Fermenté

Deel 78

Perspectief Safae:
"S..S..Sofia b..ben jij d..dat" en ik keek in shock naar de deuropening. Ze knikte langzaam, en de tranen stroomde over haar wangen, en zo ook bij mij. Ze rende naar me toe, en nam me in een stevige omhelzing. "Sorry Safae sorry voor alles ik zal mijn straf voor alles wat ik je heb aangedaan nog krijgen sorry alstjeblieft vergeef me" huilde ze aan één stuk door.
"Het is je vergeven schat" en we huilde in elkaars armen. Iedereen verdiend een tweede kans. Wie ben ik om niet te vergeven, en nu hopen dat ze het niet verpest.

"Sofia ik dacht echt dat je dood was ik was weken lang down" "ik weet het lieverd ik werd bedreigd met een mes bij mijn keel om die brief te schrijven het spijt me echt Safae" ik knikte, en we lieten elkaar maar nier los.
"Kom lieverd ze wachten beneden" ik wurmde me uit haar armen, en keek haar niet begrijpend aan. "En wie is ZE?" Ze schonk me een glimlach, en trok me mee bij m'n arm.

We liepen een trap af naar beneden, en daar zag ik Ismael, Mo, Yassine, en nog heel veel mannen. Ik rende naar Mo en sprong in zijn armen. Hij hield me stevig vast, en wou me maar niet loslaten. Alsof hij bang was mij te verliezen. "Niemand gaat je nooit meer aanraken prinsesje nooit meer anders vergeef ik het mezelf niet" en ook bij hem stroomde de tranen over zijn wangen. Ik gaf hem een snelle kus, en liep naar Ismael, en ook hij knuffelde me stevig.

"Jongens waar is Saiffedine?" Ze keken allemaal achter mij, en ik draaide me bang om. Hij lag op de grond met zijn handen op zijn rug, en hij keek me spijtig aan. De man die hem vasthield gaf hem een trap tegen zijn zij, en hij kreunde van de pijn.

Yassine kwam aangelopen, en keek hem vies aan. "Oke "SAIFFEDINE" zal ik je even voorstellen aan de rest?" Vroeg hij. Saiffedine gaf geen antwoord, en keek emotieloos voor zich uit. "Ik vertel het zelf" klonk zijn stem schor. De man die hem vasthield hees hem hardhandig omhoog. "Je hebt twee tellen eh hond" schreeuwde Ismael.

"Oke zoals jullie weten was Safae ooit ontvoerd door meneer Mo" en hij keek vies naar Mo. Ik zag dat Mo zijn woede inhield, en zijn handen baldde tot vuisten. Ik keek hem aan, en gaf hem een knikje dat het goed was, en hij kalmeerde. "Er was een jongen Saiffedine en safae en hij kregen wat ze waren tot over hun oren verliefd maar op een dag was er ruzie en wou Safae het voor Saiffedine opnemen door Mo in zijn been te schieten maar ze schoot verkeerd ze schoot recht in het hart van haar grote liefde en recht in het hart van mijn tweelingbroertje en ik zweerde dat ik ooit wraak zou nemen op haar" en hij keek ons gebroken aan. De tranen stroomde inmiddels bij iedereen over de wangen, en bij hem het meest.

"Mijn naam is Safouane btw, maar Jullie mogen me meenemen mij vermoorden mij martelen, maar vergeet mijn kleine broertje aub niet in jullie dua's" smeekte hij ons.
Ik hield het niet meer vol, en rende naar Mo. Ik huilde zo hard, en hevig. "Het is allemaal mijn schuld" schreeuwde ik. Iedereen kwam op me aflopen om me te sussen, maar niks hielp, totdat het zwart werd voor mijn ogen.

Arme Safouane..😞