Love effect

29_Ontsnapt

Dit hoofdstuk is volledig te danken aan al de lezers van Love effect die ideeën gegeven hebben. Al heb ik het meeste zelf verzonnen, hebben jullie me toch geïnspireerd. Dus bedankt iedereen! Dit hoofdstuk is dan ook opgedragen aan al mijn lieve lezertjes! :) 

Enjoy!

-------------------------------------------------------------------

29_Ontsnapt

Van Darko zou ik van alles kunnen verwachten. Echt alles. Van een date op het kerkhof, tot een date in een exclusieve discotheek. Ik wist nog steeds niet wat me te wachten stond. Het enige wat ik wist is dat we een tussenstop moesten maken bij een vriend van hem. Een vriend die iets voor hem had klaar liggen.

En toen ik had gevraagd wat dat wel niet was, had hij al mompelend gereageerd. Dus hier stond ik dan. In een appartementsgebouw, voor een donkerbruine houten deur.

‘Ga je me nu nog vertellen wat we hier doen?’ vroeg ik nieuwsgierig, maar ook een tikkeltje bang. Ik wilde echt wel weten wat die vriend voor hem had, hopelijk geen drugs.

Darko klopte nogmaals, dit keer wat ongeduldiger, op de deur.

‘Dat zie je zo wel,’ zei hij vaagjes.

Eindelijk hoorde ik voetstappen op de deur afkomen. De deur ging met een krakend geluid open. In de deuropening verscheen een kale gespierde man. Hij droeg een mouwloos shirt, waardoor de tattoos op zijn armen duidelijk zichtbaar waren. De kale man zag me er geen lieverdje uit. Eerder iemand waar je zeker geen ruzie mee wilde hebben.

Ik had hem iets te lang aangestaard, want hij keek me plots met een vuile blik aan. Snel verplaatste ik mijn blik naar de grond, en vroeg me nu echt af wat deze man zou hebben voor Darko.

‘Hey, maat!’ Darko klopte hem vriendschappelijk op de schouder en stapte langs hem naar binnen.

‘Hey, Darko. Wie is die meid hier?’ zei de man en wees naar mij.

‘Gewoon, een vriendin.’

‘Kom maar binnen dan,’ zei de man, en voor zo ver dat mogelijk was glimlachte hij me vriendelijk toe, terwijl hij me van kop tot teen bekeek.

‘Nee, ik blijf hier wel gezellig op de gang staan. Ik wacht wel tot jullie klaar zijn,’ zei ik met een wegwuivend gebaar. Ik wilde niks met hun vuile zaakjes te maken hebben.

‘Doe niet belachelijk, Alice!’ zei Darko geërgerd en trok me aan mijn arm mee naar binnen.

Met een zucht liet ik me meetrekken.

‘Luister… Ik wil niks met jullie vreemde zaakjes te maken hebben. Ik weet niet wat die vriend van je aan je wilt geven. Drugs of zo, ik weet het niet, maar-‘

‘Wat zit je nou te kakelen als een kip die honderd jointjes heeft gesmoord?’ zei de kale man hoofdschuddend en liep vervolgens even naar een andere kamer.

‘Denk je serieus dat ik drugs van hem krijg?’ vroeg Darko met een opgetrokken wenkbrauw.

Verontwaardigd schudde hij zijn hoofd.

‘Ik… Weet ik veel! Je doet er dan ook zo geheimzinnig over!’ Ik kon mezelf wel voor mijn kop slaan, want ik had hem zonet beschuldigd van een drugsdeal. Al zag hij er echt wel uit als iemand die drugs gebruikte. ‘Je moet niet zo snel oordelen over mensen hun uiterlijk,’ zei Darko.

‘Noem je dit drugs, meid?’ vroeg de kale man, die terug kwam van een andere kamer. Hij had in zijn handen een ijzeren kooi vast met wat stro in en wat buisjes. Huh? Wat zat daar in? Ik deed een stap dichterbij, kneep mijn ogen licht samen. Uiteindelijk zag ik een hamster verschijnen uit een hoop stro. Snel deinsde ik achteruit.