Deel 3

4.6K 288 9
                                    

Saiffedine's pp:
"WAAROM BEHANDEL JE HAAR ZO MOHAMMED, ZE HEEFT JE NIKS AANGEDAAN, ALS JE PROBLEMEN HEBT MAAR HAAR BROER DAN MOET JE HEM TOCH STRAFFEN, WAAROM ZIJ"?!

"ALS JE NOG EEN KEER ZO EEN TOONTJE AANSLAAT GAAN WE ZIEN WIE HIER VERMOORD WORDT, JIJ HOEFT ALLEEN OP HAAR TE LETTEN EN JE KRIJGT JE FK GELD, DUS WAAR BEMOEI JE JE MEE"schreeuwde Mohammed terug.

Mohammed had me net verteld waarom hij dat meisje heeft laten ontvoeren, echt een kk hond is hij.

Ik pakte het meisje haar eten, ze moest brood
Met water eten.

Ik liep richting haar kelder, en keek stiekem door haar raampje.
Tot mijn grote verbazing was ze aan het bidden, taz zo scheinhijlig, ze hoorde ons zeker ruzie maken, en wou ze zielig doen.

Ik deed haar deur open, en legde haar voedsel op de grond neer.
Ze sluitte haar gebed af, en gunde me niet eens een blik.
Hoh, wat ging ze nou doen!
Ze deed haar handen bij elkaar, en deed een paar smeekbedens, die ik helaas niet kom verstaan, maar het lijkt me wel logisch dat we wenst dat ze naar huis mag.

Ik kon het niet laten om te vragen hoe ze heet, "uhmm wat is je naam eigenlijk"
"Safae" antwoordde ze droog.
Oh damn, past precies bij mijn naam, maar toch Saiffedine houd je bek ze is scheinhijlig dacht ik bij mezelf.

Ik voelde me een beetje voorschut, aangezien ik dacht dat ze zou vragen wat mijn naam was.
Ik liet het maar zo en liep naar die baas van een hond van mij.

"Mohammed ze was aan het bidden he"

"Oke dat boeit me dus echt niet"

"Misschien is ze wel een goed meisje, en verdiend ze wat meer dan alleen een kelder"

"Jij bent degene die haar in de gaten houdt, als je merkt dat ze deze hele week haar gebed verricht, vraag je of ze goed kan koken, en opruimen."

"En als ze goed kan koken en opruimen?"

"Nou dan mag ze douchen wanneer ze wilt, en mag ze uit haar kelder om eten te maken, en deze puinhoop voortaan opruimen."

"Ohh zo, ja isgoed", want jij verhongerd ons hier eh vuile hond, dacht ik bij mezelf.

Safae pp:
Ik verveelde me zo erg, en bang was ik alhamdolillah niet, je hoeft alleen je gebeden goed te verrichtten en alles ligt in de handen van Allah (swt).

Ik mis Sofia zo erg, en mijn broer dan.
Nu ik erover nadenk, zou mijn broer hier iets mee te maken hebben, want toen ze mij ontvoerdde, zeiden ze dat als ik zou schreeuwen ze Ismael vermoodde.

Ismael deed altijd al afwezig als ik over zijn werk begon, ik kom nooit wat tekort, ik heb een  prachtige auto, ik heb een gigantische kamer met een eigen badkamer, mijn inloopkast zit vol met merkspullen.

A3odobillah, ik zou er niet aan kunnen denken dat mijn Ismael in de onderwereld zit, en dag verwacht ik eerlijk gezegd ook niet van hem, hij  mis nooit zijn gebeden, en gaat elke vrijdag naar de moskee.

Allaho a3lam Safae je weet maar nooit wat shaytaan met persoon kan doen, fluisterde een stem mij in.

Wat zal ik eens gaan doen, veel keus is er niet, mijn kamertje bestaat uit precies, NIKS.
Gewoon een grijze kale muur, en een ruwe grond.
Het is hier in de avond pikdonker, maar gelukkig schijnt de maan naar binnen via dat raampje, en ja ik heb al geprobeerd om eruit te komen via dat raampje, maar niks lukte.

Ik speelde wat met mijn armbandje die ik van Ismael heb gekregen, de tranen rolde over mijn wangen, en zo viel ik met een vreselijke hoofdpijn in slaap, want ja wat kan ik hier anders doen.

Reageren en stemmen zou leuk zijn😛
Xoxo schrijfsterrrr

Fermenté Where stories live. Discover now