Love effect

10_Real girls eat bacon

10_Real girls eat bacon

‘Hoe durf je?’ riep Collen uit en sprong uit zijn stoel. Hij keek me  furieus aan.

‘Je zag er hongerig uit,’ zei ik om hem nog meer uit te dagen.

‘Je gaat die boete betalen! En ook deze kleding, die nu verpest is door de spaghettisaus!’

‘Als jij stopt met mensen te pesten, zal ik dat doen!’ Nu stond ik ook op van mijn stoel en ik keek even de aula rond. Net als de vorige keer viel de aula stil en keek iedereen ons ingespannen aan. ‘Jij moet me niet zeggen wat te doen! Echt, je hebt lef! En naar wat kijken jullie?!’ vroeg hij aan de rest van de aula en snel keek iedereen weg en deed verder met wat die bezig was.

‘Mag ik jullie geruzie even onderbreken voor deze levensbelangrijke vraag?’ zei Tim uit het niks.

‘Wat?’ snauwde Collen naar hem. Dat schrikte hem duidelijk niet af, want hij stelde zijn vraag.

‘Op een schaal van tien, hoeveel maak ik kans bij de meisjes met dit nieuwe kapsel?’ En hij wees met beiden handen naar zijn rode hanenkam.

Ik sloeg mijn hand voor mijn gezicht. Is hij serieus bezig? Ivy en Femke schoten in de lach.

‘Hmm, wat dacht je van een min honderd? En mag ik nu verder met roepen tegen deze bitch?’ Bij dat laatste wees hij naar mij. Hé en wat is hij dan? Een banaan. Nee, een verrotte bananenschil. Ja, dat was hij! Of een verrotte appel, wat was het ergste? Tim leek even gekwetst, maar herstelde zich snel.

‘Later eindig je helemaal alleen, je lijkt wel op mijn bijtende schildpad. Die vindt ook nooit een vrouwtje hoor. Oké, misschien kwam dat omdat ik geen zin heb om een vrouwelijk schildpad te kopen, en ik bang ben dat Mister Slow, zo noemt mijn schildpad, de vrouwtjes-schildpad zou vermoorden,’ ratelde hij aan één stuk door. Collen luisterde al niet meer en richtte zich op mij.

Hij deed zijn trui uit, dat besmeurd was met de spaghettisaus en gooide die in mijn richting.

‘Dat wordt dan zeshonderd euro, proficiat.’ Hij ging terug zitten op zijn stoel.

‘Waar koop jij je kleding? Is je kleding van goud of zo?’ Ook ik ging terug zitten.

‘Ik heb geld voor merkkleding, ja. Ik draag tenminste niet een T-shirt met de tekst: Real girls eat bacon.’

‘Ja, daar is de T-shirt: Real boys eat bacon voor gemaakt. Het zou een beetje vreemd zijn moest je een T-shirt dragen met: Real girls eat bacon,’ weerlegde ik hem.

Hij rolde met zijn ogen en ging er niet verder op in.

‘In ieder geval, ik ga je leven tot een hel maken.’

‘Goed, is het in de hel niet super warm? Daar kan ik mijn bacon toch beter roosteren?’ vroeg ik me af. ‘Ik denk het wel,’ speelde Tim mee. ‘Mag ik je daar dan insmeren met zonnebrandcrème?’

‘Uhm,’ zei ik wat ongemakkelijk.

‘Urgh, Alice. Ik haat je zo! Je gaat echt spijt krijgen van dit alles, en je leven wordt een echte hel. Geloof mij,’ zei Collen plots gefrustreerd, omdat ik hiermee lachte.

‘Ho ho ho.’ Ik weet niet waar Sien zo plots vandaan kwam, want ze zette zich naast mij neer.

‘Wat is er emo?’ vroeg Collen uitdagend.

‘Dat is mijn tekst, beschimmelde ajuin. Alleen ik mag zeggen dat ik Alice haar leven tot een hel maak.’

‘Sinds wanneer heb jij iets met ajuinen? Dat is dan weer mijn tekst,’ zei ik verontwaardigd.