Love effect

25_Als een T-shirt op een wasdraad

25_Als een T-shirt op een wasdraad

Dit. Was. Ongelooflijk.

Wat maak ik toch van alles mee. Van een vogel die op me kakt, tot vast zitten onder een fiets en nu dit. Met een vies gezicht, haalde ik mijn gsm zo vlug mogelijk uit het toilet. Het water droop er van af. Met was toiletpapier probeerde ik mijn gsm zo droog mogelijk te krijgen.

De tweede dag nog maar en ik had de weddenschap al verloren. Ik was onhandig geweest, maar niemand had dit gezien. Het was vals spelen en dat wist ik. Maar het moest, want ik wou Yaki echt houden. Nooit gedacht dat ik een kat zo leuk kon vinden. Met goede moed drukte ik op een knopje waarbij normaal gezien het scherm moest aan gaan. Maar mijn gsm reageerde niet. Ik probeerde het nog verschillende keren, maar nee. Het geluk stond duidelijk aan de andere kant.

Gefrustreerd schopte ik tegen de deur. Wat nu? Mijn GSM was stuk. Wat moest ik nu verzinnen? Of kon ik gewoon zeggen dat hij uit het niets uitviel en niet meer reageerde? Eigenlijk loog ik echt niet graag, maar ik had geen keuze. Met een zucht besefte ik dat ik nu de hele tijd met een oude krot gsm zou moeten rondlopen, tot ik zelf genoeg geld had om een nieuwe te kopen. Want ik zag mijn moeder niet meteen zomaar een gloednieuwe gsm voor me kopen.

Gefrustreerd ging ik weer op de grond zitten. Wat nu? De volgende pauze was pas over twee uur. Ik kon maar beter iets doen. Nu ik hier toch was, kon ik net zo goed op de toiletdeur tekenen. Er stonden al wat namen op en gekke tekeningen. Zoals een ninja schorpioen, echt geen idee wie daar is opgekomen. Verder nog een lelijke clown.

Wacht eens even! Er stond een pijl getekend. Boven de pijl stond in een lelijk geschrift een naam. 'Aloca?' las ik verward voor. Of wacht, de o was meer een kromme i. Alica. Wie is dat? Plots drong het tot me door.  Er stond Alice.

Collen had dit vast en zeker gedaan! Hij had vast gedacht dat ik dit nooit ging ontdekken.  Wacht maar. Daar moest ik iets aan doen. Wanneer ik mijn rugzak had opengeritst, haalde ik een zwarte stift uit mijn pennenzak.

Wat zou ik tekenen? Plots kwam er iets in me op. Ik tekende dikke opblaaslippen met een mini neus en ogen, zodat de lippen extra opvielen. Daarna tekende ik de omtrek van het gezicht. Vervolgens tekende ik een apenlichaam met X-benen en krukken. Tevreden keek ik naar het resultaat. Om het af te maken gaf ik hem een strikje. En ook schreef ik in reuze drukletters: Collen, met een pijl dat naar de tekening wees. Zo zie je maar, Collen.  Ik had duidelijk meer artistiek talent.

Plots viel mijn oog op iets dat boven de wc geschreven stond. HOT LIST, las ik.

Er stond een top tien van meisjesnamen.  Wat was dit?!

Femke stond op de vierde plaats, ik had ook niet anders verwacht, want ze was best mooi. Mijn ogen gleden verder over de lijst, hier en daar kwam me een naam vaag bekend voor.  Wacht eens even! Sien stond op de negende plaats en ik op de tiende! Holy pink pigs! Nu wou ik hier zeker weg, vóór dat de pauze begon. Des te minder mensen wisten dat ik hier vast zat, des te beter.

Dus wat deed ik? Ik begon op de deur te bonzen en te schreeuwen, in de hoop dat een laatkomer me hoorde. Maar ik werd niet gehoord. Ik gaf het niet op, en mijn geduld werd beloond, want ik hoorde voetstappen mijn richting op komen.

'Hallo? Is daar iemand?'

'Ja.' Het was een meisjesstem, en de stem kwam me bekend voor. Maar ik kon niet meteen thuisbrengen wie het was.

'Ik eh... zit hier vast. Het slot werkt tegen. Zou je iemand-' Ik kon mijn zin niet eens afmaken want er klonk hard gelach door de ruimte. En toen wist ik wie het was.

Sien.

'Hahahaha, wat een grote afgang is dit! Hoe ben je hier zelfs beland?' Ik kon zo de grote glimlach op haar gezicht zien. 'Ja ja. Wil je nu alsjeblieft de conciërge gaan halen? Hij kan me vast helpen,' zei ik, haar vraag negerend.