Love effect

25_FramBOOS

25_FramBOOS

Slapen, het was iets wat ieder van ons elke nacht nodig had. Want zonder een goede nachtrust zag je eruit als een overreden eekhoorn.

En zelfs een overreden eekhoorn zag er op dit moment beter uit dan ik. Afgelopen nacht had ik nauwelijks drie uur geslapen. En ik was iemand die mijn slaap echt wel nodig had.

Heel de nacht lag hij te snurken. En ik zweer het je, zelfs een walrusezel met een trompet was niks vergeleken met het geluid dat Collen ‘s nachts produceerde.

En dan had je nog dat gewoel van hem! Daarmee palmde hij heel het bed in. Toen ik bijna in slaap was gevallen viel ik door hem uit het bed.

In de zetel kon ik ook niet slapen, dat lag echt niet comfortabel. Maar, ik was niet van plan om de volgende nacht mijn bed weer te delen met meneer ik-snurk-als-een-hondsdolle-koala.

Collen lag nog steeds te slapen, maar het gesnurk was opgehouden.

De wekker rukte hem uit zijn slaap. Langzaam opende hij zijn ogen, geeuwde luid en rekte zich eens goed uit.

‘Goedemorgen Alice! Goed geslapen?’ vroeg hij goedgehumeurd.

Woedend keek ik hem aan, en balde mijn handen tot vuisten onder het deken.

‘Nee! Vannacht slaap je maar in iemand anders zijn bed! Ik heb geen oog dicht gedaan door je gesnurk! Jezus Christus,’ bromde ik slechtgezind en sloeg de dekens van me af.

‘Ik snurk totaal niet! En wat heeft Jezus Christus hiermee te maken? Snurkt hij soms ook?’

Even rolde ik met mijn ogen alvorens ik zei: ‘Nee, natuurlijk snurk je niet. Dat was die dinosauruspop van een meter lang, in de hoek van mijn kamer, die stond te snurken!’

‘Ja, nu je het zegt, wat doet die dinosauruspop hier eigenlijk? Word je ook al zo’n dinosauruspop freak zoals Tim?’ grijnsde hij. Dat hij dit grappig vond!

‘Ik heb het van Tim gekregen,’ weerlegde ik.

‘Wat een gekke vent is hij toch,’ zei hij hoofdschuddend, maar met een glimlach op zijn gezicht. 'Weet je wat? In de tussentijd dat het logeerbed gemaakt wordt, zal ik beneden in de zetel slapen. Goed? Dan heb je geen last meer van mijn gesnurk,’ stelde hij voor. Ik knikte instemmend, al wat beter gezind.

‘Goed.’

‘Daar zijn jullie eindelijk! Kom, we hebben Brusselse wafels met banaan,’ glimlachte Chantal vrolijk. Jens stond voor het aanrecht, druk bezig met het wafelijzer.

‘Sinds wanneer maken jullie wafels voor ons in de ochtend?’ vroeg ik verward en plofte neer op een stoel naast Isabel, die al aan het smullen was van haar wafel.

‘Gewoon, het is een soort van welkom ontbijt voor Collen,’ knipoogde Chantal naar Collen.

‘Wat lief van jullie,’ zei Collen blij.

‘Voor mijn verjaardag van vorig jaar wilde jullie niet eens een eitje voor me bakken! Dat komt ervan als je de avond daarvoor naar een belachelijke musical gaat.’

‘De musical was niet belachelijk!’ zei Jens verdedigend.

‘O nee? Het ging over een vrouw die gek was in haar hoofd en trouwde met een man die dacht dat katten konden praten. Wat is daar niet belachelijk aan?’ Ik stond op en pakte  voor mij en Collen borden uit de kast.

‘Ik geef toe, de man die zelfs droomde over dansende augurken zong als een olifant zonder slurf,’ gaf Chantal toe en pakte wat bloemsuiker en deed dat op haar wafel.