Fikr-i Âzap

Sezon 1, Bölüm 9 - Her İnsan Değişebilir

Araf ile Su içeri geçerler.
Efsun Hanım: Ne konuşuyorsunuz siz yarım saattir?
Su: Seni ilgilendirmez anne, karı koca arasındaki şeyler.
Efsun Hanım: Karı, kocaymış peh...
Araf: Efsun Hanım, saat geç oldu artık.Biz yatmaya gidiyoruz.
Efsun Hanım: Birliktemi?
Su: Evet anne, niye sordun ki?
Efsun Hanım: Olmaz öyle şey.
Su: Anne biz evliyiz.Farkındasın dimi?
Efsun Hanım: Uykumu bölersiniz siz benim.
Su: Ne alaka?
Efsun Hanım: Kızım söylettirecekmisin illa? ( İmalı bir şekilde)
Su: Yok artık.Anne saçmalama!
Efsun Hanım: Niye, biraz önce biz evliyiz demiyormuydun?
Su: Evliysek şey etmek zorundamıyız?
Efsun Hanım: Bellimi olur.Şimdiki gençlerde hiç saygı yok.
Su: Sen zaten evine gitmeyecekmisin?
Efsun Hanım: Ne münasebet? Seni almadan gitmem.
Su: Annecim, ben evliyim diyorum.Ev-li!
Efsun Hanım: Bu şapşaldan doğacak çocuklarımı sevicem ben?
Su: Anne lütfen sözlerine dikkat et!
Araf: Tamam canım, sinirlenme.Burda kalabilir annen.
Efsun Hanım: Kalıcam tabi.Odamı gösterin bana.
Su: Ne odası ya? Şurada koltukta uyu işte.Hem boş oda yok.
Efsun Hanım: Nasıl yok?
Su: Birinde biz kalıyoruz.Diğeride Rukiye Hanım'ın odası.
Efsun Hanım: Tamam işte.Rukiye cadısının odasında yatarım.
Araf bu sözleri duysada ses etmez.
Su: Anne! O kadarda ileri gitme istersen!
Efsun Hanım: İyi be tamam.Senle ben Araf'ın odasında yatarız.Oda şurada bir yerde kıvrılsın.
Su: Anneeeee! Ya sen beni çıldırtmakmı istiyorsun?
Efsun Hanım: Bağırma bana!
Su: Ne yapayım, tatlı dildende anlamıyorsun.
Efsun Hanım: Hiç kusura bakma canım ben bu koltukta yatmam.
Su: O zaman git kendi evinde uyu!
Efsun Hanım: Ne yani, beni kovuyormusun?
Araf: Yok Efsun Hanım.Siz onun ne dediğine bakmayın.Su bu aralar çok gergin.Bizim odamızda yatabilirsiniz.
Su: Ama, Araf.
Araf gözleriyle susmasını işaret eder.
Efsun Hanım: Bu şapşalı sevmeye başladım.Arada bir ağzı iyi laf yapıyor.
Su: Ah bide şapşal demesen.(sessizce)
Efsun Hanım: Duyamadım?
Su: Yok birşey annecim.Ben gidip yatağını hazırlayım demek istedim.
Efsun Hanım: Peki, tamam.Çabuk ol ama, daha duşa giricem.
Su içinden: "Bir o eksikti zaten."
Su odaya gidip annesi için yatağı hazırlar.Araf ise Efsun Hanım la başbaşa kalmamak için yine kapının önüne çıkar.
Su odayı hazırlayıp salona geçer annesine: "Anne odan hazır, geçebilirsin."
Efsun Hanım: Tamam kızım.
Araf'ta içeri geçer.
Efsun Hanım: Kızım sen gelmiyormusun?
Su: Gelirim anne birazdan sen duşa gir.
Efsun Hanım: Tamam. ( der ve odaya geçer.
Su: Araf.
Araf: Efendim.
Su iyice yaklaşır.
Su: Bu akşam için sana çok teşekkür ederim.
Araf: Neden?
Su: Anneme çok iyi davrandın ve o sana ne derse desin kızmadın.
Araf: Annem ölünce herşeyin değerini daha iyi anladım.
Su: Aşkım.
Araf biraz şaşırak: "Efendim."
Su: Seni seviyorum.( der ve Araf'ın dudağına bir öpücük kondurur.)
Araf şaşkına döner.
Araf: Bende seni seviyorum.
Su dayanamaz ve bu sefer Araf'ın dudağına yapışır.Bu kez uzun uzun öpüşürler.
Efsun Hanım içeri girer: " Hadi gelmiyormusun kızım?" der ve öpüşürken yakalar.
Araf ve Su hemen geri çekilir.
Efsun Hanım: Aaaa, terbiyesizlere bak.Biraz daha geç gelsem.Tövbestağfurullah...
Su: Ne var anne ya, sadece öpüşüyorduk.
Efsun Hanım: Sen buna öpüşmek mi diyorsun.Çocuğu yiyecektin resmen.
Su: Anne daha fazla utandırma istersen.
Efsun Hanım: Tamam, tamam neyse.Hadi gel içeri.Anlaşıldı, sizi başbaşa bırakmamak lazım.
Su: Off anne yaaa!
Efsun Hanım: Hadi dedim, gel odaya!
Su Araf'a son kez bakar ve odaya doğru ilerler.
Araf ise hala şaşkındır.Su ilk kez onu böyle öpüyor.Ve belkide buna Su'yun annesi sebep oldu.Garip bir duygu.

Sabah olur ve Efsun Hanım erkenden kalkıp kahvaltıyı hazırlar.Su'yu uyandırmaya gider.
Efsun Hanım: Kızım kalk artık hadi öğlen oldu!
Su: Tamam anne, beş dakka daha...
Efsun Hanım: Ben bilirim o beş dakkaları! Kalk hadi! Şu kocanıda kaldır!
Su biranda uyanır: "Ne ? Kocanmı dedin? Anne iyisin dimi, bir şeyin yok?"
Efsun Hanım: Kocan değilmi? Yanlış birşeymi söyledim?
Su: Yok, kocam, kocam da.Ne bileyim sen hep şapşal derdin.
Efsun Hanım: Dün akşam biraz sinirliydim.Sizide öyle öpüşürken görünce, bu oğlanı gerçekten sevdiğini anladım.Erkenden kalkıp kahvaltı hazırladım.
Su biranda sevinir ve annesine sarılarak: "Annecim benim!"
Efsun Hanım: Tamam, tamam o kadarda şımarma.Birlikte yatmanıza hala izin yok ona göre! Birde sizin gürültünüzü çekemem!
Su: Sen artık ona şapşal deme yeter.
Efsun Hanım: Bakarız.
Su: Ya anneee, lütfen!
Efsun Hanım: Kızım bakarız dedik ya, aaa.Hadi git kaldır şu kocanı.Yumurta soğuyacak.
Su: Tamam, tamam hemen gidiyorum.
Efsun Hanım mutfağa gidip çayları koyar.Su ise Araf'ın yanına gider.
Araf uyuyordur ama yüzünde tuhaf bir ifadeyle..
Su: Aşkım, kalk hadi yemek hazır.
Araf rüyasında: "Tamam, aşkım birdaha yapalım"
Su şaşırır ve Araf'ı dürterek: "Araaaaaf! Kalk!"
Araf biranda silkinir.Ve suçlu bir ifadeyle Su'ya bakar.
Araf: Şeey, kalkmasam olmazmı?
Su: Ne saçmalıyorsun ya kalksana kahvaltı hazır.Hemde annem yapmış.
Araf: Pek aç değilim...
Su, Araf'ın üstündeki çarşafı kaldırır ve : "Aaaa! Araf! Bi öpüştük diye rüyalandınmı sen" ( hafif güler)
Araf: Sussana annen duyacak şimdi!
Su hala gülerek: " Tamam, tamam.Çabuk gir duşa"
Araf, Efsun Hanım'a çaktırmadan duşa doğru ilerler.Gidişini gören Efsun Hanım, Su'ya : "Sabah sabah nereye gidiyor bu oğlan?"
Su hala sırıtarak : " Duşa."
Efsun Hanım: Yoksa, düşündüğüm şey mi?
Su: Evet.( daha çok güler)
Efsun Hanım: A,aaa.Kızım iyice azmış bu oğlan.Siz hiç şey etmiyormusunuz?
Su gözlerini kaçırarak: "Ne, etmiyormuyuz?"
Efsun Hanım: Peki şöyle sorayım, hiç yatmadınızmı siz?
Su: Anne yaaa, öyle şey sorulurmu?
Efsun Hanım: Siz ciddi ciddi, hiç yapmadınız yani?
Su: Daha erken!
Efsun Hanım: Kızım, nesi erken.Onca zaman geçmiş.Korkuyormusun yoksa?
Su: Yaa anne.Tamam bu konuyu kapatalım artık.
Efsun Hanım: Annendendemi utanıyorsun kızım? Biz zamanında babanla ohooo..
Su: Annneee! Tamam anlatma.
Efsun Hanım: Korkulacak birşey yok.Başta birazcık acıtacak hepsi o kadar.
Su: Anne tamam kapatalım bu konuyu!
Araf, duştan çıkar ve içeriye gelir.
Su, annesine kısık sesle: "Konuştuklarımızı unut, tamam mı?"
Araf: Ooo, annecim ellerine sağlık, herşey çok güzel gözüküyor.
Efsun Hanım: Sağol evladım.
Su ve Araf birbirlerine bakıp aynı anda: "Evladım mı?"