Love effect

22_Oh nee

22_Oh nee

Ik staarde naar mijn kom met cornflakes en melk en nam uiteindelijk een hap.

Jens zat voor me, met de kat op zijn schoot, de krant te lezen.

Chantal was aan het te telefoneren met een vriendin, terwijl ze een peer in stukken sneed en Isabel zat naast me met haar boterham met choco. Met grote ogen en open mond zag ik dat het varken haar boterham in drie grote happen naar binnen werkte. ‘Wat kijk je naar me?’ vroeg ze met nog een mond vol, waardoor ik wat gekauwde boterham in haar mond kon zien. Met een blik vol walging zei ik: ‘Je bent echt een vreetzak.’

Jens keek op van zijn krant. ‘Alice! Let op je woorden.’

‘Maar pap, het is toch zo? Je had het moeten zien! Ze had die boterham op in drie happen. Dat is toch niet meer gezond? Ik maak me zorgen om haar hoor.’

Isabel rolde met haar ogen, dat had ze vast van mij geleerd. ‘Ik maak me meer zorgen omdat je geen handen hebt. Je weet wel, dat woord?’ zei Isabel en leek hard na te denken.

Verward keek ik haar aan. ‘Bedoel je onhandigheid?’ zei Jens, ook met een verwarde uitdrukking op zijn gezicht.

‘Ja, dat!’ riep ze blij uit dat het woord gevonden was. ‘Wat heeft dat met geen handen hebben te maken? Soms snap ik jou echt niet, dom kind,’ ik legde nadruk op de laatste twee woorden. ‘Bitch,’ zei Isabel wat iedereen deed schrikken, inclusief Chantal die aan het bellen was. ‘I-ik moet ophangen, ik bel je later terug,’ zei Chantal en legde af.

‘Wat zei je daar?’ zei Chantal en kneep haar ogen licht samen met haar handen in haar zij.

‘Bitch. Dat woord gebruik je toch tegen mensen die je niet aardig vindt? Of is het een compliment?’

Ik sloeg mijn hand voor mijn gezicht en schudde mijn hoofd. Wat een idioot kind. En waar haalde ze zelfs dat woord vandaan? Ze was zes!

‘Ik wil dat je dat woord nooit meer gebruikt, begrepen?’ zei Jens streng.

Isabel knikte terwijl ze zich snel op een nieuwe boterham met choco stortte.

‘Trouwens, Alice, je moet nog een nieuwe pop voor me kopen. Wanneer ga je dat doen?’ vroeg ze nieuwsgierig en met grote oogjes.

‘Als ik mijn loon heb van mijn baan.’ Ik had mijn familie al verteld over de baan, en ze waren best blij voor me.

Isabel knikte instemmend terwijl ze weer haar boterham helemaal opat, dit keer in twee happen.

‘Chantal, is het een goed idee als we de nieuwe overburen uitnodigen voor het avondeten? Dan moeten die mensen al niet koken en leren we ze ineens kennen. Ik heb vandaag toch vrij,’ stelde Jens voor.

‘Ja, dan kan Alice tegen Harold zeggen dat we ze hebben uitgenodigd,’ zei Chantal instemmend.

‘Mam, hij heet Kyle. Hoe kom je zelfs op Harold?’

Ze haalde haar schouders op, terwijl ze een hap nam van een stukje peer.

Snel nam ik nog wat happen van mijn cornflakes, voordat ik het kleine restje weggooide en de kom in de vaatwasmachine zette.

‘Ik ga maar eens door. Ik ga samen met Kyle naar school.’

‘Je trekt wel veel met hem op, hé,’ merkte Chantal op met een speelse grijns op haar gezicht.

Isabel begon al kusgeluidjes te maken. ‘Hou toch op, kinderachtig hoor. Bye smurfen.’ Met die woorden verdween ik uit te keuken. ‘Niets onhandigs doen vandaag, hé!’ riep mijn vader me nog na.