Fermenté

Deel 73

Perspectief Safae:
Huilend liet ik mezelf vallen tussen mijn twee baby's. Waarom ik, snikte ik. Eerst een ontvoering dan vermoord ik iemand perongeluk dan mijn beste vriendin die zelfmoord pleegt, en nu iemand die het op mij gemunt heeft. Ik keek naar mijn engeltjes, en er verscheen een glimlach op mijn gezicht.
Ze zijn zo vrij, geen zorgen, geen problemen. Ik snikte door het lachen heen, en veegde mijn tranen af.

Ik hoorde dat de deur openging en ik keek op met betraande ogen. "S.safae?" Zijn stem klonk zacht alsof hij bang was mij elk moment te breken. Hij liep naar me toe, en nam me in zijn armen. "Stil maar prinsesje ik weet dat alles je teveel wordt, maar niet vergeten jij bent mijn zusje en niemand gaat jou wat aandoen oke?" Ik knikte, en rustte op zijn borstkas. Mijn Ismael.

Ik voelde hoe ik voorzichtig werd opgetild uit Ismael's armen. Ik had geen kracht om te kijken wie mij optilde dus ik sliep lekker verder. Ik voelde hoe diegene mij op bed legde, en een kusje op mijn voorhoofd plaatste. "S..sorry prinsesje" en ik voelde een traan op me vallen. Ik opende voorzichtig mijn ogen, en zag hem met tranen in zijn ogen. Hij probeerde ze in te houden wat hem niet lukte. "Geeft niks Mohammed" en ik veegde zijn tranen weg.
Ik kan er echt niet tegen als mannen huilen pff.

"Jawel geeft wel ik moest niet boos op je worden op het moment dat je me nodig had"
"Safe we vergeten dit ja?" Hij knikte, en nam me in zijn armen, waarna hij me begon te kietelen. Ik gierde het uit van het lachen. "HAHAHAHAHA S..S..STOPP AUBB"
"Alleen als je zegt dat ik de mooiste liefste zorgzaamste lekkerste slimste man ben van de hele wereld"

"J..JE BENT D..DE" "uhmm..." werden onderbroken door iemand. Mo en ik draaide ons om, en zagen Yassine daar staan met mijn hand krabte hij op zijn achterhoofd en keek ons awkward aan. Ik moest er eigenlijk keihard om lachen, maar ik keek zehma serieus.

"WAT DE KK DOE JIJ HIER" schreeuwde Mo, en hij liet me los en liep met snelle passen naar Yassine, waarna hij hem bij zijn kraag tegen de muur duwde. "MO BROER LAAT ALSTJEBLIEFT LOS ALS IK ECHT EEN SHITAN WAS WAS IK NU ONTSNAPT EN KWAM IK NIET NAAR JE FUCKING SLAAPKAMER" ik zag dat Mo twijfelde en hem uiteindelijk met afschuw losliet.

"Oke je gaat nu je kk verhaal doen anders ga je zien, EN één leugen en je gaat dood begrepen?" Schreeuwde Mo. Yassine knikte, en wou net beginnen met praten totdat we een harde knal hoorde. "AAAAHHHHH" schreeuwde ik uit bangheid. "SAFAE BUK" schreeuwde Mo, en ik zag dat hij een gun uit zijn. Broekzak haalde.
Ik keek naast me en zag Yassine op de grond liggen. Hij is in zijn been geschoten.

De kamer vulde zich met mannen van Mo, ze waren allemaal shie gekke Badr Hari's. Ze verspreden zich over het hele huis, en buiten, en Mo tilde Yassine op naar de auto. Ik durfde niet alleen thuis te blijven dus Mo ik en Ismael gingen met z'n drieën naar het ziekenhuis.

Of Had ik beter thuis moeten blijven?