Fikr-i Âzap

Sezon 1, Bölüm 12 - "Seni Seviyorum..." (Sezon Finali)

Efsun Hanım kapıyı çalar. "Tık,tık tık"
Efsun Hanım: Müsait misiniz?
Ses yok...
"Tık,tık,tık"
Efsun Hanım: Giriyorum içeriye, bi ses verin.
Ses yok...
Efsun Hanım kapıyı açar.Araf ve Su sarılmış uyuyor.Burunları birbirine değiyor.Tıpkı iki aşık gibi..
Efsun Hanım: Ayy, kim derdi ki bu şapşal oğlan benim kızımla evlenecek.Çok tatlılar.
Efsun Hanım kızının yanına gider.
Efsun Hanım: Kuzum, uyan hadi sabah oldu( sessizce dürterek)
Su, tebessümle gözlerini açar.
Su: Tamam, annecim.Araf'ıda uyandırıp geliyorum.
Efsun Hanım: Tamam kuzum.Ben çayları koyayım.
Su: Hıı, anne.
Efsun Hanım: Efendim canım.
Su: Seni çok çok ama çok seviyorum.
Efsun Hanım: Bende seni miniğim benim.
Efsun Hanım gidip çayları koyar.
Su, Araf'ın yüzünü okşayarak : "Aşkım.."
Araf gözlerini açar, ufak bir tebessüm.
Araf: Efendim canım.
Su: Sabah oldu.Annem kahvaltıyı hazırlamış, bizi bekliyor.
Araf aşkla Su'nun gözlerine bakarak : "Çok güzelsin."
Su utanır ve : "Teşekkür ederim."
Araf, Su'nun dudağına bir öpücük kondurur.
Su: Hadi şaşkın, annem bizi bekliyor.
Araf: Hiç gitme olurmu.
Su: Sensiz bir yere gitmem.
Araf'ın içini huzur kaplar.Giyinip mutfağa giderler.
Su annesine arkadan sarılarak : "Annemmm.."
Efsun Hanım: Hayırdır kızım sabah sabah ne bu aşk ( tebessümle)
Su: Bilmem.Sana sarılmak istedim.
Efsun Hanım: Oğlum, gel sende.Bakma öyle.
Araf afallar.
Su: Aşkım gelsene.
Araf, Su ve Efsun Hanım birbirlerine sımsıkı sarılırlar.
Efsun Hanım: Korkmayın, bizi kimse ayıramaz.
Araf'ın aklına annesi gelir ve gözünden yaş süzülür.
Efsun Hanım: Aaa, erkek adam ağlarmı hiç.Bak ben varım burda.Artık bana anne diyeceksin tamam mı?
Araf: Tamam, annem.
Su'da ağlamaya başlar.
Araf: Aşkım, sen neden ağlıyorsun.
Su: Mutluluktan.
Efsun Hanım: Tamam, tamam hadi.Beni de ağlatacaksınız.Çaylar soğuyacak, oturunda kahvaltımızı yapalım.
Su: Tamam annecim.
Kahvaltının ortalarına doğru;
Efsun Hanım: Eee, çocuk ne zaman gelecek?
Su, ağzındaki çayı püskürtür.
Su: Ne çocuğu annecim?
Araf sırıtmaya başlar.
Efsun Hanım: Komşunun çocuğu.Tövbe ya.Kızım hangi çocuk olacak.Sizin çocuğunuz.Torunum yani.
Su: Şeeey.
Araf: Annecim biz daha karar vermedik.Daha erken olduğunu düşünüyoruz.
Su ferahlar.
Efsun Hanım: Ne erkeni oğlum.Ben 16'ımda hamileydim Su'ya.
Su: Anne.Biz daha çocuğuz ya.
Efsun Hanım: İşine gelince koca kızsın.İşine gelince de çocuk.20 yaşındasın ne çocuğu?
Su: Ama anne..
Efsun Hanım: Aması maması yok.Ben daha sağken torun sevmek istiyorum.
Araf: O nasıl söz annecim.Allah gecinden versin.Daha gençsiniz.
Efsun Hanım: Allah'ın işine karışılmaz.Vaktimiz gelince ölürüz.
Araf içinden: "Ben müslüman bile değilim ki.Laf olsun diye söyledim onu"
Su: Evet, aşkım.Vakti gelince herkes ölecek( imalı bir şekilde)
Araf içinden: Ne yani yalan mı söyleyim?
Su, kaş göz hareketleri yapar.
Araf içinden: Deli gibi sevişmek istiyorum seninle.
Su, tekrar çayını püskürtür.
Efsun Hanım: Eh ama kızım.Bi yavaş iç şu çayını.
Su: Yok annecim.Araf işe gidecekti o aklıma geldi.Dimi Araf!
Araf gülerek: "Evet evet, işe geç kalıyorum."
Araf içinden: " İşten geleyim.Görüşücez."
Su: Hadi, hadi kolay gelsin sana.
Efsun Hanım: Kızım o ne öyle kovar gibi.Kocanı yolcu etsene.
Su: Gel seni bir yolcu edeyim(imalı)
Araf sırıtarak masadan kalkar : "Hadi görüşürüz annecim."
Efsun Hanım: Görüşürüz oğlum.Kolay gelsin sana.
Araf: Sağol annem.
Araf montunu giyip, kapının önüne gelir.
Su: Düşüncelerini okuyabiliyorum diye çakallık yapma.
Araf, Su'nun yanaklarını sıkarak: "Sinirlenince çok tatlı oluyorsun."
Su utanır: "Yaa.."
Araf, Su'nun alnından öperek: "Hadi görüşürüz aşkım.Akşam erken gelmeye çalışırım."
Su: Gelirken bana çikolata alırmısın.
Araf: Yerim o tatlı dilini.Alırım tabi.
Su: Seni seviyorum.
Araf: Bende seni bitanem.
Araf, işe doğru ilerler.
Su, arkasından özlemle bakar.Gidişi ilk kez bu kadar anlamlı olmuştur onun için.Tuhaf bir burukluk kaplar.Kapıyı kapatır ve içeri gelir.
Su: Anne, bak sana ne diycem.
Efsun Hanım: Ne diycen.( Çocuksu olarak)
Su: Anne yaa, dalga geçme.
Efsun Hanım: Tamam,tamam.Söyle bakalım.
Su: Şeey, akşam için Araf'la bize romantik bir masa hazırlasak, bizi başbaşa bıraksan olurmu?
Efsun Hanım: Olur tabi kızım.Çok iyi düşünmüşsün.
Su: Teşekkür ederim annem.
Efsun Hanım: Hatta ben gecede gelmem.Sizde rahat rahat şey edersiniz.
Su: Ne ederiz?
Efsun Hanım: Torunumu.
Su: Anneee!
Efsun Hanım: Tamam, tamam sustum.Zaten bende Hanife teyzenlere gidecektim.Ne zamandır görüşmüyoruz.
Su: Tamam anne bendende selam söylersin.
Efsun Hanım: Aa, hayırdır kızım sen pek sevmezdin Hanife teyzeni?
Su: Lafın gelişi dedim zaten.Şeytan görsün yüzünü.
Efsun Hanım: Ayıp kızım ayıp.Hiç öyle şey denirmi?
Su: Aman anne ya.Tamam birşey demedim ben.
Efsun Hanım: He şöyle.Hadi şu sofrayıda kaldır.
Su odasına doğru kaçarak: "Sofrayı kuran kaldırır.(gülerek)
Efsun Hanım: Bak sen şu yaramaza.Kaç yaşına geldi hala aynı numara.
Araf iş yerinden yorgun argın evine dönmektedir.Su'yun istediği çikolata aklına gelir ve bir markete sapar.Çikolatayıda alıp evin yolunu tutar.
Bu arada Efsun Hanım ve Su hazırlıkları tamamlar.Su çok güzel bir kıyafet giyer.Tabi annesininde zoruyla biraz dekolteli.Eve gelmesine 5 dakika kaldığını farkeden Su, mumları yakıp ışıkları söndürür.Annesinide alel acele yolcu ettikten sonra, sandalyeye oturup Araf'ın gelişini bekler.
Araf, evinin karşısındaki çiçekçiyi farkedip gitmeden birde çiçek almak ister.Çiçekçiye girer ve bir demet gül ister.Tam çiçekçiden çıkacakken kapıya hızlı bir araba yanaşıp silahlarla çiçekçi dükkanı kurşunlara tutulur.Araf' a 3 kurşun isabet eder ve elinde gülle yere yığılır.
Silah seslerini duyan Su, telaşla kapıya çıkar.Çiçekçi dükkanının önüne bakar ve kanlar içinde olan Araf'ı görür.Ve ağlamaklı bir çığlık:
"Araaaaaf!"