Fermenté

Deel 4

Persfectief Ismael:
Mijn zusje is al twee dagen niet thuis gekomen, en ik maak me echt zorgen.
Wollah als die teringlijers maar niks hebben geflikt bij haar, anders vergeef ik het mezelf nooit meer.

Ik heb iedereen gebeld die ik maar kon bedenken, maar niemand weet waar ze is.
Ook heb ik een hele bemanning de opracht gegeven haar te zoeken.

Gebroken lig ik op mijn zusje haar bed naar het plafond te kijken.
Waarom zei, schreeuwde ik.
En het ergste is ik kan zelf niks doen, behalve mensen erop afsturen.

Opeens bedacht ik me dat Safae nog twee bloednichten had die voor haar als zussen voelen, Soraya en Sara.
Met een beetje hoop probeerde ik ze te bereiken in de hoop dat ze bij hun was.

Tuutt... tuu.. "Ja hallo Sara hierr"
"Sara is Safae daar?!"
"Nee die is hier niet?"
"En weet je toevallig of ze bij Soraya is?"
"Nee Soraya is hier met mij"

En voordat ze uberhaupt de kans kreeg om te vragen wat er mis is, smeet ik mijn telefoon tegen de muur.

(Even voor jullie duidelijkheid, Soraya en Sara zijn geen zussen, maar ook gewoon nichtjes van elkaar, ze zijn allebei 16🙂)

Perspectief Safae:
De jongen die me blijkbaar in de gaten houdt kwam net langs, en wat irriteer ik me aan hem.
De ene keer geeft hij mij het gevoel dat alles goed komt, en de andere keer is hij zo droog en negeert hij me.
En die gozer komt alhamdolillah telkens alleen binnen als ik aan het bidden ben, wat ik tevergeefs ook alleen maar doe.

Ik wil echt weten of ze me al aan het zoeken zijn.
Ik bedoel ik zit hier al twee dagen, en het lijkt me logisch dat er nu wel een belletje gaat rinkelen bij mijn broer en vriendin.

Ik verveel me dodelijk, en ik heb honger.
En ik ben bang, en ik maak me zorgen, en ik voel me vies aangezien ik geen douche kan nemen.
EN ik moet even stoppen met zeuren, en bedenken hoe ik hier weg kan komen.
Alsof dat gaat lukken dacht ik bij mezelf.

Perspectief Saiffedine:
Ik voel me echt schuldig tegenover Safae.
De ene keer geef ik haar het gevoel alsof ze veilig is, en de andere keer geef ik haar het gevoel alsof ze elk moment vermoord kan worden.
Maarja dat komt allemaal door de druk van die vuile hond Mohammed.

(Mensen k noem hem voortaan gwn Mo, dus als jullie ineens Mo zien staan is dat gwn Mohammed)

Ik krijg een 5 ton als ik alleen al op haar let, en haar het gevoel geef dat ze echt bang moet zijn, maar ik heb een deal met haar zij moet doen alsof ze bang is zodra Mo komt.

Ik weet niet maar in deze twee dagen is ze wel wat voor me gaan betekenen, maar die gedachten mag ik weer vergeten, aangezien het nooit wat zal worden tussen ons gezien de omstandigheden.

Meskiena en ook moet ze voor die hond gaan koken en opruimen als hij ziet dat ze serieus een goed meisje is, anders wilt hij haar laten martelen, foto's maken en sturen naar haar broer.
En over haar broer gesproken die aap moet Mo nog 5 miljoen terugbetalen, en hoe hij dat wilt gaan doen Allaho a3lam.

Ik liep naar het kamertje van Safae en keek stiekem via een kleine opening, en zag dat ze zich verveelde.
Het brak mij toen ik tranen over haar wangen zag rollen.
Hou je in eh aap, menna het brak me het wordt toch niks, dacht ik bij mezelf.

Ik deed haar deur voorzichtig open en liep naar binnen, ho shit ze gunde me geen enkele blik.

"Safae?"
"..."
"Safae!" Zei ik nu wat luider.
"WAT MOET JE?"
Jou prinsesje, jou moet ik met je prachtige gezichtje dacht ik bij mezelf.
"Oke ik snap wel dat je boos bent, maar ik heb jou niks aangedaan"

"JA PRECIES IK JULLIE OOK NIKS DUS LAAT ME HIER WEG" schreeuwde ze.
"Daar heb ik toch ook niet voor gezorgd, mijn taak is alleen om op jou te passen, dus als je boos wilt worden dan doe je dat maar lekker op die andere hond begrepen?!"

Ze negeerde me, en keek verdrietig voor zich uit.
Shit yeh varken ben ik, alweer schreeuw ik tegen haar.
Ik had meteen spijt en vertelde dat haar ook.
Nog steeds negeerde ze me.

"Ik heet trouwens Saiffedine"
"Oke leuk voor je wil je nu een sticker?"
"Hahahah sorry hoor"
"Ik ben niet in de stemming om te lachen, dus als je aub deze kelder wilt verlaten daar is de deur"

"Ja ik ga zo, maar ik zie dat je je verveelt, wil je iets om je mee bezig te houden?"
"Nee" antwoordde ze eigenwijs.
"Bedenk nou maar iets, maar geen telefoon of iets in die richting"
"Uhm, NIKS ZEG IK TOCH KLAAR GA WEG!"

Teleurgesteld verliet ik de kamer.
Wat doet ze nou alsof het mijn schuld is.
Ik wil ook het liefst dat ze haar nooit hadden ontvoerd, maarja ik begrijp haar wel.

Perspectief Safae:
Wollah ik ben echt een aap.
Ik verveel me kapot erg, maarja wat moest ik zeggen, dat ik een kleurplaat wou hahah.

Ik staarde voor me uit, en bedacht me dat ik best wel gemeen was tegen die Saffedine.
Wat kan hij eraan doen dat ik hier ben.
Maarja ik denk wel dat hij me begrijpt.

Nooit van mijn leven zal ik hem begrijpen.
Hij heeft zulke rare stemmingswisselingen, en dat irriteert me.
Ik denk dat hij zwaar wordt onderdrukt door die Mo meskien.

Ik vouwde een stukje van mijn ghimaar op, en zette mijn hoofd erop, en viel zo in slaap.