Love effect

4_Afgang misvormde wortel

4_ Afgang misvormde wortel

Ik had echt geluk dat er geen wet bestond die moord op augurken vervolgde. Anders had Jess me kunnen aangeven bij de politie. Stel je voor dat je in de gevangenis kon belanden voor het breken van een pot augurken …

Ik glimlachte maar wat dom naar hem.

‘Ik zag het wel. Je had je gezicht moeten zien! Precies of je had net echt iemand vermoord.’ Hij schoot in de lach. Weet je, eigenlijk werd ik best vaak uitgelachen. Niet dat ik daar mee zit.

‘Pas op, of ik vermoord jou nog.’ Ik keek hem met samengeknepen ogen aan en trok tegelijkertijd één wenkbrauw op. Dit keer lukt het me wel.

Hij schoot hierdoor nog harder in de lach. ‘Wat voor blik is dat wat je me geeft? Is dat je moordenaar blik? Als dat zo is, oefen dan maar wat meer in de spiegel.’

Beledigend keek ik hem aan. ‘Die blik is al beter,’ zei hij goedkeurend.

‘Serieus, ik vermoord je nog. En wat een toeval dat we elkaar tegenkomen in de supermarkt,’ veranderde ik van onderwerp. ‘Ja, inderdaad. Maar ik zie dat je nog niets bij hebt om te kopen?’ Hijzelf had wat pakken chips, een fles cola en een krop sla vast.

‘Ja, ik wilde net n-‘ Ik kon mijn zin niet af maken, want plots klonk er geschreeuw door de supermarkt. ‘Aliceee! Waar ben je? Alice?!’ hoorde ik Isabel schreeuwen.

Oh god, nee. Waarom moet ze zo roepen?

Jess kreeg weer diezelfde grijns op zijn gezicht als toen hij me uitmaakte voor augurkenmoordenaar.

‘Dat is mijn kleine zus’ verontschuldigde ik me. ‘Ja, Isabel! Ik ben hier! Bij de groenten!’ schreeuwde ik terug.

Niet veel later kwam Isabel op me af, met zoveel snoep als ze kon dragen. Echt, wat kon ze overdrijven! Met open mond keek ik haar aan.

‘Je denkt toch niet dat je dat allemaal krijgt? Varken.’

Isabel knorde uitdagend naar me.

Ik gaf haar dezelfde moordenaars-blik als ik Jess had gegeven: samengeknepen ogen en één wenkbrauw opgetrokken. Ze schudde zuchtend haar hoofd. Daarna gleden haar ogen naar Jess.  Haar blik ging van mij naar Jess en terug.

‘Kennen jullie elkaar?’ vroeg ze.

‘Ja, we zitten bij elkaar in de klas. Jess, dit is het irritantste wezen dat er bestaat, Isabel. Isabel, dit is mijn klasgenoot Jess,’ stelde ik ze aan elkaar voor.

‘Hallo, kleine meid,’ glimlachte hij.

‘Ik ben niet klein!’ riep ze boos.

Jess zette een stap achteruit, alsof hij bang was dat ze hem zou bespringen. Mijn zus zou dat nog doen ook. Ze had haar gevaarlijke momenten.

‘Grote meid dan,’ corrigeerde hij zichzelf.

Ze knikte tevreden en kreeg toen een uitdagende glimlach op haar gezicht.

‘Zijn jullie een koppel?’

Al een geluk dat ik niet snel bloosde, anders had ik dat nu gedaan.

‘Nee, we zijn gewoon klasgenoten,’ zei ik geërgerd.

‘Inderdaad,’ zei Jess knikkend.

‘Mijn zus is verlie-hiefd!’ zong ze uit volle borst. Hoe wist het kleine mormel dat?! Werkte ze soms samen met cupido? Het zou me niks verbazen.

‘Hou je mond! Irritante ajuin!’ riep ik.

Isabel wilde haar mond weer opentrekken, toen ik opeens een boze stem hoorde zeggen: ‘Hé! Wie heeft deze pot augurken gebroken?’