Love effect

11_Het pashokje

 11_Het pashokje

Het recept tegen depressiviteit was ijs. Veel ijs. Zodra Kyle weg was, was ik naar de winkel gesneld om een grote bak ijs te gaan halen.

Het kon me niet schelen dat het erg hard aan het regenen was. De winkel was toch dichtbij.  En ik had het aardbeienijs super hard nodig. Dus de regen deerde me niet. Nu was ik helemaal doorweekt. Maar ik had me omgekleed in een simpele jogging, een zwart T-shirt met een dansende cavia, en een trui van mijn vader. Dat zat lekker comfortabel. Ook had ik geen make-up meer aan en mijn haar zat in een simpele, rommelige dot. Met andere woorden: ik zag eruit als een model dat uit een tijdschrift was gestapt.

Yaki zat naast me in de zetel en keek met grote oogjes naar de lepel met veel ijs op, die ik al snel in mijn mond stopte. Ik voelde me echt droevig, omdat Kyle zo deed en omdat Collen kwaad op me was geworden. Jess gaat vast ook kwaad worden als hij te weten komt over de kus. Mijn leven was op dit moment een puinhoop. Een echte puinhoop. En ik vroeg me af waar ik dat aan verdiend had.

Ik zette de tv aan. Er was een reclame op tv van gekke kostuums. Van een kameel, een kalkoen, een boom en een maïskolf. Vreemd… Dat ging me niet opvrolijken. Zin om te zappen had ik niet, dus zette ik de tv maar af.

Mijn gsm trilde in mijn jogging. Ik had een sms van Tim. Normaal stuurden we niet vaak berichten naar elkaar, dus ik was verrast.

Alice, je kan mijn robotsokken wijsmaken dat er niets met je scheelt, omdat robots geen gevoelens kennen en sokken al helemaal niet, maar mij maak je niks wijs. Vandaag deed je in de ijsjeszaak al zo afwezig. Er is duidelijk wat aan de hand met je. Ben onderweg naar je huis en heb chocolade donuts bij.

De eerste keer sinds dagen, glimlachte ik oprecht na de sms gelezen te hebben. Wat moest ik toch zonder Tim?

Niet veel later nam ik een hap van de chocolade donut, en keek naar Tim die de grote dinosaurus pop die hij me gegeven had, van dichterbij bekeek.

‘Geef toe, het was een geweldig cadeau!’ Hij liep op me af, graaide een chocolade donut uit de doos en ging tegenover me zitten op bed.

‘En… Wil je erover praten? Wat er al dagen door je gedachten aan het dwalen is?’

‘Nee, liever niet. Ik wil even aan wat anders denken. Misschien vertel ik het je straks wel, maar nu wil ik even dat je me opvrolijkt.’

‘Oké,  dan ben je aan het juiste adres! Want ik ben bekend als de opvrolijk koning! Eens denken…’ Hij nam een grote hap van zijn donut, terwijl hij nadenkend voor zich uitstaarde.

‘Laten we naar het winkelcentrum gaan. Je hebt vandaag je loon toch gekregen? Wel wat te laat, maar ja.’

‘Ik wil sparen voor een nieuwe gsm en ik moet de rest van mijn loon aan Collen geven voor die deuk in de auto.’

‘Je hoeft niet per se wat te kopen. We kunnen ook gewoon kleren passen. Kom op, het wordt leuk!’

Even twijfelde ik, maar toch besloot instemmend te knikken. Op naar het winkelcentrum!

Nadat ik me had omgekleed in een jeans, groen shirt en een bijpassende trui, en mijn dot wat fatsoeneerde, waren we vertrokken naar het winkelcentrum. Het was er redelijk druk merkte ik op. Een druk bellende zakenman liep ons voorbij, terwijl een vrouw met haar buggy met bijbehorend jongetje met een grote zak snoep voor ons liep.

De baby in de buggy was aan het huilen. Huilende baby’s ergeren me, maar ik zei er niets van.

Tim keek aandachtig naar elke winkel die we voorbij liepen. Plots stopte hij bij een kledingzaak. Een brede man vlak achter hem, had dit niet zien aankomen en botste tegen Tim aan. Tim struikelde naar voren en kon nog net op tijd zijn evenwicht bewaren.