Fermenté

Deel 14

Perspectief Safae:
Ik werd wakker, en deed wat ik iedereen ochtend doe, liep naar de keuken, en bereidde het ontbijt.

Ik was klaar, en dekte de tafel.
Half slapend liepen Mo en Saiffedine naar de eettafel.
Die apen weten ook altijd wanneer ze moeten komen, ik weet dat het lekker ruikt ;)

"Goede morgen prinsesje" Zei Saiffedine met een ochtendstem waar ik van houd.
"Goede morgen Saiffedine"

Ik zag dat Mo een beetje jaloers was, en droog aan het ontbijt ging.

Wat is zijn probleem nou, aap.
Hij mishandeld me, en houd me hier gevangen, en nu komt ie zielig doen. Noway.

We zaten met z'n drieën aan de ontbijttafel, echt genânt met Mo erbij.
Er heerstte een irritante stilte, totdat Mo die verbrak.

"Safae"
"Wat" zei ik droog
"Je hoeft niet meer in je kamer te blijven, je mag van mij overal in het huis komen, behalve op de plekken waar een rode kruis staat, begrepen?"
"Begrepen"

Ik was kapot blij, nu hoef ik niet stiekem te gaan zwemmen, en sporten wanneer hij er niet is.
Ik ben die kamer van mij wel meer dan zat.

Ik keek naar Saiffedine, en zag dat hij vies voor zich uit keek.
Dit gaat echt een probleem worden.
Allebei proberen ze mijn aandacht te krijgen, maar Mo zal die nooit krijgen.
Mijn hartje klopt voor Saiffedine.

Ik keek naar Saiffedine, en hij keek gelukkig ook mijn kant op.
Ik gaf hem een geruststellende blik, waardoor ik zag dat hij kalmeerde.

In tegendeel tot Mo, die zat vrolijk zijn ontbijt te eten, meneer kwam chaggi binnen, en zit nu met een bigsmile te ontbijten. Taz.

Ik keek hem met een vieze blik aan, en negeerde zijn aanwezigheid.

We waren klaar met ontbijten, en ieder liep zijn eigen kant op.
Ik ruimde de keuken op, en wou het huis verkennen.
Niemand gaat besseffen hoe groot het hier is.

Ik liep een grote witte trap op, en zag een deur met een rode kruis erop.
Mijn nieuwsgierigheid is echt te hoog.

Ik keek om mij heen, en zag dat er niemand stond. Jackpot.

Ik liep er voorzichtig naartoe, en ik hoopte dat de deur niet opslot zat.

Ik deed de deurklink voorzichtig omlaag, en wat ik zag was vreselijk.

Een meisje met prachtig lang haar tbarkellah, en een zwarte lingerie zat op de grond tegen de muur aangeleund te huilen.

Ik liep naar binnen, en sloot de deur achter mij.

"Heey gaat het" klonk ik aarzelend.
Ze snikte even, en keek met haar gezicht richting mijn kant op.

Ze zag er zo gebroken uit, dat ik plaatsvervangende verdriet kreeg.

Ze schudde haar hoofd, en barstte weer in tranen uit.
Ik aaide met mijn hand over haar hoofd, en liet haar uithuilen.
Ze mag zelf weten of ze mij wilt vertellen wat er aan de hand is, en ik begrijp haar volkomen als ze dat niet wilt.