sizi özledim," diyebildi. Telefonun ucundaki annesinin çatallaşan sesiyle kalbi daha da sızladı.

"Artık dönmeyecek misin?"

"Henüz dönmeye hazır değilim. Ben... Sadece sesini duymak istemiştim. Daha sonra yine görüşürüz," diyerek telefonu kapattı. O, telefonu kapattığında aralıklı olan kapıdan Behiye girdi. "Artık sence de onları affetmenin zamanı gelmedi mi?"

Genç kız yerinden kalkıp, Behiye'ye sarılırken hıçkırıkları konuşmasına engel oldu. Sadece hayır anlamında başını sallayabildi. Bir süre sonra kendini biraz toparladığında içini döktü. "Ben onlara kızgınım. Beni hayal hayal kırıklığına uğrattılar. Onlar benim için ideal çiftti, Behiye teyze. Her zaman sevgi dolu, birbirlerine bağlı ve saygılıydılar. Ben bir gün babam gibi bir adamla evlenip, annem gibi bir anne olmayı hayal ederken bu ayrılık kararı beni bozguna uğrattı. Biliyorum, yetişkin insanlar ve bu onların kararı. Ama benim biraz kendimi toparlamam lazım. Onların yüzünden aşka ve aile birliğine olan inancımı yitirdim. Duygularım, düşüncelerim o kadar karmaşık ki..."

Evde yaptıkları konuşma nedeniyle az da olsa rahatlayan genç kız, bir saat sonra Behiye ile kermesin yapıldığı kapalı pazar alanına gitti. Behiye ve pastaneden yardıma gelen bir çalışanla birlikte standı hazırlamaya başladıklarında artık kendini daha iyi hissediyordu. Pastalar etiketlenip, tüm hazırlıklar bittiğinde, Behiye standı Nilda ve pastane çalışanına emanet ederek iş yerine gitti.

Pastaneden yardım için gelen kız, "Umarım akşama kadar hepsini satabiliriz," dediği sırada, Nilda yanlarına gelen genç bir kadın ve küçük oğlan çocuğunu gülümseyerek karşıladı. "Hoş geldiniz. Size nasıl yardımcı olabilirim?"

Kadının yanındaki çocuk iştahla tarçınlı keki gösterirken, genç kız kekten bir dilim alarak küçük çocuğa ikram etti. Annesi onun bu hareketinden memnun kalarak, "Tarçınlı kekin tamamını istiyoruz," dedi. Nilda mutlulukla keki paketlerken kadının arkasında beliren Mehmet'i fark etti. Bir an için heyecanlanarak eli ayağına dolansa da işini başarıyla tamamlayıp, çocuk ve annesini yolcu ettikten sonra ciddi görünen genç adama inat, tebessüm etti. "Nasıl yardımcı olabilirim?"

Mehmet stanttaki pastalara göz gezdirdikten sonra aynı ciddiyetle gözlerini Nilda'nın bal rengi gözlerine sabitledi. "Karar veremiyorum. Siz iyisi mi hepsini paketleyin!" dedi.