Love effect

18_Naar voorgevoel

18_Naar voorgevoel

Collen en ik zaten in de veranda, gezellig in de knusse zetel. Mijn haar, dat ondertussen droog was, zat vol knopen. Dit deerde me momenteel niet. Ik lag met mijn hoofd op de borstkast van Collen, en hoorde zijn hart kloppen. Zijn arm lag over mijn schouder en hij staarde voor zich uit.

We waren de harde muziek en dansende mensen even beu, en hadden ons daarom even hier gezet. Helemaal alleen.

Aan de ernstige denkrimpel van Collen, kon ik zien dat er iets scheelde. Maar ik zei niets, en wachtte af tot hij de stilte zou doorbreken.

Na enkele minuten stilte, zei hij iets. ‘Ik ben bang.’

Ik tilde mijn hoofd op van zijn borstkast om hem recht in zijn ogen te kunnen aankijken. De angst was duidelijk af te lezen van zijn gezicht.

‘Van je vader?’

‘Hij…Hij doet plots normaal tegen me. Het is al dagen geleden sinds dat hij me nog eens uitgescholden of geslagen heeft. Nee, hij doet nu aardig tegen me en vraagt dingen zoals: “Hoe was het op school vandaag?” Normaal doet hij nooit zo.’

Ik fronste mijn wenkbrauwen. ‘Waarom ben je dan bang? Misschien ziet je vader eindelijk in dat hij je al die tijd verkeerd behandeld heeft en doet hij daarom zo? Dat kan toch?’ Mijn ogen keken hem onderzoekend aan. Hij schudde zijn hoofd. Ik legde mijn hoofd weer op zijn borstkast, en merkte dat zijn hart sneller begon te slaan.

‘Ik weet het niet meer…’

Wel, ik wist ook niet wat er allemaal door het hoofd van zijn vader spookte. Maar ik hoopte echt dat ik gelijk had. Want dat zou zo goed zijn.

‘Weet je wat jij nodig hebt? Sterke drank. Ik ga wat voor je halen,’ zei ik en stond op van de bank. ‘Ik ben zo terug.’

In snelle passen liep ik naar de keuken. Plastiek bekers lagen verspreid op de grond, en er hing een muffe geur in de keuken. Zweet, sterke drank en was dat nou kots dat ik rook? Een zucht verliet mijn mond. Eerlijk gezegd wilde ik naar huis gaan, want ik vond hier maar niets aan. Een uur terug, ten tijde van de dance battle en het armworstelen, was het nog leuk. Maar nu? Mijn vrienden worden steeds maar meer dronken, en dansten erop los.

Behalve Tim en Anisha, die raakten geen druppel alcohol aan. Ze waren enkel met elkaar bezig op dit moment. Ik denk echt dat ze nog een koppel zouden kunnen worden. Ze zouden perfect bij elkaar passen.

Mijn ogen keken onderzoekend naar het rommelig hoopje flessen. Ik nam een beker en wat van het bloedrode drankje met kersensmaak. Op wonderbaarlijke wijze stond deze fles sterke drank terug tussen de andere flessen. Dus schonk ik ook wat voor mezelf in.

Met een beker in elke hand, liep ik weer naar de veranda. In de gang kwam ik Flynn tegen.

Hij at… kaas? Was hij echt kaas aan het eten?

Al kauwend keek hij me droog aan. ‘Waarom eet je kaas?’ vroeg ik dan maar.

‘Kaas for the win,’ antwoordde hij enkel en liep vervolgens door.

Hmm, dat was vooral niet vreemd?

Wanneer ik weer in de veranda kwam, zag de veranda er verlaten uit. Geen Collen te bespeuren.

‘Collen?’ riep ik, maar ik kreeg geen respons. Waar was hij in hemelsnaam? Ik zette de bekers alcohol achteloos op tafel en keek in het rond naar een mobiel of gelijk welk apparaat waarmee ik kon bellen. Mijn eigen gsm had ik thuis gelaten. Al een geluk, want anders was het beschadigd door mijn avontuur in het zwembad. Mijn oog viel op een roze gsm, die achteloos op de kast lag. Even twijfelde ik. Zou ik zomaar iemands gsm gebruiken? Mijn beslissing was al snel gemaakt en ik tikte het nummer van Collen in. Wat een geluk dat ik veel nummers vanbuiten kende, waaronder het nummer van Collen. Het ging wel vijf keer over en net toen ik het wilde opgeven, werd er opgenomen.